Σε άλλη Ερώτηση σχετικά με τα όρια συνταξιοδότησης και τη συζήτηση που έχει ανοίξει για το «αναπόφευκτο» της αύξησής τους, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε:

«Για το όριο συνταξιοδότησης. Κοιτάξτε την αντίφαση που έχει αυτή η πολιτική, το σύστημα. Από τη μια μεριά, το να φύγεις πιο νωρίς, να φύγεις κανονικά, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, εμείς λέμε στα 50 οι γυναίκες, στα 55 οι άνδρες, σημαίνει εξοικονόμηση θέσεων εργασίας και σημαίνει ότι έχεις και ένα συνταξιοδοτικό δυναμικό στη χώρα σου, το οποίο είναι ελεύθερο, εφόσον το θελήσει, να έχει κοινωνική, πολιτιστική και γενικότερη δράση. Γιατί μέρος μιας ζωντανής κοινωνίας είναι και αυτό, ο ελεύθερος χρόνος.

Αντί γι' αυτό, παίρνουν μέτρα για να μη γίνεται πρόωρη συνταξιοδότηση και να πάει το όριο συνταξιοδότησης διαδοχικά στα 67 και 71. Στη Μεγάλη Βρετανία ήδη δημιουργούν ένα κλίμα, να μένουν οι εργαζόμενοι μέχρι τα 70 και μετά θα τα θεσμοθετήσουν.

Από την άλλη, κάνουν νέους διορισμούς. Βλέπετε, το σύστημα αντιφάσκει ως προς τις ρυθμίσεις που κάνει, αλλά δεν αντιφάσκει καθόλου ως προς τη στρατηγική επιλογή του. Λέει, θα παρατείνω το χρόνο εργασίας, για να μπορώ να έχω από τους μόνιμα εργαζόμενους τώρα υψηλές εισφορές και μετά όλοι οι νεότεροι από τα 35 και κάτω, θα πηγαίνουν με όρους δουλεμπορίου, θα δίνουν και αυτοί εισφορές, βέβαια λιγότερες. Και με αυτό τον τρόπο, λέει ότι θα πετύχει, με παράταση του εργάσιμου χρόνου, μεγαλύτερη απομύζηση από αυτούς τους ανθρώπους και ταυτόχρονα ευκίνητη εργατική δύναμη ανάμεσα στους νέους και στις γυναίκες, που θα διασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία. Αυτά υπολογίζει. Και τέλος, η παράταση του συντάξιμου χρόνου, συνδέεται με την καθιέρωση των μερικών μορφών απασχόλησης.

Σκέφτονται και ένα άλλο: Με τις μερικές μορφές απασχόλησης στα 60 και στα 65 δε θα έχεις τις προϋποθέσεις να πάρεις σύνταξη. Αρα σου βάζω μερική μορφή απασχόλησης και σου δίνω τη δυνατότητα να πάρεις τη σύνταξη στα 71. Γιατί έχουν και αυτό το πρόβλημα. Σου λέει, τους μερικά απασχολούμενους πώς θα τους συνταξιοδοτήσω; Αρα βάλε να δουλεύουν μέχρι τα 71, να εξασφαλίζω ότι θα δίνουν λιγότερες μεν εισφορές, αλλά θα δίνουν εισφορές μέχρι τα 71, για να λύσω και το πρόβλημα συνταξιοδότησης.

Τώρα, στη συνταξιοδότηση, το κρατικό μερίδιο μειώνεται αποφασιστικά. Με τις ενοποιήσεις των ταμείων που κάνουν, πέτυχαν και ένα άλλο, να δίνουν και το δημόσιο και οι ιδιώτες και οι τράπεζες λιγότερα στα ταμεία.

Τώρα πάμε σε μια βασική σύνταξη, πολύ μικρή, με μειωμένη κρατική εισφορά, στις επικουρικές συντάξεις, που στην ουσία είναι μη κρατικές. Δηλαδή, το κράτος δε βάζει τίποτα, βάζουν οι εργαζόμενοι και οι ιδιώτες και στην καθαρά ιδιωτική ασφάλεια.

Κάθονται και κάνουν τις αναλογιστικές μελέτες και αποφασίζουν: Παράταση του εργάσιμου χρόνου, παράταση του συνταξιοδοτικού, ελαστικές μορφές απασχόλησης, εφεδρικός στρατός κλπ.

Ολα αυτά συνδυασμένα, είναι φαινομενικά μόνο αντιφατικά, γιατί παλιότερα έλεγαν μείωση του ορίου συνταξιοδότησης για να γίνουν νέες θέσεις. Τώρα όμως, τα έχουν μελετήσει πολύ καλά, για να ξεζουμίζουν κυριολεκτικά τους εργαζόμενους».

Σχετικά με το «επιχείρημα» πως η ανεργία οφείλεται και στη μεγάλη εισροή μεταναστών, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε:

«Επειδή μιλάμε τώρα σε συνθήκες διεθνοποίησης ή της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, το μεταναστευτικό ρεύμα είναι και αυτό προϊόν αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού γενικά και ιδιαίτερα όλων των εξελίξεων που είχαμε την τελευταία 20ετία, 10ετία κλπ.

