INTIME NEWS

Η όποια κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στις προγραμματικές δηλώσεις της ΝΔ περιορίστηκε σε κατάθεση «ανησυχιών» για «όσα επιμελώς αποκρύφτηκαν», προσάπτοντας στον Κυρ. Μητσοτάκη «μασημένα λόγια» την ώρα που εκείνος έλεγε «έξω από τα δόντια» τους στόχους του κεφαλαίου που θα υπηρετήσει παραλαμβάνοντας την σκυτάλη. Ενώ χαρακτηριστικές είναι οι αποστροφές του Αλ. Τσίπρα ότι «εδώ είμαστε να συζητήσουμε» αλλά και ότι «θα στηρίξουμε στο εξωτερικό» «όποια σοβαρή προσπάθεια...», για περισσότερο «δημοσιονομικό χώρο» για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου, με τον Γ. Δραγασάκη να θυμίζει στη ΝΔ: «Πολλά από τα νομοσχέδια και πολλές από τις πολιτικές που διαμορφώσαμε έτυχαν και της δικής σας έγκρισης. Γιατί; Διότι αποτελούν απαντήσεις σε χρόνια προβλήματα και ώριμες ανάγκες της κοινωνίας. Γι' αυτό ακριβώς υπάρχει η δυνατότητα - και θα την αξιοποιήσουμε - και συνεργασίας και συναίνεσης».

Με αφετηρία το πλούσιο αντιλαϊκό του έργο και ξεχωρίζοντας τις επιδόσεις της κυβέρνησής του για την υπεραπόδοση των πλεονασμάτων, την τήρηση των δημοσιονομικών στόχων και των δεσμεύσεων απέναντι στους πιστωτές που ματώνουν το λαό ο Αλ. Τσίπρας άσκησε κριτική στον Κυρ. Μητσοτάκη σχετικά με τις δεσμεύσεις του γύρω από την επαναδιαπραγμάτευση των πλεονασμάτων. Του θύμισε μάλιστα ότι αυτά τα πλεονάσματα είναι «ταυτόχρονα και συμφωνία ρύθμισης του χρέους», που δίνει «καθαρό διάδρομο στις αγορές».Και του ξεκαθάρισε ότι είτε θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του για «φορολαφρύνσεις» στο κεφάλαιο, που σημαίνουν νέα μέτρα 2 δισ. ευρώ, είτε δεν θα καταφέρει να τις υλοποιήσει για να τηρήσει τις «δεσμεύσεις» για τα πλεονάσματα. Εδωσε έτσι το σήμα ότι και από τη θέση της αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμβάλει από τη μία στην προσήλωση της κυβέρνησης στα συμφωνηθέντα και από την άλλη στο χαμήλωμα των απαιτήσεων του λαού στο πλαίσιο του «ρεαλισμού» του κεφαλαίου.

Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει στη ΝΔ πως σήμερα είναι η «καλύτερη στιγμή» για να διαπραγματευτεί, επειδή - όπως είπε - έχει: «Λαϊκή εντολή», «δημοσιονομική σταθερότητα», «χαμηλό επιτόκιο δανεισμού», «στήριξη από την αντιπολίτευση»... «Δεν σας ζητούμε να προχωρήσετε σε καμιά σύγκρουση. Σας ζητούμε να προχωρήσετε στο σχέδιο που καταθέσαμε εμείς πριν τις ευρωεκλογές», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας, κατεδαφίζοντας όλο το οικοδόμημα της κάλπικης αντιπαράθεσης που στήθηκε προεκλογικά.

Υπάρχει πιο σαφής επιβεβαίωση όσων έλεγε το ΚΚΕ πριν από τις εκλογές, όταν θύμιζε ότι τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν προσυπογράψει τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις και καλούσε το λαό να μην εγκλωβιστεί στην επιλογή συνταγής με την οποία το κράτος θα παίρνει από τους πολλούς για να δίνει στους ελάχιστους, να μη διαλέξει τον τρόπο «σφαγής» του για να χρηματοδοτηθούν οι επενδύσεις, αν θα είναι με φοροαφαίμαξη ή με περικοπές κοινωνικής πολιτικής;

