Οσο και αν, ηθελημένα ή όχι, φαντάζει απόμακρο και εξωτικό στην Αθήνα, η Σύνοδος Κορυφής της Βιέννης συνέρχεται "λίγες μέρες πριν την είσοδο του ευρω-νομίσματος", όπως δήλωσε χτες περήφανα ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζακ Σαντέρ και αυτό είναι ένα "ιστορικό γεγονός".Η Κομισιόν, με επιστολή Σαντέρ, στρέφει την προσοχή της στην "παγκοσμιοποίηση, μια πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ενωση", παραθέτοντας σωρεία στατιστικών πινάκων για "την Ευρώπη στον κόσμο", προσπαθώντας να πείσει για τη νέα υπερδύναμη που γεννιέται μεταξύ ΗΠΑ και Ιαπωνίας. Δεν μπορεί, όμως, να ευδοκιμήσει η ΟΝΕ και ο ευρωπαϊκός "ανταγωνισμός" στα πλαίσια της "παγκοσμιοποίησης", αν δεν υπάρξει περαιτέρω εργατική εκμετάλλευση και καταστολή. Γι' αυτό, εξάλλου, η ΟΝΕ αποφασίστηκε από τους "δεξιούς" και εφαρμόζεται από τους "σοσιαλιστές". Στη Βιέννη προσπαθούν και πάλι να πλασάρουν το "Σύμφωνο για την απασχόληση" για να διακηρύξουν πανηγυρικά το νέο πολύχρονο "πάγωμα" μισθών και συντάξεων, αλλά και να προετοιμάσουν για την επικείμενη "φορολογική εναρμόνιση", δηλαδή το "διαφορικό" έλεγχο των Βρυξελλών στην πανευρωπαϊκή "άμεση" φορολογία. Το αμερικανικό μοντέλο είναι πλέον ευαγγέλιο, και όλα τα "σχέδια απασχόλησης" προτείνουν τελετουργικά την εξής, μία, αρχή: Αν δε θέλετε να βγείτε στην ανεργία, πρέπει να φτωχύνετε το μισθό σας. Ως "αρχή", δε θίγονται ποτέ τα κέρδη, η ανεργία πέφτει και αυτή στους ώμους των εργαζομένων. Αλλά οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να χάσουν μόνο από την ταξική επιταγή της ΟΝΕ, αλλά και ως "πολίτες" φτωχών και ασθενών χωρών και περιοχών. Η απαίτηση για "πάγωμα" των δαπανών της "Ατζέντας 2000", ως "επιστροφές" (!!!) στη Γερμανία και τους πλούσιους συμμάχους της, αποτελεί καθαρή πρόκληση, όχι μόνο για ολόκληρες χώρες, όπως η Ελλάδα και οι "χώρες συνοχής", αλλά και για φτωχές περιφέρειες στην Α. Γερμανία, τη Ν. Ιταλία, τη Ν. Γαλλία, έξω από το Λονδίνο κλπ. Ο Ζακ Σαντέρ δήλωσε χτες στις Βρυξέλλες ότι στη Βιέννη "δε θα ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις", αλλά θα αποτελέσει "σημαντικό ορόσημο για να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση της "Ατζέντας 2000" επί γερμανικής προεδρίας", δηλαδή μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 1999. Ηδη, έχει συγκληθεί έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για να "κλείσει" το θέμα, για το Μάρτη 1999. Οπως δήλωσε και η αυστριακή προεδρία, στη Βιέννη, η "κατ' αρχήν" συμφωνία για ένα συνολικό "συμβιβασμό",πρέπει να μεταφραστεί σε "γενικές κατευθυντήριες γραμμές" και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων. Οι δύο προτάσεις που υπάρχουν στο τραπέζι (σταδιακή "επανεθνικοποίηση" της ΚΑΠ, και "γενικό πάγωμα" των δαπανών της περιόδου 2000 - 2006 στα χαμηλά επίπεδα του 1999) στρέφονται ανοιχτά κατά των Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ελλάδας, που όμως είναι οι μόνες χώρες που αντιδρούν ανοιχτά απέναντι στο γερμανο-γαλλικό άξονα και την πλειοψηφία του Συμβουλίου Υπουργών. Η "Ατζέντα 2000" αφορά τις "εσωτερικές συνέπειες" της διεύρυνσης του μεγάλου κεφαλαίου προς την ΚΑ Ευρώπη και, όπως δήλωσαν προκλητικά προχτές ο Γερμανός καγκελάριος Γκ. Σρέντερ και ο Γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ, "όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης πρέπει να χρηματοδοτήσουν το κόστος της διεύρυνσης", παρ' όλο που δε θα έχουν "όλοι" τα οφέλη. Οσον αφορά τις πολύχρονες ενταξιακές διαπραγματεύσεις για τη διεύρυνση, οι 15 ΥΠΕΞ συμφώνησαν "ομόφωνα" την προηγούμενη Δευτέρα "σ' όλες τις προτάσεις της Κομισιόν", δηλαδή την ιδιαίτερη σημασία της "διεύρυνσης προς βορρά", τη διάκριση της Κύπρου και την αναβάθμιση της Τουρκίας. Ο πρόεδρος της Κομισιόν δήλωσε χτες ότι "δεν περιμένουμε δύσκολη συζήτηση και δεν πρόκειται να κάνουμε μεγάλες εξαγγελίες". Η εξουδετέρωση της ελληνικής διπλωματίας από τα βασικά ζητήματα είναι προκαθορισμένη,αφού οποιοσδήποτε, με περισσή ευκολία, μπορεί ανά πάσα στιγμή να θέσει θέμα Τουρκίας ή Κύπρου και η ελληνική πλευρά αγκιστρώνεται, σπαρταρώντας μέχρι τη λήξη των συνομιλιών. Το συσσωρευμένο κόστος εξάρτησης και υποτέλειας δεν είναι θεώρημα, αλλά καθημερινή πραγματικότητα.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ.-

