Το σχέδιο με τίτλο «Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Παλλημνιακό Ταμείο και άλλες διατάξεις» τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 8 Οκτώβρη. Με αυτό, η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική «συμμαζέματος» των ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης και τη σύνδεσή τους με τους αναπτυξιακούς στόχους του μεγάλου κεφαλαίου. Ακολουθεί την ίδια, ενιαία κατεύθυνση με τους ήδη ψηφισμένους νόμους για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και τη συγχώνευση των ΤΕΙ Ηπείρου και Ιονίων Νήσων με τα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας και το Ιόνιο, αντίστοιχα, για δημιουργία ιδρυμάτων ανταγωνιστικών, με πνεύμα επιχειρηματικότητας, με έρευνα στην υπηρεσία της αγοράς και ακόμα πιο μακριά από τις διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες, με ακόμα μεγαλύτερη κατηγοριοποίηση πτυχίων και αποφοίτων.

Ανάμεσα σε άλλα στο νομοσχέδιο περιγράφεται η αλλαγή του χάρτη σχολών και τμημάτων στα ιδρύματα. Σύμφωνα με όσα προβλέπονται, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ιδρύονται οι εξής Σχολές: α) Τεχνολογίας, με έδρα την πόλη της Λάρισας, β) Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών, με έδρα την πόλη της Λάρισας, ενώ η Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μετονομάζεται σε Σχολή Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Διαιτολογίας. Παράλληλα ιδρύονται 16 Τμήματα.

Στο Πανεπιστήμιο Αθήνας ιδρύεται Σχολή Αγροτικής Ανάπτυξης, Διατροφής και Αειφορίας, με έδρα την κωμόπολη των Ψαχνών και ιδρύονται 9 Τμήματα. Σε ξεχωριστό άρθρο προβλέπεται η κατάτμηση, από την επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά, του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας (ΦΠΨ) της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σε Τμήμα Φιλοσοφίας και Τμήμα Εκπαίδευσης Ενηλίκων, ενισχύοντας την «αγορά» παιδαγωγικών προγραμμάτων, ενώ ο Τομέας Ψυχολογίας εντάσσεται στο Τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής, το οποίο ήδη αντιμετωπίζει ζητήματα υποδομών.

Στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών ιδρύονται 6 Τμήματα.

Χαρακτηριστικό των στόχων του είναι ότι το νομοσχέδιο αφιερώνει σημαντικό του κομμάτι στην ίδρυση ειδικών δομών με σκοπό τη σύνδεση των ιδρυμάτων και της έρευνας με την αγορά, δείχνοντας για μια ακόμα φορά την αφετηρία των αλλαγών του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Τέτοιες δομές είναι το «Αβερώφειο Αγροδιατροφικό Τεχνολογικό Πάρκο Θεσσαλίας» στην ευρύτερη εδαφική περιφέρεια της πόλης της Λάρισας. Οπως περιγράφεται στο σχετικό άρθρο του νομοσχεδίου, «στο ΑΒ.Α.ΤΕ.ΠΑ.Θ., σχεδιάζονται και πραγματοποιούνται, σε συνεργασία με την Αβερώφειο Γεωργική Σχολή, παραγωγικές δραστηριότητες αγροτικής και οικολογικής κατεύθυνσης, που ενσωματώνουν καινοτόμα επιστημονικά και τεχνολογικά δεδομένα, διατηρώντας μια διαρκή λειτουργική διασύνδεση με την επιστημονική κοινότητα, την αγορά, τον καταναλωτή και την κοινωνία, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο». Επίσης, στοχεύει μεταξύ άλλων στην «εκπαίδευση σπουδαστών του ιδρύματος και της Αβερωφείου Γεωργικής Σχολής, καθώς και επιμόρφωση και κατάρτιση, μέσω του Κέντρου Διά Βίου Μάθησης (ΚΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) ή του Κέντρου Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Κ.Ε.Ε.) του Ιδρύματος, σε θέματα όπως οι εναλλακτικές μορφές παραγωγής και οι νέες τεχνολογίες βέλτιστης αγροτικής παραγωγής...». Στο συγκεκριμένο βρίσκει εφαρμογή η βαθύτερη προσαρμογή της Ανώτατης Εκπαίδευσης στα μέτρα του «νέου παραγωγικού μοντέλου», της καπιταλιστικής δηλαδή ανάπτυξης, που συγκεντρώνει τον μικρό αγροτικό κλήρο, τη μικρή κτηνοτροφική μονάδα, ενσωματώνοντας την καινοτομία και μετατρέποντας τα αποτελέσματα της έρευνας σε εμπορικό προϊόν, με γνώμονα το κέρδος.

Αντίστοιχα, στην περιοχή της Χαλκίδας ιδρύεται η «Τεχνόπολη - Σύμπλεγμα Τεχνολογίας, Τέχνης και Πολιτισμού (Τεχνόπολη Ευρίπου)», η οποία θα αναπτύσσει ερευνητικές και «αναπτυξιακές» δράσεις σε στοίχιση με τους στόχους της περιφερειακής και κλαδικής ανάπτυξης.

Η αλλαγή του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης υλοποιεί στην ουσία τον Ενιαίο Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης και Ερευνας, τη στρατηγική της ΕΕ για τη δημιουργία ακόμα στενότερων δεσμών μεταξύ των ιδρυμάτων και της νέας γνώσης που παράγουν με τις επιχειρήσεις και στο πλαίσιο αυτό στο νομοσχέδιο προβλέπεται παράλληλα η ίδρυση Πανεπιστημιακών Ερευνητικών Κέντρων.

Η εμπειρία πάντως που υπάρχει από τις συγχωνεύσεις ιδρυμάτων που προηγήθηκαν δείχνει ότι οι φοιτητές δεν έχουν να περιμένουν λύσεις στα ζητήματα που τους απασχολούν αλλά ακόμα και χειροτέρευση των όρων σπουδών και της προοπτικής με την ένταση της κατηγοριοποίησης πτυχίων και αποφοίτων, ενώ αντίστοιχα διατηρείται και διευρύνεται η κατηγοριοποίηση και για τους εργαζόμενους στα ιδρύματα.