Μία από τις αιχμές του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας που έλαβε η κυβέρνησή του, μέτρα που αποτελούν την άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως ανέδειξαν και οι αντίστοιχες εξαγγελίες της ΝΔ. Την ίδια στρατηγική άλλωστε υπερασπίστηκε και ο Αλ. Τσίπρας, υποστηρίζοντας ότι τα μέτρα αυτά έγιναν εφικτά επειδή προηγήθηκαν τα μνημόνια, επειδή όπως είπε στη Βουλή «έχουμε εξασφαλίσει τη δημοσιονομική σταθερότητα. Γιατί πετυχαίναμε και με το παραπάνω τους στόχους του προγράμματος...». Στο φόντο αυτής της υπεράσπισης των ψιχίων σαν να ήταν μείζονες φιλολαϊκές παρεμβάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τη ΝΔ να μην αμφισβητήσει τα «κεκτημένα». Ποια είναι αυτά; Το «κατώτατο εγγυημένο εισόδημα», που άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε από την κυβέρνηση Σαμαρά, λες και είναι αυτό καμιά προοδευτική - ριζοσπαστική πολιτική. Κάνει δηλαδή «αντιπολίτευση» στη ΝΔ υπερασπιζόμενος την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ, που άλλωστε την εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις, «προοδευτικές» και φιλελεύθερες, βαφτίζοντας μεσαία τάξη όποιον ξεφεύγει έστω και κατά ένα ευρώ από την εξαθλίωση και βάζοντάς τον να πληρώσει την επιβίωση των πιο ακραίων θυμάτων αυτής της πολιτικής.

«Σέρνεται το ...επιτελικό κράτος»: Με αυτόν τον τίτλο επέλεξε να κάνει κριτική η «Αυγή» της περασμένης Παρασκευής στο σχετικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εστιάζει τα βέλη του όχι στο αντιδραστικό περιεχόμενο τέτοιων «μεταρρυθμίσεων», αλλά στις «καθυστερήσεις» του κυβερνητικού έργου, εγκαλώντας τη ΝΔ επειδή αργεί να φέρει το νομοσχέδιο και επειδή αποδεικνύεται «ανέτοιμη». Τι λόγους έχει να «βιάζεται» η προηγούμενη κυβέρνηση για την υλοποίηση του έργου της σημερινής κυβέρνησης; Ο,τι λόγους έχει κάθε κυβέρνηση και κάθε κόμμα του κεφαλαίου που επιθυμεί να γίνει το κράτος ακόμα πιο «επιτελικό», ακόμα πιο προσαρμοσμένο στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, πιο αποτελεσματικό στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, πιο εχθρικό απέναντι στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Αντίστοιχη είναι άλλωστε και η κριτική που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ για τις «καθυστερήσεις» στο Ελληνικό, νιώθοντας δικαιωμένος, αφού όπως λέει «αποδείχθηκε ότι η κυβέρνησή του δεν ήταν κατά των επενδύσεων». «Ελπίζουμε να αναφέρονται στο 2019!» ήταν το σχόλιο του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ για το ξεμπλοκάρισμα της «επένδυσης» από τη ΝΔ έως το τέλος του χρόνου, σε μια επανάληψη του «έργου» από την ανάποδη για το ποιος καθυστερεί τις «εμβληματικές επενδύσεις» του κεφαλαίου.

Εκεί που θολώνουν ακόμα περισσότερο οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση είναι στη συζήτηση γύρω από τη συμφωνία των Πρεσπών, με τον ΣΥΡΙΖΑ να καλωσορίζει τη ΝΔ στην «εθνική γραμμή», επιβεβαιώνοντας ότι οι κοσμοπολίτικες και οι εθνικιστικές κραυγές ήταν απλά οι δύο όψεις του ίδιου ΝΑΤΟικού νομίσματος. Οπως είπε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας, «εγώ, κ. Μητσοτάκη, χαίρομαι που ως πρωθυπουργός αποφασίσατε να τηρήσετε την εθνική γραμμή για μια εθνικά επωφελή συμφωνία, για μια ιστορική συμφωνία που αναβαθμίζει τη Μακεδονία μας και αναβαθμίζει και το ρόλο της Ελλάδας στο εξωτερικό», χαιρετίζοντας τις δεσμεύσεις της ΝΔ να υλοποιήσει μέχρι κεραίας τη ΝΑΤΟική συμφωνία.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται άλλωστε και το ΚΙΝΑΛ, αντιπολιτευόμενο «υπεύθυνα» τη ΝΔ, με την Φώφη Γεννηματά να καταθέτει προτάσεις βγαλμένες απευθείας από συρτάρια του κεφαλαίου, με παροτρύνσεις για πιο αποτελεσματικά μέτρα υπέρ του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστική η κριτική της προς τη ΝΔ ότι δεν έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα ώστε «η μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις να οδηγεί σε επενδύσεις».

Η κοινή στρατηγική του ΚΙΝΑΛ τόσο με τη ΝΔ όσο και με τον ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώθηκε σε κάθε πρόταση που κατέθεσε, όπως για το ...μοντέλο λειτουργίας του Υπερταμείου, το οποίο - όπως είπε η Φ. Γεννηματά - θα πρέπει να εξελιχθεί «σε ένα Ταμείο Εθνικής Περιουσίας, όπου η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας γίνεται με ένα μείγμα επενδύσεων, αποκρατικοποιήσεων και ανάπτυξης». Τα έσοδά του να κατευθύνονται στους τομείς της «εξόφλησης του χρέους», «σε επενδύσεις στον τομέα Ενέργειας και κλιματικής αλλαγής» και όπου αλλού επιβάλλουν οι «ανάγκες» της αστικής τάξης.