Η "ροζ" σοσιαλδημοκρατική ηγεσία της Ευρώπης του Μάαστριχτ συνέρχεται την Παρασκευή στη Βιέννη για να διακηρύξει την ανηλεή εποχή της ΟΝΕ που αρχίζει την 1η Γενάρη, να απειλήσει τους Ευρωπαίους εργαζόμενους με το ταξικό δίλημμα "ή φτώχεια ή ανεργία", να περικόψει δραστικά τα κονδύλια της "Ατζέντας 2000" για την αγροτική (ΚΑΠ) και περιφερειακή ("Πακέτο Σαντέρ") πολιτική σε βάρος των μικρών και ασθενών κρατών - μελών της Μεσογείου, όπως η Ελλάδα, και, γενικά, να διακηρύξει τη σημασία της "σοσιαλιστικής" διαχείρισης των επιταγών του μεγάλου δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου για την επόμενη πενταετία. Και έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι υπάρχει αγοραία ομοθυμία όλων των κυβερνήσεων κατά των λαϊκών συμφερόντων, και για την "Ατζέντα 2000" αντιστέκεται η μόνη "δεξιά" κυβέρνηση, αυτή της Ισπανίας του Χ. Μ. Αθνάρ, ΟΧΙ βέβαια προς υπεράσπιση των Ευρωπαίων εργαζομένων, αλλά υπέρ των ιδιαίτερων συμφερόντων του "εθνικού" ισπανικού κεφαλαίου. Η έξαλλη "ΟΝΕ-ποίηση" - ας μας επιτραπεί ο νεολογισμός - θα 'ναι και το κύριο προπαγανδιστικό χαρακτηριστικό της Βιέννης, πίσω από το οποίο θα καλυφθούν όλες οι επιμέρους σκληρές αντιπαραθέσεις των ξεχωριστών κεφαλαιοκρατικών "θυλάκων" "εθνικού" και υπερ-"εθνικού" χαρακτήρα. Η λεία της διεύρυνσης προς τις "αποικίες" της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης φαντάζει μεγεθυμένη στα φιλελεύθερα αρπακτικά τους "σχέδια" και δύσκολα σ' αυτή τη φάση θα τα "σπάσουν" ανοιχτά. Αλλά ποτέ άλλοτε όσο στη Βιέννη, δε θα φαντάζει κακομοίρικη και ασήμαντη η παρουσία των μικρών και ασθενών κρατών - μελών, όπως η Ελλάδα, αφού το χάσμα μεταξύ των ευρωπαϊκών "μεγάλων δυνάμεων" και των υπολοίπων κάθε μέρα και αυξάνεται. Ετσι, παρά την αντίθετη προσδοκία της Αθήνας, τα "τουρκοφαγικά" τερτίπια της κυβέρνησης θα απασχολήσουν μόνο τον ελληνικό καθεστωτικό Τύπο και όχι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός θα αναλωθούν και πάλι στις (....) παραγράφους των "συμπερασμάτων" για την Τουρκία, καταγάγοντας περιφανείς "νίκες των πνευμάτων και των στίξεων". Αλλά η Τουρκία αρνήθηκε την επίσημη πρόσκληση της αυστριακής προεδρίας και δε θα βρίσκεται στη Βιέννη, μετατρέποντας έτσι κάθε αίτημα και απαίτηση της Αγκυρας, σε στοιχείο διαμάχης και φθοράς μεταξύ της Ελλάδας και των "εταίρων". Ενώ αναμένεται και πάλι η γνωστή, εκ του ασφαλούς, φιλο-τουρκική υποστήριξη κάποιων ή όλων των ευρωπαϊκών "μεγάλων δυνάμεων" είτε με αφορμή το Κυπριακό είτε για τα ελληνικά προσκόμματα στην κοινοτική χρηματοδότηση της Τελωνειακής Ενωσης με την Τουρκία.

