INTIME NEWS

Στο φόντο αυτό, η κυβέρνηση απέσπασε ψήφο εμπιστοσύνης από 151 βουλευτές, το βράδυ της Τετάρτης. Σε αυτούς της συμπολίτευσης προστέθηκαν 4 βουλευτές των ΑΝΕΛ (Ελ. Κουντουρά, Θ. Παπαχριστόπουλος, Κ. Ζουράρις και Β. Κόκκαλης), δύο εκ των οποίων (οι Κοντουρά και Κόκκαλης) είχαν ήδη διαγραφεί απ' το κόμμα τους, καθώς αρνήθηκαν να παραδώσουν τα χαρτοφυλάκιά τους, 1 πρώην βουλευτής της ΝΔ (Κ. Παπακώστα) και 1 του Ποταμιού (Σπ. Δανέλλης) που επίσης διαγράφτηκε απ' την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος. Την Πέμπτη την αποχώρησή της απ' τους ΑΝΕΛ ανακοίνωσε και η Μ. Χρυσοβελώνη, που όμως δεν είναι βουλευτής αλλά υπουργός.

Είναι μετακινήσεις που επιβεβαιώνουν ότι τα κόμματά τους μοιράζονται τις ίδιες «αγωνίες», υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική, που δεν είναι άλλη από τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, το φόρτωμα θυσιών διαρκείας στο λαό για να εξασφαλίζονται η σταθερότητα στην καπιταλιστική ανάπτυξη, η προσήλωση στους στόχους «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της αστικής τάξης, που μετατρέπει τη χώρα σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος, ο «κοσμοπολίτης» εύκολα συναντά τον εθνικιστή, ο «αντιμνημονιακός» γίνεται μνημονιακός εν ριπή οφθαλμού, ο «προοδευτικός» υπηρέτης της αντιλαϊκής πολιτικής απέχει «ένα τσιγάρο δρόμο» από τον «συντηρητικό», οι ανακατατάξεις και οι μεταξύ τους μεταγραφές γίνονται πια συνήθεια.

«Εγκαινιάζοντας» δηλαδή, 4 ακριβώς χρόνια απ' όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάμβανε από το κεφάλαιο το χρίσμα της αστικής διαχείρισης για να υπηρετήσει με τη σημαία του «αντιμνημονιακού» όλα τα βρώμικα σχέδια κεφαλαίου - ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, το νέο διπολικό αφήγημα που θα ξεδιπλωθεί γύρω από την εξίσου κάλπικη διαχωριστική γραμμή περί «προόδου» και «συντήρησης», «επαναφοράς της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα σε αριστερά και δεξιά».

Σε μια τέτοια βάση, ο Αλ. Τσίπρας «προειδοποιούσε» την περασμένη Κυριακή από το βήμα της εκδήλωσης για τις Πρέσπες τις υπόλοιπες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας ότι πρέπει να τοποθετηθούν πάνω στα νέα προτάγματα που βάζει η αστική τάξη και η κυβέρνηση παρουσιάζει με τον φερετζέ της «προόδου», λέγοντας ότι «όσο συνεχίζουμε να κωλυσιεργούμε και να προτάσσουμε τις διαφωνίες μας (...) τόσο αφήνουμε χώρο για την ακόμη μεγαλύτερη ενδυνάμωση του ακραίου συντηρητισμού» και εκφράζοντας την ετοιμότητα του κόμματός του «να γίνει ξανά καταλύτης» για τη διαμόρφωση των μελλοντικών σχημάτων αστικής διαχείρισης, «να γίνει ο κορμός μιας νέας ενωτικής διαδικασίας αριστερής και προοδευτικής συμπαράταξης» με τις υπόλοιπες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, για «τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές μάχες» και αποστολές του κεφαλαίου το επόμενο διάστημα.

Σε αυτό το πλαίσιο, εξάλλου, στην απόφασή της η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεδρίασε την περασμένη Παρασκευή, σημειώνει ότι «η συμφωνία των Πρεσπών λειτουργεί ως καταλύτης για την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και θέτει στην πράξη τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση» και απευθύνεται «στις πολιτικές δυνάμεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, αλλά και σε κάθε βουλευτή τους ξεχωριστά», προειδοποιώντας τους ότι «η στοίχιση πίσω από τη Νέα Δημοκρατία της ακροδεξιάς ρητορικής για ένα τόσο κρίσιμο εθνικό θέμα αποτελεί στρατηγικό λάθος με ιστορικές συνέπειες».

Το πραγματικό δίλημμα, από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού, είναι ένα: Θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, που αποδεδειγμένα φέρνει νέα δεινά και καταστροφές, ή θα αντεπιτεθούμε μαζικά και δυναμικά παντού, ώστε να αλλάξει ριζικά αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα; Ο ελληνικός λαός δεν έχει άλλο χρόνο για χάσιμο, αναζητώντας τις όποιες επιμέρους διαφορές ανάμεσα σε κόμματα και κυβερνήσεις ίδιας κοπής που τσακίζουν τη ζωή του. Μπορεί να κάνει την πραγματική «διαφορά», ισχυροποιώντας το ΚΚΕ, για να δυναμώσουν η διεκδίκηση, η ελπίδα, ο στόχος της ριζικής ανατροπής.