Παράλληλα, στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας πρότεινε «για κάθε 100 ευρώ που ξοδεύει μια ιδιωτική επιχείρηση για την πρόσληψη νέων ανέργων σε σταθερές θέσεις εργασίας, να φοροαπαλλάσσεται για 150» και άλλα παρόμοια.

Η παρουσία του ΜΕΡΑ25 στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης επιβεβαίωσε ότι κι αυτό θα αποτελέσει μια χρήσιμη, για το κεφάλαιο, συμπληρωματική δύναμη στο αστικό πολιτικό σύστημα, αφού οι παρεμβάσεις του Γ. Βαρουφάκη και των υπόλοιπων βουλευτών του επανέφεραν το γνωστό παραμύθι που λέει ότι μπορεί να υπάρξει ένας υγιής καπιταλισμός, όπου η ευημερία του κεφαλαίου θα φέρει και την ευημερία του λαού.

Με την κοινοβουλευτική εκπρόσωπο, Σ. Σακοράφα, να λέει ότι «εμείς θέλουμε πραγματική ανάπτυξη» και τον Γ. Βαρουφάκη να συμπληρώνει λέγοντας ότι «οι πολιτικές που ακολουθούνται για αυτόν τον στόχο είναι αναποτελεσματικές», επιβεβαιώνεται ότι παρά τα μεγάλα λόγια ενάντια σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, οι θέσεις του δεν αμφισβητούν την ουσία της κυρίαρχης πολιτικής, τους στρατηγικούς στόχους των επιχειρηματικών ομίλων.

Ποιες είναι «οι αποτελεσματικές πολιτικές» που προτείνει το ΜΕΡΑ25;

-- «Η γρήγορη και αποτελεσματική "ανακούφιση" των επιχειρήσεων από τη φορολογία με δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών». Τον πρόλαβε όμως η κυβέρνηση της ΝΔ ανακοινώνοντας μια σειρά από μειώσεις φόρων στις επιχειρήσεις, τέτοιες που έκαναν τον Βαρουφάκη να αναφωνήσει πως «άκουσα με χαρά για τη μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων».

-- Για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων πρότεινε μία «Δημόσια Εταιρεία Διαχείρισης», που θα διασφαλίζει την «κεφαλαιακή επάρκεια» των τραπεζών. Ο καημός του ΜΕΡΑ25 είναι το πώς τα «κόκκινα» δάνεια δεν θα είναι εμπόδιο στην καπιταλιστική ανάπτυξη, πώς θα ελαφρυνθούν οι τράπεζες από αυτά για να μπορούν να δανειοδοτήσουν επενδυτικά σχέδια.

-- Η «μετατροπή του ΤΑΙΠΕΔ σε Αναπτυξιακή Τράπεζα, με στόχο τη χρηματοδότηση επενδύσεων», να γίνει δηλαδή το αστικό κράτος ο εγγυητής της «ρευστότητας» προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, μέσα από την «αξιοποίηση» (ιδιωτικοποίηση) της «δημόσιας περιουσίας».

Την ίδια ώρα, ενώ ζήτησε μια «γενναία αύξηση στον κατώτατο μισθό», «ξέχασε» να διευκρινίσει ότι αυτή θα είναι πάντα μέσα στα όρια που διατίθεται να βάλει το μεγάλο κεφάλαιο. Δεν είπε τίποτα για τη γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους, που μειώνουν κατά πολύ τον μέσο μισθό, από όπου κυρίως έρχεται η αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.

Και βέβαια, προβάλλοντας τη συμφωνία του με τη Συμφωνία των Πρεσπών, φρόντισε να κάνει ξεκάθαρο πως δεν αμφισβητεί τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τους σχεδιασμούς τους, ενώ δεν βρήκε να πει κουβέντα για τα δισεκατομμύρια που η Ελλάδα καταβάλλει στο ΝΑΤΟ.

Ταυτόχρονα, προσπάθησε να κρύψει ότι η πολιτική των μνημονίων δεν αποτελεί ένα «νεοφιλελεύθερο πείραμα» που εφαρμόστηκε στη χώρα μας. Αντίθετα, πρόκειται για τη διαχρονική πολιτική διασφάλισης των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ, που σε όλα τα κράτη - μέλη διασφαλίζεται με φτηνή εργατική δύναμη, επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτό που έκαναν τα μνημόνια - με το 70% των οποίων συμφωνούσε άλλωστε ο Βαρουφάκης ως υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έλεγε τότε - ήταν να εξειδικεύσουν την ταξική πολιτική που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο.

Και αυτή την ταξική πολιτική δεσμεύτηκε με το «καλημέρα» να υπηρετήσει ξανά το ΜΕΡΑ25, με τις «εποικοδομητικές» για το σύστημα και τις «ανάγκες» του προτάσεις...