Επιθυμία της ήταν, και έγινε σεβαστή, από τη θετή της κόρη: Ο θάνατός της να μαθευτεί μετά την κηδεία της. Προφανώς για να μη βρεθεί κανείς από τους ομοτέχνους της μπροστά στο θλιβερό καθήκον να τη συνοδεύσει στη «στερνή κατοικιά» της, όπως θα 'λεγε ο μέγας μεταφραστής των αρχαίων τραγικών Ιωάννης Γρυπάρης, με το λόγο του οποίου είχε «θραφεί» η αλησμόνητη ηθοποιός Ελένη Ζαφειρίου. Παράξενη, σπανιότατη και πολύ πικρή μοιάζει αυτή η επιθυμία της. Ισως «πηγάζει» από τον απύθμενο υπαρξιακό καημό και ψυχικό της πόνο. Δε γνώρισε τη «φύτρα» της. Γεννημένη το 1916, νόθα, έκθετη, μικρό παιδάκι ακόμα, την περιμάζεψε μια ηθοποιός, περιοδεύοντος «μπουλουκιού» στη Λάρισα, η Κυριακούλα Ζαφειρίου, η οποία...