Η ιστορία του Σαγέντ Αχμέτ Γκαϊλανί | Στο στόχαστρο οι λαοί

Στο στόχαστρο οι λαοί

ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

Η ιστορία του Σαγέντ Αχμέτ Γκαϊλανί

Καμπούλ Ιούνης 1984: Νέες κοπέλες, αλλά και μεγαλύτερες γυναίκες, παίρνουν μέρος στο γενικότερο πρόγραμμα της λαϊκοδημοκρατικής κυβέρνησης καταπολέμησης του αναλφαβητισμού. Οι κάθε λογής, όμως, μισθοφόροι των ΗΠΑ, «ιεροί πολεμιστές» τύπου Γκαϊλανί και μπιν Λάντεν είχαν διαφορετική γνώμη...

Τη μετά - Ταλιμπάν εποχή προετοιμάζουν οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους, ενώ τα αμερικανικά και βρετανικά πολεμικά αεροπλάνα συνεχίζουν τους φονικούς βομβαρδισμούς, σκορπίζοντας το θάνατο στο λαό της πολύπαθης αυτής χώρας. Ετσι, όπως μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, τις μέρες αυτές, πραγματοποιήθηκε στη μεθοριακή πακιστανική πόλη Πεσαβάρ μια διάσκεψη 1.000 και πλέον εκπροσώπων αφγανικών φυλετικών ομάδων, αντικαθεστωτικών σχηματισμών, θρησκευτικών παραγόντων και διανοουμένων. Στόχος της Διάσκεψης είναι η συγκρότηση ενός είδους «Νότιας Συμμαχίας», με απήχηση στους Παστούν (την πλειοψηφούσα φυλετική ομάδα στο Αφγανιστάν), η οποία είτε θα αναλάβει -ελέω Αμερικανών, Πακιστανών, κλπ.- τη διακυβέρνηση της χώρας, μετά την προσδοκώμενη ανατροπή ή κατάρρευση των Ταλιμπάν, είτε θα έρθουν σε μια συνδιαλλαγή με τη «Βόρεια Συμμαχία» του Ραμπανί, που μάχεται εδώ και χρόνια το καθεστώς, ενισχυόμενη κυρίως από τη Ρωσία και το Ιράν.

Και ναι μεν όλ' αυτά δείχνουν, πως ακριβώς οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οικοδομούν και φτιάχνουν τα ελεγχόμενα απ' αυτές καθεστώτα, ερήμην και σε βάρος των λαών. Αλλά δεν υπάρχει μόνον αυτό...

Την πρωτοβουλία για τη Διάσκεψη της Πεσαβάρ είχε το Εθνικό Ισλαμικό Μέτωπο του Αφγανιστάν (ΕΙΜΑ). Ηγέτης του ΕΙΜΑ είναι ο Σαγιέντ Αχμέτ Γκαϊλανί, ο οποίος άνοιξε και τις εργασίες της Διάσκεψης και, βέβαια, φιλοδοξεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις μετά-Ταλιμπάν εξελίξεις.

Διαβάστε, λοιπόν, τι έγραφε το 1985, για τον «κύριο» αυτό, ο Γ. Δελαστίκ, που είχε επισκεφθεί το Αφγανιστάν τότε ως δημοσιογράφος του «Ρ», στο βιβλίο του «Αφγανιστάν - Επανάσταση και αντεπανάσταση» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»):

«Ο Σαγιέντ Αχμάντ Γκαϊλανί, που περηφανεύεται ότι είναι ο πατέρας της αφγανικής αντεπανάστασης, είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του ξενόδουλου κλήρου. Η οικογένειά του έδρασε σαν πράκτορας των Βρετανών αποικιοκρατών κι έπαιξε σοβαρό ρόλο στην καταστολή του λαϊκού κινήματος του Αφγανιστάν στη δεκαετία του '20. Σε ανταμοιβή, ανάμεσα στα άλλα, οι Αγγλοι του έδωσαν και τον τίτλο του "πνευματικού ηγέτη", κάτι σαν άγιου. Ετσι, ο σημερινός Γκαϊλανί ισχυρίζεται ότι κατάγεται από τον... Μωάμεθ!.

Αυτό τον επιβλητικό τίτλο, ο Γκαϊλανί τον χρησιμοποίησε πρώτα απ' όλα για να ξεζουμίζει τους αγρότες που δούλευαν στα χωράφια του, αφού δε θεωρούνταν απλοί κολίγοι, έστω, αλλά ήταν "μουρίντ", πιστοί του δηλαδή. Τον τίτλο του "πνευματικού ηγέτη" τον εξαργύρωσε όμως και στο βασιλιά Ζαχίρ, παίρνοντας γυναίκα την εγγονή του βασιλιά, κερδίζοντας έτσι και τη θέση του ανθρώπου της απόλυτης εμπιστοσύνης της βασιλικής οικογένειας.

Μ' αυτούς τους δεσμούς μπήκε και στο εμπόριο, κερδίζοντας τεράστια ποσά από τις εισαγωγές αυτοκινήτων. Οπως γράφουν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, όμως, ο Γκαϊλανί δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά να περάσει για πνευματικός ηγέτης, γιατί στην Καμπούλ είναι γνωστός σαν ο αδίστακτος έμπορος. Οταν το επαναστατικό καθεστώς του πήρε την επιχείρηση εισαγωγών και του κατάσχεσε τα αχανή κτήματα που είχε στην περιοχή της Τζαλαλαμπάντ και τα μοίρασε στους πρώην υποταχτικούς του, ο Γκαϊλανί έφυγε για την Πεσαβάρ, απ' όπου τώρα κάνει αγώνα για να παλινορθώσει μια αμερικανόδουλη μοναρχία».

Αυτά συνέβαιναν το 1985, όταν οι ΗΠΑ, μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία, το Πακιστάν, τη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες οργάνωναν και ενίσχυαν πλουσιοπάροχα τους κάθε λογής μισθοφόρους «ιερούς πολεμιστές» ενάντια στο «άθεο» λαϊκό καθεστώς του Αφγανιστάν. Και μπορεί, βέβαια, οι ΗΠΑ και ο «χωροφύλακάς» τους στην περιοχή, το Πακιστάν, να προτίμησαν κάποια στιγμή τους Ταλιμπάν και τους μπιν Λάντεν από τους «μουτζαχεντίν», τύπου Ραμπανί και Γκαϊλανί, αλλά δεν έχασαν τις επαφές τους και με τους τελευταίους. Τους κράτησαν στη ναφθαλίνη και τώρα, που τους ξαναχρειάζονται, τους ξαναβγάζουν και πάλι στην επιφάνεια. Κι ας μην έχουν την παραμικρή ουσιαστική διαφορά από τους Ταλιμπάν. Και ο λαός του Αφγανιστάν τραβά την ανηφόρα. Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη, έχοντας για «καπέλο» την αμερικανική αστερόεσσα...