-- Κρατικοποιήσεις με βάση τη σημερινή οικονομία και κοινωνία, που λέγεται καπιταλιστική, δεν είναι κρατικοποιήσεις σε όφελος των εργαζομένων που δουλεύουν σε αυτές τις επιχειρήσεις. Ούτε είναι σε όφελος των υπόλοιπων εργαζομένων που θα έχουν υποτίθεται «κέρδος» ή εξυπηρετούνται ως υπηρεσίες, λέω αν αναφερόμαστε στην Ενέργεια ή στο νερό, στην ύδρευση. Μια καπιταλιστική κρατικοποίηση είναι το κρατικό μονοπώλιο, όπου επίσης γίνεται κερδοφορία και κερδοσκοπία με τον ιδρώτα των εργαζομένων, που δουλεύουν εκεί και αντλώντας, ματώνοντας, ιδρώνοντας τον υπόλοιπο λαό για να βγάζει απ' την τσέπη του να πληρώσει το κάθε νοικοκυριό, είτε το ρεύμα είτε το φως είτε το ένα είτε το άλλο. Εμείς μιλάμε όχι ακριβώς για κρατικοποίηση, αυτό που λέμε κρατικό, μιλάμε για κοινωνικοποίηση, να ανήκει στην κοινωνία. Η πιο ορθή λέξη, κατά την άποψή μας, όχι λέξη αλλά και ουσία βέβαια, είναι η κοινωνικοποίηση. Κι αυτό βέβαια προϋποθέτει άλλη διακυβέρνηση, άλλους συσχετισμούς δυνάμεων, προϋποθέτει αυτό που λέμε εργατική τάξη, εργαζόμενος λαός, τα λαϊκά στρώματα να βρίσκονται πραγματικά στην εξουσία - κι όχι ως σύνθημα προεκλογικό πότε του ΠΑΣΟΚ, πότε της ΝΔ, πότε του ΣΥΡΙΖΑ «ο λαός στην εξουσία» - να βρίσκεται πραγματικά και με συμμετοχικές διαδικασίες. Δηλαδή, στις συνελεύσεις της παραγωγικής μονάδας στο εργοστάσιο, στις υπηρεσίες, στο χώρο δουλειάς του, στο σχολειό κ.λπ.

-- Η μετάβαση από το μοντέλο το οποίο υπάρχει σήμερα στο μοντέλο το οποίο προτείνετε εσείς με ποιο τρόπο γίνεται;

-- Γίνεται με επαναστατικό τρόπο οπωσδήποτε, γιατί μιλάμε για αλλαγές επαναστατικού χαρακτήρα. Και βέβαια μην μπερδευόμαστε, γιατί για επανάσταση σήμερα μιλάνε όλοι. Μιλούσαν από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Ανδρέα Παπανδρέου, μέχρι τον Αλέξη Τσίπρα και άλλους, μέχρι κι ο Καμμένος μίλησε για επανάσταση και που θα βάλει τον Τσίπρα σε ορθό δρόμο για να κάνει την επανάστασή του. Μιλάνε απ' τη ΝΔ μέχρι όλα τα πολιτικά κόμματα... Αρα λοιπόν μιλάμε πραγματικά για επανάσταση που θα βάζει το μαχαίρι στο κόκαλο, που θα 'ναι εκ βάθρων ανατροπές και στην κοινωνία και στην οικονομία και στο κράτος και σε όλους τους τομείς που αφορούν τον εργαζόμενο, τον λαϊκό άνθρωπο. Αυτό είναι το ζήτημα.

-- Προφανώς δεν υπάρχουνε τέτοιες συνθήκες στην παρούσα φάση. Σχολιάζω.