O Αυστριακός καγκελάριος, Βίκτορ Κλίμα, με επιστολή του προς τους ηγέτες των λοιπών 14 χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναφέρεται στην ημερήσια διάταξη της Συνόδου Κορυφής.

"Την Παρασκευή, κατά τον πρώτο γύρο συνομιλιών, θα επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στην οικονομική πολιτική και την απασχόληση. Θέλουμε να δώσουμε νέα ώθηση στις ευρωπαϊκές προσπάθειες για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και να ενισχύσουμε το συντονισμό των οικονομικών πολιτικών", αναφέρεται στην επιστολή Κλίμα.

"... Κατά το δεύτερο γύρο των εργασιών, θα έχουμε μια ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων για τα σημεία - κλειδιά της "Ατζέντας 2000"", προστίθεται στην επιστολή, ενώ είναι γνωστό ότι οι "15" είναι σύμφωνοι επί της αρχής για την εξεύρεση μιας συμβιβαστικής συμφωνίας στο θέμα, σε έκτακτη Σύνοδο Κορυφής υπό τη γερμανική προεδρία, το Μάρτη του 1999 στις Βρυξέλλες.

"... Την Παρασκευή το βράδυ, θα συζητήσουμε τις προόδους στη διαδικασία διεύρυνσης. Θα εξετάσουμε επίσης την κατάσταση των σχέσεων με την Τουρκία και την κατάσταση στη Ρωσία".

Το Παρίσι και η Βόννη επιθυμούν οι διαπραγματεύσεις να περιοριστούν για το 1999 στην ενταξιακή πορεία των έξι - της Πολωνίας, της Ουγγαρίας, της Τσεχίας, της Σλοβενίας, της Εσθονίας και της Κύπρου - και να μην επεκταθούν στη Λετονία ή στη Σλοβακία, όπως έχει υποδείξει η Επιτροπή.

"...Οι συνομιλίες το Σάββατο το πρωί θα αφιερωθούν στα συμπεράσματα της συνόδου κορυφής. Στη συνέχεια θα δεχτούμε σε γεύμα τις έντεκα χώρες που περιλαμβάνονται στη διαδικασία ένταξης", αναφέρεται τέλος στην επιστολή του προεδρεύοντος της ΕΕ.