Πόλεμος, κατοχή, πείνα, τρομοκρατία. Συνθήκες ακατάλληλες, θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί, για θεάματα. Ωστόσο, οι άνθρωποι είχαν και τότε την ανάγκη να διασκεδάσουν ή καλύτερα να ψυχαγωγηθούν. Ομως, πώς μπορεί κανείς να ψυχαγωγείται τη στιγμή που συμβαίνουν όλα τα φριχτά γύρω του; Κι όμως. Η δίψα των Ελλήνων για αντίσταση, ανέτρεψε αυτή τη σκέψη. Γιατί και μέσα από τα έργα του πνευματικού κόσμου της χώρας, (που όπως είδαμε την προηγούμενη Κυριακή, αντιστάθηκε σχεδόν στο σύνολό του), ο λαός, έγινε κοινωνός της αντίστασης. Δυνάμωσε, προκειμένου να ξεπεράσει τις λύπες και να συνεχίσει τον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Εξάλλου, η ψυχή του ανθρώπου είχε πάντα ανάγκη την Τέχνη. Σήμερα, λοιπόν...