«Τούτες οι μέρες το 'χουνε, τούτες οι εβδομάδες/ για να χορεύουν τα παιδιά, να χαίροντ' οι μανάδες/ Δώστε του χορού να πάει/ τούτ' η γης θα μας εφάει/ Τούτ' η γης που την πατούμε/ όλοι μέσα θε να μπούμε/ Χορέψετε, χορέψετε, τα νιάτα να χαρείτε/ γιατί σε τούτο τον ντουνιά δε θα τα ξαναβρείτε...» (Νάξου). Οι μέρες της Αποκριάς επιβάλλουν τη μεταμφίεση, το γλέντι, το χορό, το τραγούδι... Για να χαρεί, να ξανανιώσει ο λαϊκός άνθρωπος, σε αυτό το πρόσκαιρο σταμάτημα της γρήγορης περιστροφής του χρόνου. Για να διακωμωδήσει, να σαρκάσει, να παραβιάσει ταμπού και, έστω πρόσκαιρα, να ανατρέψει δεδομένα και να νιώσει απελευθερωμένος. Και αν στα ασφυκτικά πλαίσια του εμπορευματοποιημένου στις...