Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά, μέρα τη μέρα πέτρα και αίμα, στοχασμός και αγώνας, χέρι με χέρι με το μυστρί, με το σφυρί, με το μολύβι, με τον ακριβή διαβήτη να φτιάξουμε καλύτερο τον κόσμο να έχει ο καθένας και ψωμί και βιβλίο και σιγουριά και διάπλατη πόρτα, να 'χει ο καθένας δύο κήπους - έναν στην αυλή κι έναν μέσα του - να ξέρουν οι μητέρες πως στρογγυλεύει ο ουρανός τα χείλη του για να φυσήξει αγάπη, να ξέρουν τα παιδιά τα χρώματα - το ρόδινο, το λεμονί, το ασημένιο, το πράσινο - να ξέρουν οι νεκροί πως η ζωή μας συνεχίζεται ως πέρα, ως πέρα ως τις καθάριες αδελφικές πηγές, μες στα βαθύτερα δάση των αιώνων Είναι τα παιδιά της ΚΝΕ που λένε στη ζωή το μέγα...