Από τη μια, η αλματώδης ανάπτυξη στον κλάδο του Τουρισμού - Επισιτισμού ακόμα και κατά την περίοδο της τελευταίας καπιταλιστικής κρίσης. Από την άλλη, εργαζόμενοι που έμεναν και μένουν σε πολλές περιπτώσεις απλήρωτοι για μήνες, που δούλευαν χωρίς ασφάλιση ή με φιλοδωρήματα των 200 και 300 ευρώ, για 12 ή και 14 ώρες δουλειάς, με εργασιακές σχέσεις - λάστιχο. Ολα αυτά στη Ζάκυνθο, της «μονοκαλλιέργειας» του Τουρισμού, όπου βρέθηκε ο «Ριζοσπάστης» πριν από λίγες μέρες και κατέγραψε την αγωνία και την αγανάκτηση των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Αλλά και τις ελλείψεις σε βασικές υποδομές για το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων... Την ίδια ώρα που τα «Οσκαρ» του Τουρισμού πέφτουν βροχή, που το 2019 το...