Γιατί δεν φτιάχνουν τα έργα; | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γιατί δεν φτιάχνουν τα έργα;

Θα αναρωτηθεί κάποιος: Γιατί τελικά οι κυβερνήσεις επιλέγουν να μην κάνουν τα αντιπλημμυρικά έργα υποδομής που χρειάζονται και λειτουργούν με τη λογική «κόστους - οφέλους», με τη λογική της «οικονομικής αποδοτικότητας»; Ολα τα έργα, όπως αναφέρουν άλλωστε οι ίδιοι οι κρατικοί μηχανισμοί στις μελέτες τους (βλέπε μελέτη ΠΕΔΑ), σημαίνουν μεγάλο «κόστος» για το αστικό κράτος. Τι εννοούν: Οτι είναι ένα οικονομικό βάρος, με τη δική τους λογική και ιεράρχηση στο θέμα της εξοικονόμησης πόρων. Προτιμούν λοιπόν να δίνουν κονδύλια για να χρηματοδοτούν την επιχειρηματική δράση των μονοπωλίων από το να φτιάξουν έργα για την προστασία της ζωής του λαού. Αυτό εξηγεί και το γιατί τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας ή αντιπυρικής και αντισεισμικής θωράκισης δεν είναι «επιλέξιμα» για χρηματοδότηση από την ΕΕ και τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Πρόκειται για έργα που δεν είναι διαχειρίσιμα με ανταποδοτικούς όρους, όπως είναι π.χ. οι αυτοκινητόδρομοι, οι οποίοι λόγω διοδίων μπορούν να αποδίδουν κέρδη για πολλά χρόνια στις κατασκευάστριες εταιρείες. Γι' αυτό, σε ένα καπιταλιστικό κράτος που όλα τα μετράει με βάση το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων, είναι προτιμότερο να δίνει κάθε τόσο μερικές ψευτοαποζημιώσεις ή να ρίχνει τους πληγέντες στην αγκαλιά των τραπεζών για δάνεια, όπως συμβαίνει με τους πυρόπληκτους της Ραφήνας, παρά να ξεκινήσει την υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού πρόληψης καταστροφών.

Ετσι, μοιραία έρχεται στην επιφάνεια και πάλι το εξής: Τι «ανάπτυξη» είναι αυτή, που εν έτει 2018 επιτρέπει να χάνονται ανθρώπινες ζωές, ενώ υπήρχαν όλες οι δυνατότητες να προστατευτούν; Το λένε αυτό ξεκάθαρα οι ίδιοι οι μελετητές. Οτι θα μπορούσαν να προστατευτούν οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου, αλλά αυτό θα απαιτούσε πολλά χρήματα. Πώς εξηγείται, λοιπόν, το ότι με τέτοια ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού δεν υπάρχει σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο αποτελεσματική αντιμετώπιση φυσικών και άλλων καταστροφών, αλλά, αντίθετα, οι λαοί είναι εκτεθειμένοι σε φανερούς και αθέατους κινδύνους;

Ομως, την ίδια στιγμή, όλα αυτά τα ερωτήματα δείχνουν και τη διέξοδο, την προϋπόθεση για να προστατευτούν σήμερα αποτελεσματικά οι πληθυσμοί από τέτοιους κινδύνους. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το να ξεμπερδεύουν οι λαοί με το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους. Μόνο έτσι θα μπορούν να αξιοποιηθούν τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας προς όφελος των λαών.

Κ. Πασ.