O Αντίλ, ο Σενγκίζ, η Φατμά, η Γκιουλσουμάν, ο Μουράτ, η Σιμπέλ, η Σανάν και οι υπόλοιποι 16 νεκροί αγωνιστές ήταν χτες μαζί μας. Ηταν εκεί, στην πλατεία Κάνιγγος, με πρόσωπα γελαστά, γιατί «αυτοί πέθαναν για να ζούμε εμείς ελεύθεροι». Ηταν στα μάτια και στις ψυχές όλων όσοι κατέβηκαν μέχρι το κέντρο της Αθήνας, για να δηλώσουν με την παρουσία τους την αμέριστη συμπαράσταση κι την αλληλεγγύη τους στο δίκαιο αγώνα των Τούρκων πολιτικών κρατουμένων, που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Ηταν εκεί, για να δείχνουν το δρόμο στις γενιές που έρχονται, να τους πουν πως πολλές φορές η απουσία είναι πιο δυνατή, πιο αισθητή από μια συμβατική παρουσία... Είκοσι τρία κόκκινα φέρετρα, όσοι και οι νεκροί...