Στον εγχώριο και διεθνή Τύπο, με αφορμή την επικράτηση των Δημοκρατικών στη Βουλή και των Ρεπουμπλικάνων στη Γερουσία, μετά τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ, εμφανίζονται άρθρα που υποστηρίζουν ότι τώρα θα μπει φρένο στην «απρόβλεπτη πολιτική του Τραμπ». Χαρακτηριστικό είναι το προχτεσινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής», που κάνει λόγο για «Δημοκρατικό χαλινάρι στον Τραμπ» και «αντίβαρο κυρίως στο εσωτερικό». Βέβαια, και σε προηγούμενες περιόδους υπήρξε «δυισμός» στον έλεγχο των δύο Σωμάτων από Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους, αλλά αυτό σε τίποτα δεν άλλαξε τις προτεραιότητες του αμερικανικού κεφαλαίου ούτε εμπόδισε την προώθηση στρατηγικών επιλογών του, κυρίως στην οικονομική και εξωτερική πολιτική. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και τώρα. Δεν μπορούμε ωστόσο να μη σχολιάσουμε τις φράσεις που χρησιμοποιεί η «Αυγή»: Πώς γίνεται ο «διαβολικά καλός Τραμπ», κατά τον πρωθυπουργό, να θέλει ...χαλινάρι; Αφού ό,τι κάνει, το κάνει «για καλό», όπως έλεγε ο Αλ. Τσίπρας στη συνάντηση που είχε μαζί του στην Ουάσιγκτον τον περασμένο Νοέμβρη. Αλλά, είπαμε, το ψάρεμα σε θολά νερά είναι «επιστήμη» για τον ΣΥΡΙΖΑ: Από τη μια, διαφημίζει την αναβάθμιση των σχέσεων με τις ΗΠΑ και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και, από την άλλη, για να χαϊδέψει τ' αυτιά ενός πιο αριστερού ακροατηρίου, πετάει στο ξεκούδουνο και καμιά (ανώδυνη) μπηχτή για τον Τραμπ, επιβεβαιώνοντας ότι ο ίδιος δεν έχει ...χαλινάρι στον εμπαιγμό του λαού.