Τρίτη μέρα μετά τις εκλογές, χτες Τετάρτη, και το πολιτικό τοπίο είναι ακόμη σκεπασμένο από πυκνή ομίχλη. Τα παντός είδους μέσα ενημέρωσης περιπλανώνται από τη μία κομματική παράταξη στην άλλη, χωρίς να μπορούν να δουν ακόμα φως στο τούνελ, που ονομάζεται σχηματισμός της νέας κυβέρνησης.

Πολιτικοί από τα τέσσερα αστικά κόμματα έδιναν, ανάλογα με τα συμφέροντα που εκπροσωπούν, διαφορετικές απαντήσεις στη δυνατότητα συγκρότησης μιας από τις τέσσερις μορφές κυβέρνησης: Σοσιαλδημοκράτες - (SPD) με Χριστιανοδημοκράτες - (CDU), κυβέρνηση τριών κομμάτων [SPD, με Ελεύθερους Δημοκράτες-(FDP) και Πράσινους], κυβέρνηση μειοψηφίας (SPD με Πράσινους) και με την ανοχή του FDP ή του Αριστερού Κόμματος ή τέλος αντίστροφα κυβέρνηση μειοψηφίας CDU με FDP και ανοχή Πρασίνων.

Υπέρ μιας εξ αυτών των μορφών διακυβέρνησης εκφράστηκαν την Τετάρτη οι επιτελείς των προαναφερόμενων αστικών κομμάτων και είναι ενδεικτικό ότι και ο πρόεδρος του SPD, Φραντς Μιντεφέρινγκ, μετά τις συνομιλίες που είχε με τους Πράσινους έκανε έκκληση στο FDP να προσέλθουν σε συνομιλίες με τους Σοσιαλδημοκράτες. Ομως, η ηγεσία του FDP αποκλείει πάντοτε και απλή συνομιλία με το SPD. Ωστόσο - τουλάχιστον θεωρητικά - ηγετικοί παράγοντες του SPD και της CDU τονίζουν ότι είναι εύκολος ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης με ένα από τα δύο μικρότερα κόμματα (FDP και Πράσινους), αφού οι διαφορές τους δεν είναι μεγάλες και απαριθμούν αρκετά σημεία της πολιτικής που είναι ταυτόσημα ή παρόμοια.

Αυτό που φαίνεται σχετικά νέο και ενδιαφέρον είναι ότι και φανερά (μέσω κυρίως των δηλώσεών τους στον Τύπο), αλλά και στα παρασκήνια γίνεται λόγος πια για κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού», δηλαδή Χριστιανοδημοκρατών -Σοσιαλδημοκρατών, αλλά υπό τον όρο να μη γίνει καγκελάριος ούτε ο Γκέρχαρντ Σρέντερ ούτε η Αγγελα Μέρκελ. Για την περίπτωση αυτή, αναφέρονται σαν «διάδοχοί τους» στα δύο κόμματα ο πρόεδρος του SPD Μιντεφέρινγκ και για τους Χριστιανοδημοκράτες είτε ο πρωθυπουργός της Κάτω Σαξονίας, Χρίστιαν Βουλφ είτε ο πρωθυπουργός της Εσσης Ρόλαντ Κοχ.

Τη λύση αυτή προετοιμάζει ή προβλέπει και η εφημερίδα «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» σε κύριο άρθρο της με τον τίτλο «Θυσία της Ντάμας συν δολοφονία του Βασιλιά», δανειζόμενη την παραβολή από το σκάκι. Ομως και η «Ντάμα» και η «Βασιλιάς» αρνούνται έως αυτή τη στιγμή να «θυσιαστούν» και επιμένουν να πάρουν στα χέρια τους το πηδάλιο της καγκελαρίας.

Πάντως, έχει κάτι οσμιστεί ο ως τώρα Πράσινος υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ που παραιτήθηκε από τα κομματικά αξιώματα και προετοιμάζεται να περάσει στην αντιπολίτευση.

Στο μεταξύ, επανέρχονται στο προσκήνιο οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, με νέες δηλώσεις στον Τύπο: «Κορυφαίοι σύνδεσμοι της οικονομίας απαίτησαν επειγόντως από τα κόμματα να σχηματίσουν μια κυβέρνηση ικανή για δράση», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα της «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ».

ΑΓΚΥΡΑ.--

Παρατείνουν, ως την ημερομηνία έναρξης (3 Οκτώβρη) των διαπραγματεύσεων εισδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ, την «εκεχειρία» που είχαν κηρύξει οι αντάρτες του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος KONGRA-GEL (πρώην ΡΚΚ), αν και οι μάχες ουσιαστικά δε διακόπηκαν στη διάρκειά της.

Στο μεταξύ, έρευνα που διεξήγαν το Συνδικάτο Τούρκων Εργαζομένων στη Βιομηχανία των Τροφίμων, με την υποστήριξη του Ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ» (Γερμανία) και της Συνομοσπονδίας Επαναστατικών Συνδικάτων της Τουρκίας (DISK), εκτιμά ότι το 44% των Τούρκων εργαζομένων βλέπουν «θετικά» την ΕΕ και υποστηρίζουν την ένταξη της χώρας σε αυτήν, το 41,1% αντιτίθενται σε αυτήν, ενώ ένα ποσοστό 14,5% παραμένει αναποφάσιστο. Ανάμεσα σε αυτούς που αντιτίθενται στην ένταξη της χώρας στην ΕΕ, πολλοί «ανησυχούν για τη μείωση του εισοδήματός τους», την «ένταση της εξάρτησης της χώρας», την «καταστροφή του αγροτικού τομέα» και τη «ζημιά στη βιομηχανία», την επιδείνωση των «κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών», ενώ υπάρχουν «και εθνικιστές οι οποίοι φοβούνται το ενδεχόμενο διχασμού» της Τουρκίας, σύμφωνα με έναν από τους επιστήμονες που διεξήγαν την έρευνα, και μίλησαν γι' αυτή στο «Bianet». Οι υποστηρικτές της ένταξης προσβλέπουν σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και των μισθών και αύξηση των πολιτικών ελευθεριών.