Την αναθεώρηση της πρότασης Οδηγίας για το «νερό ανθρώπινης κατανάλωσης» συζήτησε και υπερψήφισε χτες το Ευρωκοινοβούλιο. Η πρόταση είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς ΕΕ και κυβερνήσεις υποτάσσουν την υγεία των εργαζομένων στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, μετατρέπουν ακόμη και τα πιο στοιχειώδη φυσικά αγαθά σε εμπόρευμα. Επικίνδυνες ουσίες μπαινοβγαίνουν στη σχετική λίστα, όρια επικινδυνότητας αυξομειώνονται ή μετατοπίζονται σε βάθος δεκαετίας, εξαιρέσεις και παρεκκλίσεις - στο όνομα των δυνατοτήτων των υπαρχουσών εγκαταστάσεων και των «γεωγραφικών συνθηκών» - περιλαμβάνονται στην πρόταση της Επιτροπής και στις τροπολογίες του Ευρωκοινοβουλίου.

Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι το κριτήριο δεν είναι η προστασία της ανθρώπινης υγείας με βάση τις επιστημονικές έρευνες και τα στοιχεία, αλλά τα μεγάλα συμφέροντα των μονοπωλιακών επιχειρήσεων και οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, το κόστος για τους φορείς ύδρευσης που - σύμφωνα με την Οδηγία - μπορούν να είναι και ιδιωτικές εταιρείες αποκλειστικά, ή με μετοχικά πακέτα σε κρατικές και δημοτικές επιχειρήσεις.

Οι διακηρύξεις της Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου για δήθεν καθολική πρόσβαση σε πόσιμο νερό, συμπεριλαμβανομένων «ευάλωτων και περιθωριοποιημένων ομάδων του πληθυσμού», αποδεικνύονται κοροϊδία, αφού τα προτεινόμενα μέτρα περιορίζονται στην ενημέρωσή τους για την ποιότητα του νερού που πίνουν, πληροφορίες για τρόπους πρόσβασης σε νερό, τη διάθεση πόσιμου νερού στους δημόσιους χώρους.

Χαρακτηριστικές είναι τροπολογίες όπως αυτή της GUE, που υπογράφουν και οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία στο πλαίσιο της αντιλαϊκής διαχείρισης του νερού από κράτος ή τοπικές διοικήσεις κατευθύνει τις τελευταίες στο δανεισμό τους με «χαμηλότοκα δάνεια», που θα φορτώνουν στη συνέχεια με νέα χαράτσια και ανταποδοτικά τέλη στους κατοίκους τους. Αλλες, όπως αυτές των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων, περιορίζουν ακόμη και τη διάθεση δωρεάν νερού από εστιατόρια, καντίνες κ.λπ. μόνο για τους πελάτες τους. Καμία υποχρέωση δεν προβλέπεται για την κατασκευή από το κράτος δικτύων και εγκαταστάσεων για τη διάθεση πόσιμου νερού φτηνού και ποιοτικού, καθολικά προσβάσιμου στους τόπους κατοικίας, ούτε για απαγόρευση διακοπής της παροχής νερού, λόγω οφειλών, στα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά.

Στη σχετική συζήτηση παρενέβη ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης, τονίζοντας τα παρακάτω:

«Τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο κι ο ΠΟΥ, στις Οδηγίες τους τιμολογούν το νερό με βάση το κόστος και την αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει", και ως φορείς ύδρευσης προβλέπονται ιδιώτες και τοπικές διοικήσεις. Δηλαδή, βούτυρο στο ψωμί στα σχέδια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για ιδιωτικοποίηση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ και για την πλήρη εμπορευματοποίηση του νερού. Τα δε όρια των τιμών που προτείνονται κάθε φορά, οι εξαιρέσεις χημικών ουσιών, οι παρεκκλίσεις από τις λίστες επικινδυνότητας, οι μειώσεις σε βάθος 10ετιας κ.ά., συνδέονται με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και ανταγωνισμούς.

Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να παλέψουν ενάντια στη στρατηγική εμπορευματοποίησης - "απελευθέρωσης" ΕΕ και κυβερνήσεων, που στο όνομα της κερδοφορίας υποβαθμίζει την ποιότητα του νερού, επιβαρύνοντας τη λαϊκή οικογένεια, ενισχύοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων στον κλάδο.

Απαιτούμε: Καμιά μορφή άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης. Νερό δημόσιο, δωρεάν, φυσικό αγαθό, απαλλαγμένο από εμπορική χρήση του, που προϋποθέτει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Νερό φθηνό και ποιοτικό για όλο το λαό. Καμία διακοπή νερού στα φτωχά λαϊκά στρώματα».