Κάλπες για εκλογή Προέδρου και Βουλής στήνονται την Κυριακή 11 Νοέμβρη στους θύλακες της Ανατολικής Ουκρανίας που ελέγχουν πολιτοφυλακές οι οποίες είχαν αντιδράσει την άνοιξη του 2014 στην ανατροπή της προηγούμενης αστικής κυβέρνησης του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, με τη στήριξη εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων και των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Οι αυτοαποκαλούμενες και Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ (Ντονμπάς), που σύμφωνα με τα στοιχεία των αρχών τους έχουν πληθυσμό γύρω στα 3,7 εκατομμύρια ανθρώπους, στην πραγματικότητα είναι αστικά καθεστώτα που προσβλέπουν σε σύνδεση με τη Ρωσία, ενώ από οικονομική άποψη στα εδάφη τους βρίσκονται σημαντικός ορυκτός πλούτος και επιχειρήσεις που λειτουργούν με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.

Στις εκλογές για την Προεδρία υπάρχουν 5 υποψήφιοι: Ο Ντένις Πουσίλιν, σημερινός υπηρεσιακός Πρόεδρος μετά τη δολοφονία του Αλεξάντερ Ζαχαρτσένκο τον Αύγουστο, η Γελένα Σίσκινα, ο Ρομάν Χραμένκοφ, ο Βλαντιμίρ Μεντβέντεφ και ο Ρομάν Γιεστίγιεφ, ενώ συμμετέχουν δύο κόμματα, το Κόμμα Δημοκρατίας του Ντονέτσκ (που στηρίζει τον Πουσίλιν) και το «Ελεύθερο Ντονμπάς».

Το ΚΚ του Ντονέτσκ έχει αποκλειστεί από τις εκλογές, με το πρόσχημα ότι δεν μπόρεσε να συμπληρώσει τα απαραίτητα έγγραφα, μετά από έκρηξη στα γραφεία του στο Ντονέτσκ στις 29 Σεπτέμβρη φέτος, στο τέλος του συνεδρίου του, όπου από βομβιστικό μηχανισμό τραυματίστηκαν 3 στελέχη του και καταστράφηκαν πολλά υλικά.

Οι εκλογές, που ξεκίνησαν πρόωρα στις αρχές της βδομάδας σε απομακρυσμένες στρατιωτικές μονάδες σε σημεία όπου συνεχίζονται οι σποραδικές συγκρούσεις με τον ουκρανικό στρατό και για κάποιους που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να μετακινηθούν, έχουν προκαλέσει - όπως αναμενόταν - την αντίδραση της κυβέρνησης του Κιέβου, καθώς και της ΕΕ. Κατηγορούν τους ηγέτες των «Λαϊκών Δημοκρατιών» ότι παραβιάζουν τη λεγόμενη συμφωνία του Μινσκ του Φλεβάρη του 2015 - σ' αυτόν το συμβιβασμό όμως που είχε επιτευχθεί τότε και επικυρώθηκε από Γερμανία, Γαλλία και Ρωσία, μαζί και την Ουκρανία, υπήρχαν διατυπώσεις που επιδέχονταν πολλές ερμηνείες. Ετσι, για παράδειγμα, το αντεπιχείρημα των πολιτοφυλάκων αλλά και της Ρωσίας είναι ότι στη συμφωνία γίνεται λόγος μόνο για τοπικές εκλογές και όχι για άλλες εκλογές.

Η ουσία είναι ότι στην Ουκρανία συνεχίζεται η σύγκρουση που οδήγησε την άνοιξη του 2014 στην ανατροπή της προηγούμενης κυβέρνησης του Β. Γιανουκόβιτς (όταν αυτός παζάρευε και με την ΕΕ και με τη Ρωσία, κυρίως για το ζήτημα της Ενέργειας) και είχε ως υπόβαθρο την όξυνση του ανταγωνισμού των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία, τόσο στη συγκεκριμένη περιοχή όσο και σε άλλες, για ενεργειακές πηγές, αγωγούς μεταφοράς, αγορές, γεωστρατηγικές σφαίρες επιρροής. Γι' αυτό και ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στηρίζουν την κυβέρνηση του Κιέβου, τις εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις. Από την άλλη η Ρωσία ενισχύει τις ρωσόφωνες περιοχές στο Ντονμπάς και στην Κριμαία, που ενσωματώθηκε στη Ρωσία το Μάρτη του 2014. Σε αυτήν τη μέγγενη βρίσκεται εγκλωβισμένος ο ουκρανικός λαός, που εδώ και τέσσερα χρόνια βιώνει στο πετσί του τι σημαίνει να μπαίνει η χώρα σου στο στόχαστρο των ανταγωνισμών ως «ενεργειακός και διαμετακομιστικός κόμβος».