Δε λέει η Συνθήκη του Μάαστριχτ για ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού; Αυτή είναι η ελευθερία, μόνο που είναι προϊόν ανελευθερίας. Γιατί ξορκίζουν το μεταναστευτικό ρεύμα; Οι ίδιοι το προκαλούν, οι ίδιοι το καθηλώνουν σε ανισότιμες σχέσεις. Εμείς μιλάμε για ισοτιμία του όλου εργατικού δυναμικού, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, το φύλο κλπ. Δηλαδή, το ίδιο το προϊόν της πολιτικής τους το χρησιμοποιούν μετά σαν άλλοθι για την ανεργία. Ισα ίσα στην Ελλάδα, αν δει κανείς αυτό που λέμε προγραμματισμένη κινητοποίηση όλων των παραγωγικών της πόρων και μέσων ανάπτυξης κλπ., μπορεί να είχαμε και έλλειψη εργατικών χεριών, με την υπογεννητικότητα που υπάρχει. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι η σύγχρονη επιστήμη και τεχνική έχει ανεβάσει, οπωσδήποτε, την παραγωγικότητα της εργασίας.

Μιλάμε για πλήρη ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, όμως εδώ δεν αναπτύσσονται όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, αναπτύσσεται ό,τι συμφέρει την κερδοφορία. Υπάρχουν τομείς που αναπτύσσονται και υπάρχουν τομείς που είναι καθηλωμένοι με βάση ορισμένα κριτήρια. Π.χ. η κλωστοϋφαντουργία εμφανίζεται σαν ένας κλάδος που δεν αναπτύσσεται. Δεν είναι έτσι, υπάρχουν μονάδες στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας που υπεραναπτύσσονται, μόνο που αυτές κάνουν το ενδιάμεσο νήμα, δεν κάνουν τελικά προϊόντα.

Αυτό συμφέρει τον καπιταλιστή, τον συμφέρει να πουλάει το νήμα επεξεργασμένο και να γίνεται εισαγωγή προϊόντων. Το κριτήριό του δεν είναι να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, το κριτήριό του είναι να πραγματοποιήσει το σκοπό που έχει το κεφάλαιο, δηλαδή την υπεραξία, δηλαδή το κέρδος. Επομένως, έχει άλλον οδηγό.

Τέλος, δεν μπορεί να γίνει προγραμματισμός μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Προγραμματισμό μπορεί να κάνει μια επιχείρηση στο εσωτερικό της και εν μέρει μπορεί να τον κάνει. Η απελευθέρωση ισούται με αναρχία.

Επομένως, δεν μπορεί να προγραμματιστεί ούτε η απασχόληση του εργατικού δυναμικού, ούτε τίποτα άλλο. Προγραμματίζεται, όσο μπορεί, η λογική του κέρδους».

Κληθείσα να σχολιάσει τις θέσεις της ΝΔ για την ανεργία και τις απολύσεις, η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Οι θέσεις της Νέας Δημοκρατίας είναι καθαρές. Λέει ότι στην Ελλάδα δεν ευνοείται ο επιχειρηματικός κόσμος, δεν υπάρχουν μέτρα ευνοϊκά για τους επιχειρηματίες.

Τι σημαίνει μέτρα ευνοϊκά για τους επιχειρηματίες; Μέτρα σε βάρος των εργαζομένων. ΄Η το ένα θα υπάρχει ή το άλλο. Εμείς το ξεκαθαρίζουμε. Ανάμεσα στους επιχειρηματίες και στους εργαζόμενους, υπάρχει αντίθεση συμφερόντων.

Τα μέτρα που ευνοούν τους επιχειρηματίες, είναι σε βάρος των εργαζομένων, αυτή είναι η λογική. Η Νέα Δημοκρατία ασκεί αυτή την κριτική. Μετά πάει στον εύκολο δρόμο, τα περί διαπλοκών κλπ.

Η ανεργία, πού οφείλεται, στη διαπλοκή; Ολα τα εξηγεί με τη διαπλοκή, δηλαδή στη σχέση της κυβέρνησης με 5-10 επιχειρηματίες. Γιατί θέλει να βγάλει λάδι τους επιχειρηματίες συνολικά και να φορτώσει την ευθύνη της ανεργίας σε 4-5 επιχειρηματίες. Είναι καθαρή η στάση της.

Η κυβέρνηση πώς απαντάει; Μα έχω πάρει μέτρα! Απλώς η κυβέρνηση έχει το εξής πρόβλημα τώρα. Πρέπει να ρετουσάρει ακόμα περισσότερο το πρόσωπό της, βλέπει τα γκάλοπ και ζητάει από τους επιχειρηματίες να αναβάλουν τις απολύσεις, να κάνουν και αυτοί κάποιες θυσίες, για να μη χάσει τη διακυβέρνηση. Σου λέει, σας έδωσα τόσα, δε θα κάνετε κι εσείς κάποιες θυσίες;».