Ναι, δεν υπάρχουν συνθήκες. Αλλά το ζήτημα είναι δεν μπορούμε απλώς ως πολιτικά κόμματα ή ως άνθρωποι ενεργοί, σκεπτόμενοι - κι αναφέρομαι και στους συμπολίτες μας που μας ακούνε σήμερα - να καθόμαστε απαθείς από τον καναπέ και να περιμένουμε μήπως έρθει ως διά μαγείας μια τέτοια ωραία στιγμή όπου θα είναι ώριμες οι συνθήκες. Πρέπει σήμερα να παλεύουμε, να αλλάζουμε, να διεκδικούμε και βεβαίως να μιλάμε γι' αυτό το σχέδιο. Και πρέπει να γίνει υπόθεση των εργαζομένων, του λαού, να παλέψει αυτό το ζήτημα. Δηλαδή, η συζήτηση που κάνουμε σήμερα, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις οι δικές μου να γίνουν στοιχείο προβληματισμού αύριο, μέσα στο εργοστάσιο, μέσα στη δημόσια υπηρεσία, στη σχολή, στο σχολειό, στη γειτονιά των ανθρώπων της πατρίδας μας, αυτών που τέλος πάντων αγωνιούν, έχουν παρόμοιους προβληματισμούς ή αντίστοιχους μ' αυτούς που εκφράζω εγώ σήμερα ή που εκφράζετε εσείς μέσω των ερωτήσεών σας, την αγωνία που έχουν για τον τόπο και εκεί να καταλήξουμε. Εκεί θα υπάρχει διαπάλη, θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, θα μπορούμε να συγκρουόμαστε κιόλας, αλλά μέσα στους αγώνες, έτσι ώστε να δημιουργηθούν αυτές οι προϋποθέσεις. Γιατί περιμένοντας και βλέποντας μόνο την τηλεόραση, όπως απόψε οι συμπατριώτες μάς βλέπουν, δε φτάνει. Φτάνει αυτά να μεταλαμπαδεύονται σε συνεχή συζήτηση, όσμωση, προβληματισμό και κυρίως δράση. Και θα 'ρθουν βέβαια και οι εκλογές. Οταν έρθουν οι εκλογές εκεί πρέπει να είναι και η ψήφος συνειδητή και εφόσον συμφωνούν με αυτά που ακούν.

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, θα επιχειρήσει στο δρόμο προς τις εκλογές να κάνει επίθεση φιλίας στο ακροατήριο στο οποίο απευθύνεστε (...) Οταν θα τεθείτε πια επί συγκεκριμένων διλημμάτων τι θα κάνετε;

-- Το ΚΚΕ - το ξέρει ο ελληνικός λαός αυτό - ποτέ δεν παίζει μικροκομματικά, μικροπολιτικά παιχνίδια. Εχει σταθερές θέσεις, τις υπερασπίζεται με πάθος, με σθένος αυτές τις θέσεις, και βεβαίως αυτό θα κάνουμε σε οποιαδήποτε περίπτωση. Αυτό που περιγράψατε, και που είναι γεγονός, την προσπάθεια που θα θελήσει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και να εμφανιστεί ξανά προεκλογικά ότι τέλος πάντων «παιδιά δεν απεμπόλησα όπως μου λέτε τις αριστερές παραδόσεις, τις αξίες», το έχουμε ζήσει τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή, με ένα κόκκινο γαρίφαλο, με μια επίσκεψη στην Καισαριανή ή στη Μακρόνησο, προσπαθεί να «ξεπλύνει» όλα αυτά που έχει κάνει ως ο καλύτερος μαθητής προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως ήταν η ΝΔ. Και βέβαια να πει ότι τέλος πάντων οδηγήθηκε σε αυτήν την κατάσταση, όχι την κωλοτούμπα πλέον, αλλά έκανε αυτήν τη μεταστροφή από τα λόγια στην πράξη. Γιατί, όπως ξέρετε, εμείς είχαμε προειδοποιήσει ότι εκεί θα καταλήξει, αυτή ήταν από την αρχή η πρόθεσή του. Και το κάνει αυτό. Το ζήτημα είναι ότι σήμερα ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα οι άνθρωποι που έχουν ζήσει αυτές τις αγωνίες και την πορεία της Ιστορίας του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, του αριστερού κινήματος, του εργατικού κινήματος στην πατρίδα μας πολλά χρόνια και έχουν ταλαιπωρηθεί από αυτά οι οικογένειές τους, μπορούν να διακρίνουν σήμερα αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ειλικρινής και γιατί δεν τα έκανε αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ή γιατί τα κάνει κάθε φορά προεκλογικά. Εχουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στη δύναμη της λαϊκής σκέψης σήμερα από ό,τι, για παράδειγμα, το 2012, με τις εκλογές στον πρώτο, δεύτερο γύρο, ή πολύ περισσότερο στις αρχές του 2015 που έγινε κυβερνητική εξουσία.

