«Καταλύτη για μια διαδικασία που ούτως ή άλλως θα συνέβαινε την εποχή της επιστροφής στην κανονικότητα, μετά τα μνημόνια» χαρακτηρίζει ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του τη συμφωνία με τον Ζάεφ και το πώς λειτουργεί ως μοχλός για την αναδιάταξη του αστικού πολιτικού συστήματος, προσθέτοντας ότι «διαχρονικά στην Ελλάδα υπήρχαν δύο πόλοι, της προόδου και της συντήρησης». Με δυο λόγια, λέει ότι καλό το έργο των «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» που έπαιξαν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις όταν χρειάστηκε και για να εγκλωβίσουν τον λαό, αλλά μιας που όλοι μνημονιακοί κατέληξαν, όταν το απαίτησε το «εθνικό» συμφέρον του κεφαλαίου, τώρα πρέπει, στη νέα φάση, να ανεβάσουν το παλιό και «δοκιμασμένο» έργο της «προόδου» και της «συντήρησης». Μάλιστα, όπως λέει ο Αλ. Τσίπρας, τις δεκαετίες του '80, του '90 και του 2000 «αυτό το ζήσαμε με τη μορφή ενός άγονου δικομματισμού», αλλά «σήμερα δίνεται η ευκαιρία να περάσουμε σε έναν γόνιμο διπολισμό ανάμεσα στην προοδευτική και τη συντηρητική παράταξη». Δηλαδή, χτες ο δικομματισμός ήταν άγονος, αλλά ο σημερινός του αντικαταστάτης, όπου πρωταγωνιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι γόνιμος! Με αυτά τα αστεία και με τις ίδιες κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους δύο πόλους που συνεργάζονται και εναλλάσσονται «γόνιμα» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, επιχειρούν να ρίξουν ξανά το λαό σε νέες παγίδες. Ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει να γίνει «λίπασμα» για το έδαφος της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.