Ενα ποτάμι δάκρυα χύνουν τα αστικά ΜΜΕ για τις συνθήκες δουλειάς και επιβίωσης των μεταναστών εργατών γης στη Μανωλάδα, όταν αυτές έρχονται στην επικαιρότητα με κάποια αφορμή, όπως για παράδειγμα η πυρκαγιά σε καταυλισμό τους τον περασμένο Ιούνη. Δεν δείχνουν όμως το ίδιο ενδιαφέρον όταν οι ίδιοι οι μετανάστες οργανώνονται και διεκδικούν, έχοντας στο πλευρό τους τα ταξικά συνδικάτα, όπως έγινε την Τρίτη, με τη μαζική συγκέντρωσή τους στην Αθήνα. Η κινητοποίηση, με αίτημα να παρθούν μέτρα για βελτίωση των συνθηκών στις οποίες ζουν και δουλεύουν στα φραουλοχώραφα, δεν χώρεσε στα δελτία ειδήσεων, ούτε βέβαια στις σελίδες των εφημερίδων της επόμενης μέρας. Ακόμα και σε έντυπα που διαφημίζουν τις «ευαισθησίες» τους για τα δικαιώματα των μεταναστών, η είδηση ξεπετάχτηκε με δυο αράδες όλες κι όλες. Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί. Η συνάντηση των μεταναστών με το ταξικό εργατικό κίνημα, η οργανωμένη πάλη Ελλήνων και ξένων εργατών για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους, ενάντια στην πολιτική που τα συνθλίβει, είναι ελπίδα για τους ίδιους, «εφιάλτης» όμως για το αστικό σύστημα και τα κόμματά του. Γι' αυτό τα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ αποτελούν συνήθως το αναγκαίο ντεκόρ μιας κυβερνητικής πρωτοβουλίας, όταν η κατάσταση οξύνεται, προκειμένου να θολώσουν κάπως τα νερά, πριν τα πράγματα επανέλθουν στην «κανονικότητα» της άγριας εκμετάλλευσης για τα κέρδη των φραουλάδων...