Με αντιλαϊκή «παρακαταθήκη» την απογείωση των ελλειμμάτων και του κρατικού χρέους κλείνει ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2020, ενώ σε αντίστοιχη τροχιά κινούνται τα δημοσιονομικά μεγέθη και για την επόμενη χρονιά, ως αποτέλεσμα των διαδοχικών παρεμβάσεων για τη στήριξη του κεφαλαίου.

Στην άλλη όψη του νομίσματος, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα κληθούν να πληρώσουν «μέχρι δεκάρας» τα χρέη που αφήνουν πίσω τους τα μέτρα αυτά που ταυτόχρονα σαρώνουν μια σειρά από δικαιώματά τους, ενώ για να στηριχτεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και για τον «εθνικό» στόχο της προσέλκυσης επενδύσεων θα συνεχίσουν να πληρώνουν πάνω από το 94% των φορολογικών βαρών, για να απολαμβάνει και νέες φοροαπαλλαγές το κεφάλαιο.

Και όλα αυτά ως κερασάκι στην τούρτα της μεγάλης «νόμιμης» κλοπής, από την αστική τάξη, του πλούτου που οι ίδιοι παράγουν και τον οποίο συνεχίζουν να καρπώνονται μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι και μέτοχοι.

Τα οριστικά στοιχεία από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για το πρώτο 11μηνο του 2020, εξάλλου, που δημοσιεύτηκαν μέσα στη βδομάδα, είναι αποκαλυπτικά.

Η μάζα των φορολογικών εσόδων υποχώρησε στα 39,1 δισ. (από 45,9 δισ. στο 11μηνο 2019), ενώ ο φόρος εισοδήματος σε νομικά πρόσωπα (κάθε είδους εταιρείες) διαμορφώθηκε στα 3,4 δισ. και, όπως προκύπτει, η συμβολή του φόρου εισοδήματος που καταβάλλεται μέσω των επιχειρήσεων επί της συνολικής μάζας με τους φόρους που φορτώνεται στις πλάτες του λαού διαμορφώνεται σε συμβολικά επίπεδα, συγκεκριμένα στο 5,6%.

Η αποκαλυπτική αυτή αναλογία, την οποία μπορεί κανείς να βρει ατόφια σε όλους τους προϋπολογισμούς εδώ και πολλά χρόνια και με όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις, έσπασε ρεκόρ το 2020, αφού η κυβέρνηση ψήφισε την περικοπή σχεδόν στο μισό της ήδη ισχνής φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων και επιπλέον ένα τσούρμο φοροαπαλλαγές για τις επενδύσεις στην κρουαζιέρα, για τους μετόχους, επεκτείνοντας μέτρα όπως η απαλλαγή φόρων για τα διανεμόμενα κέρδη που είχε πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κ.ο.κ.

Η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί και το νέο έτος, όπως δείχνουν και τα φορολογικά μεγέθη του κρατικού προϋπολογισμού για το 2021, τα οποία προβλέπουν μεταξύ άλλων:

-- Απογείωση της συνολικής φορολογίας που θα φορτωθεί στο λαό, με τα συνολικά ποσά φόρων να φτάνουν τα 47,8 δισ. το 2021 από περίπου 44,3 δισ. φέτος, αύξηση 3,5 δισ. ευρώ.

-- Ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των - κατεξοχήν πιο αντιλαϊκών - έμμεσων φόρων, που θα φτάσουν στο 56% των φορολογικών εσόδων. Μόνο ο ΦΠΑ που φορτώνεται στη λαϊκή κατανάλωση θα πιάσει τα 17,5 δισ. (από 15 δισ.), απογείωση 2,5 δισ. (!), και οι «ειδικοί φόροι κατανάλωσης» τα 6,68 δισ.

-- Ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων θα φτάσει στα 10,2 δισ. (από 10 δισ. φέτος), αύξηση 200 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα, ο φόρος εισοδήματος που αντιστοιχεί σε νομικά πρόσωπα (κάθε είδους εταιρείες) θα διαμορφωθεί στα 3,4 δισ. ή περίπου στο 7%, κι αυτό παρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα των φετινών εταιρικών φόρων θα καταβληθεί την επόμενη χρονιά, λόγω της αναστολής πληρωμών για το 2020.

Το μέγεθος της φοροληστείας στο λαό δείχνει από μία ακόμα σκοπιά ότι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου είναι εχθρική απέναντι στις λαϊκές ανάγκες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της φορολογίας ακινήτων και του ΕΝΦΙΑ, τον οποίο... ακόμα καταργούν οι αστικές κυβερνήσεις, από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα. Την ίδια ώρα που ο ΕΝΦΙΑ διατηρείται ως ο βασικός φόρος σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, αποφέροντας κάθε χρόνο περίπου 2,6 δισ. ευρώ, οι απαλλαγές που απολαμβάνουν μόνο για τη φορολογία ακινήτων οι μεγάλες επιχειρήσεις (π.χ. ναυτιλιακές, offshore κ.ά.) ξεπερνούν τα 3,6 δισ. ευρώ!

