Οποιος της ηλικίας μου πει, πως δεν προσπάθησε - έστω και μια φορά - να μιμηθεί τον Τζέιμς Ντιν, θα πει ψέματα! Το οργισμένο και επαναστατημένο αδύνατο αυτό παιδί με τις ρυτίδες στο μέτωπο, το οποίο χάθηκε τόσα πρόωρα και τόσο άδικα (αυτοκινητικό δυστύχημα), με τις κινήσεις του, με τις κραυγές και τις σιωπές του, με το κλάμα του και το θλιμμένο γέλιο του, εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο τη νεολαία του τέλους της δεκαετίας του '50! Ο Τζέιμς Ντιν, ο οποίος στην οργή του «τα έσπαγε όλα», με τις ανεπανάληπτες εκρήξεις του, με την ασεβή και ανυπάκουη συμπεριφορά του, έπαιρνε το αίμα πίσω όλων των αγριεμένων νεολαίων που ασφυκτιούσαν μέσα στο συντηρητισμό και την υποκρισία της εποχής. Πρέπει...