-- Ναι, αλλά όταν θα έρθει η ώρα στην κατ' άρθρον ψηφοφορία για το Σύνταγμα να πάρετε θέση (...) Αν έρθει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και πει ότι εγώ επιχειρώ να την κατοχυρώσω συνταγματικά την απλή αναλογική, εκεί, ή στο κομμάτι του άρθρου 3, τι κάνετε;

-- Κύριε Κοττάκη, και αυτά τα χρόνια έχουμε ψηφίσει όσα νομοσχέδια ή όσα άρθρα μέσα σε νομοσχέδια θεωρούσαμε ότι στο ελάχιστο συμβάλλουν και ικανοποιούν λαϊκά αιτήματα και προβλήματα των εργαζομένων. Μέσα στα τέσσερα αυτά χρόνια, αυτό έγινε. Το ίδιο έγινε θα σας θυμίσω κι όταν ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ ή όταν ήταν κυβέρνηση η ΝΔ. Αν υπήρχε μισό μέτρο που βοηθούσε τον ελληνικό λαό, εμείς το ψηφίζαμε. Τώρα, για τη συνταγματική αναθεώρηση, γιατί ανοίγετε ολόκληρη συζήτηση, μάλλον θα χρειαστούμε μια ολόκληρη εκπομπή, γιατί έχει σημασία και το πώς ξεκίνησαν όλες αυτές οι συνταγματικές αναθεωρήσεις πολλά χρόνια πριν, για να βγάλουμε εμπειρία τι έγινε με τις προηγούμενες αναθεωρήσεις και πού οδηγήθηκε αυτό το αστικό Σύνταγμα, το οποίο στην ουσία μπορεί να έχει ένα θετικό μέτρο στο ένα άρθρο και να το ανατρέπει με το άλλο, και ανάλογα με τους συσχετισμούς που υπάρχουν στην κοινωνία, στην πολιτική ζωή και διεθνώς. Κάποια άρθρα, δηλαδή, να γέρνουν προς την περισσότερη «δημοκρατία» ή την «πρόοδο», εντός εισαγωγικών όλα αυτά, και κάποια να γέρνουν προς την «αντίδραση» ή τη «συντήρηση», κι αυτά εντός εισαγωγικών βάλτε τα. Αρα αυτό το ζήτημα το έχουμε ξαναδεί. Ας πούμε, απλή αναλογική, εμείς ένα τέτοιο άρθρο, για παράδειγμα, θα το ψηφίζαμε. Δεν θα ψηφίζαμε όμως συνολικά το Σύνταγμα. Θα ψηφίσουμε κατά. Αλλά από πού κι έως πού αυτό στριμώχνει το ΚΚΕ; Εμείς δεν στριμωχνόμαστε ούτε δίνουμε πιστοποιητικά αριστεροσύνης, πολύ περισσότερο κομμουνιστικής γραφής, στον ΣΥΡΙΖΑ και στον κ. Τσίπρα. Οι μόνοι που το κάνουν αυτό σήμερα είναι η ΝΔ, οι νεοδημοκράτες και ο φιλικός της Τύπος, που τους λένε «κομμουνιστές». «Κομμουνιστές» τους ανεβάζουν, «κομμουνιστές» τους κατεβάζουν, και γελάει κι ο κόσμος, γιατί θέλουν να συσπειρώσουν ένα ακροδεξιό αντιδραστικό ακροατήριο. Δεν έχει καμία σχέση ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε με αριστερά ούτε με πρόοδο. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος των κομμάτων που συμμετέχουν στην αστική εξουσία, όπως είναι η ΝΔ.