Ολα αυτά βέβαια ώστε να στηριχθεί και η λεγόμενη «φορολογική ανταγωνιστικότητα», την οποία στηρίζουν όλες οι αστικές δυνάμεις. Ο στόχος αυτός δείχνει πως η φοροληστεία στο λαό δεν είναι θέμα «φορολογικής δικαιοσύνης» που υπόσχονται διάφορες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και ο ΣΥΡΙΖΑ - παρόλο που στη διακυβέρνησή του απογείωσε τη φοροληστεία. Είναι ουσιαστικά προέκταση της κλοπής που έχει γίνει πολύ πριν φτάσει ο λαός στο γκισέ της εφορίας, δηλαδή της «νόμιμης» κλοπής του παραγόμενου από τους εργαζόμενους πλούτου, που όμως ανήκει στους ιδιοκτήτες των μονοπωλιακών ομίλων.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση «ράβει κουστούμι» στο λαό για την αύξηση των ελλειμμάτων από τα υπόλοιπα μέτρα στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Τα μέτρα αυτά, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, είχαν ως αποτέλεσμα το 11μηνο του 2020 το πρωτογενές αποτέλεσμα να εμφανίζει έλλειμμα 13,7 δισ. ευρώ, ενώ το ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού (μαζί με δαπάνες για τόκους) εκτοξεύει το έλλειμμα στα 18,25 δισ. ευρώ.

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, μέσω του οποίου διενεργούνται παρεμβάσεις στήριξης της εργοδοσίας, έφτασαν στο 11μηνο στα 8,4 δισ. ευρώ (από 3,17 δισ. στο περσινό 11μηνο), κυρίως λόγω των δαπανών για την αποζημίωση ειδικού σκοπού επιχειρήσεων, για την επιδότηση τόκων επιχειρηματικών δανείων, για το μέτρο της ενίσχυσης των επιχειρήσεων με τη μορφή της επιστρεπτέας προκαταβολής κ.ά.

Ενώ το σύνολο των δαπανών εμφανίζεται στα 60,38 δισ. ευρώ (από 46,5 δισ. πέρυσι), ως αποτέλεσμα των παρεμβάσεων στήριξης των εργοδοτών, με βάση και την απόφαση της ΕΕ να εφαρμόσει για το 2020 και το 2021 τη λεγόμενη «ρήτρα γενικής διαφυγής», για προσωρινή παρέκκλιση από τους δημοσιονομικούς κανόνες.

Την ίδια ώρα το κρατικό χρέος από 331 δισ. το 2019 απογειώνεται στα 340 δισ. το 2020 (208,9% του ΑΕΠ) και στα 343,2 δισ. το 2021, αύξηση πάνω από 12 δισ. στη διετία.

Σε κάθε περίπτωση τα σπασμένα φορτώνονται στις λαϊκές πλάτες, τόσο από την πλευρά της διόγκωσης των κρατικών χρεών όσο και από παρεμβάσεις που δρομολογούνται για την «επόμενη μέρα» μέσα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Χαρακτηριστικά, η Κομισιόν τονίζει πως «όταν το επιτρέψουν οι οικονομικές συνθήκες, οι δημοσιονομικές πολιτικές θα πρέπει να επιδιώξουν την επίτευξη συνετών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών θέσεων και την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, με παράλληλη ενίσχυση των επενδύσεων».

Και, βέβαια, ο λαός μας θα τα πληρώσει αυτά όχι μόνο «τοις μετρητοίς», αλλά και με την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλα τα επίπεδα, από τα νέα αντεργατικά μέτρα, την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, τις αναδιαρθρώσεις στο αστικό κράτος οι οποίες το κάνουν ακόμα πιο εχθρικό απέναντι στις λαϊκές ανάγκες.

Και εδώ είναι χαρακτηριστικά όσα καταγράφει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην πρόσφατη έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού κρατικού χρέους, όπου αποδίδει ειδικό βάρος και εύσημα στο πόρισμα Πισσαρίδη, προκειμένου να περιοριστούν οι κίνδυνοι χαμηλής ανάκαμψης σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διαχείριση του υπερσυσσωρευμένου κρατικού χρέους. Οπως τονίζουν, τα σενάρια αυτά - μακροπρόθεσμη ανάκαμψη, μελλοντικά ύψη επιτοκίων και δανειακών αναγκών - υπογραμμίζουν τη σημασία της εφαρμογής των μέτρων που περιλαμβάνονται στην αναπτυξιακή ατζέντα η οποία εκπονήθηκε από την «Επιτροπή Πισσαρίδη», επισημαίνοντας ακόμα ότι το «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ θα είναι μια «μεγάλη ευκαιρία» απ' αυτήν την άποψη.