Οταν, λοιπόν, έρθει ο Φλεβάρης, που φέρνει τον Αγιο Βαλεντίνο, τότε γίνεται φανερό ότι οι πίθηκοι που προσπαθούν να εξαφανίσουν τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική παράδοση, βαδίζουν πάνω σε προγραμματισμένο σχέδιο. Και για να μην υπάρξει αμφιβολία ότι αυτό είναι μία πραγματικότητα και όχι η φαντασία μου, να αναφέρω ότι πέρυσι μου ζήτησαν τηλεφωνικά, από την εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα», να έρθει στο σπίτι ένα συνεργείο, να κάνω μία δήλωση για τον Αγιο Βαλεντίνο. Τους είπα ότι διαφωνώ μ' αυτές τις ξένες συνήθειες, που μας ντροπιάζουν και μας μεταμορφώνουν σε μαϊμούδες και γι' αυτό ν' αποταθούν σε κάποιον άλλο. Μου είπαν ότι δεν πειράζει και μάλιστα καλό είναι να ακουστεί και μία διαφορετική άποψη!

Λοιπόν, φίλοι, κρατήσαν μόνο το «αγάπη πρέπει να υπάρχει κάθε μέρα» και φαινόταν σαν να 'μαι κολλητός του Αγίου Βαλεντίνου. Δε βάλαν ούτε λέξη από ό,τι άλλο είπα. Ο Γιώργος Παπαδάκης, που παρουσιάζει το πρόγραμμα, δεν είχε καμία ανάμειξη, ούτε γνώση. Δεν είναι δουλιά του. Το κόψιμο της δήλωσης είναι πολιτική του σταθμού.

Πάνω σ' αυτά, να που, πριν από μερικές μέρες, ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος προτείνει τους Αγίους Πρίσκιλα και Ακύλα, που γιορτάζονται στις 13 του Φλεβάρη, σαν αντίπαλους στον καθολικό Βαλεντίνο. Νομίζω ότι δε βοηθά ούτε στην πίστη ούτε στη σοβαρότητα. Αφησέ τους να γιορτάζουνε τον Αγιο Βαλεντίνο και τον Αγιο Κλίντον. Εμείς έχουμε τις δικές μας γιορτές. Εχουμε το Πάσχα, που, αν το κρατήσουμε ελληνικό, καλύπτουμε τις γιορτές όλου του κόσμου. Μία βδομάδα συγκέντρωσης. Μία βδομάδα να σου θυμίζει τι είναι ζωή, τι είναι αγάπη, τι είναι ειρήνη. Ας διατηρούμε αυτές τις όμορφες σκέψεις όλο το χρόνο. Και ας μην κάνουμε και το άλλο, που προτείνει ο αρχιεπίσκοπός μας. Ας μη γιορτάσουμε τα 2000 χρόνια από τη γέννηση του Χριστού. Γενέθλια, δηλαδή.

Αφησέ τα, που σου λέω, μακαριότατε. Προβλέπω φιάσκο.

Βέβαια, κανείς δε ζήτησε τη γνώμη μου, αλλά εγώ τη λέω. Και δεν είναι για πέταμα η γνώμη μου. Πολλά χρόνια κοιτάζω γύρω μου και δε με κοροϊδεύουν εύκολα. Δεν μπορεί, δηλαδή, να μου δείχνουν το Μετρό, χρόνια μετά την προγραμματισμένη ημερομηνία, πληρωμένο τρεις φορές πάνω από το ποσό που εγκρίθηκε και μισοτελειωμένο. Πολλών τα μάγουλα έχουν γεμίσει λίπος από το φαγοπότι. Είναι αυτών, που μου ζητάν τώρα να τους χειροκροτήσω και να τους ψηφίσω. Και δε νομίζω πως θα ξεγελάσουν πολύ κόσμο αυτή τη φορά. θα ήμουνα πολύ ανόητος, αν πίστευα ότι είμαι ο μόνος έξυπνος. Ο μόνος που σκέφτεται. Ζω και βλέπω την αδικία γύρω μου. Των συνταξιούχων, των αγροτών, των ανέργων, των ανήμπορων, των παιδιών στα σχολεία. Δε θα με ξεγελάσει ένα τρενάκι.

Και μια που ήρθε η ώρα να τελειώσουμε, ας τελειώσουμε με μία ιστορία. Μας αρέσουν οι ιστορίες εμάς τους παλιούς.

Κάτι ληστές πιάσανε πατέρα, μητέρα και τις κόρες τους. Βιάσανε, τυράννησαν και σκότωσαν τις γυναίκες. Ο πατέρας το έσκασε και πήγε στην αστυνομία. Την ώρα που έσκυψε να υπογράψει την κατάθεσή του, ο αστυνόμος είδε να εξέχει μέσα από το σακάκι του η λαβή ενός πιστολιού. «Τι είναι αυτό;». «Πιστόλι». «Και γιατί δεν το χρησιμοποίησες;». «Το φυλάω για μια ώρα ανάγκης, κύριε αστυνόμε».