Αύριο Παρασκευή και το Σάββατο 16/2 διεξάγεται το Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, με τη «Δημοκρατική Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση» (ΔΕΣΚ) να τονίζει ότι με την ενίσχυσή της και την κατάκτηση της απόλυτης πλειοψηφίας στη διοίκηση, το Εργατικό Κέντρο μπορεί «να γίνει το κέντρο αναφοράς των αγώνων και των διεκδικήσεων όλων των συνδικάτων και όλων των εργαζομένων του Πειραιά, πραγματικό αποκούμπι όσων αγωνιούν και όσων αγωνίζονται για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας».

Υπενθυμίζεται ότι η ΔΕΣΚ στο προηγούμενο συνέδριο είχε αναδειχθεί πρώτη δύναμη και στη θέση του προέδρου, ωστόσο την πλειοψηφία στη διοίκηση συγκροτούσαν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Γι' αυτό και η ΔΕΣΚ στη Διακήρυξή της τονίζει: «Εργατικό Κέντρο στα χέρια των εργατών σημαίνει αυτοδύναμη ΔΕΣΚ».

Σε αυτή την κατεύθυνση, καλεί σε «συμπόρευση κάθε τίμιο συνδικαλιστή που αγανακτεί για την άσχημη κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος και συμφωνεί ότι τα σωματεία και το Εργατικό Κέντρο πρέπει να απαλλαγούν από τους ανθρώπους της εργοδοσίας (...). Καλούμε τους αντιπροσώπους του Εργατικού Κέντρου να πάρουν υπόψη τους την πείρα που έχουν συγκεντρώσει όλα αυτά τα χρόνια. Ξέρουμε ότι με αρκετούς δεν συμφωνούμε σε όλα. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν επιφυλάξεις και παρατηρήσεις. Δεν διεκδικούμε το αλάθητο. Κανένας όμως δεν μπορεί να μας κατηγορήσει ότι δεν είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ότι δεν πρωτοστατούμε στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων χωρίς να λογαριάζουμε κόπους και θυσίες».

Αναφερόμενη στον απολογισμό της προηγούμενης περιόδου, η ΔΕΣΚ υπογραμμίζει: «Την περίοδο από το προηγούμενο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο, επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά ότι η μόνη δύναμη που μπαίνει μπροστά για να ανέβει η οργάνωση του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, για να περάσουμε στην αντεπίθεση, είναι τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Η αποφασιστική ενίσχυση της ΔΕΣΚ, των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, των συνδυασμών που συγκροτούν οι συνδικαλιστές μας σε πολλά σωματεία του Πειραιά, είχαν θετικό αντίκρισμα για την πάλη των εργαζομένων του πρώτου λιμανιού της χώρας».

Οπως επισημαίνει, από τη θέση της πρώτης δύναμης η ΔΕΣΚ επεδίωξε να ενημερώσει τους εργαζόμενους του Πειραιά για τις αντιλαϊκές εξελίξεις, να εντάξει το ΕΚΠ σε όλες τις μεγάλες αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πήραν ταξικά συνδικάτα και Ομοσπονδίες. Να σταθεί στο πλάι όσων αγωνίζονταν. Ταυτόχρονα, «τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, μαζί με άλλους πρωτοπόρους αγωνιστές που συνεργάζονται μαζί μας, αποδείχτηκαν η μόνη φερέγγυα δύναμη δίπλα στον αγώνα των εργαζομένων, πρόσφεραν αλληλεγγύη χωρίς όρους και προϋποθέσεις».

Σε άλλο σημείο αναφέρει πως η πείρα που έχει συγκεντρωθεί διδάσκει ότι «όπου υπήρξε οργανωμένη αγωνιστική διεκδίκηση σε ταξική κατεύθυνση, οι εργαζόμενοι είχαν μόνο να κερδίσουν. (...) Τέτοιοι αγώνες ήταν για την υπογραφή, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια, Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στους ναυτεργάτες, στους λιμενεργάτες. Για την ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα των συναδέλφων στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του λιμανιού της COSCO. Οι αγώνες για την υπογραφή ΣΣΕ εργασίας στα καράβια, σε μια σειρά μεγάλα εργοτάξια. Οι αγώνες των σωματείων για συνθήκες υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Οι αγώνες για να μην ανοίξουν τα εμπορικά καταστήματα τις Κυριακές. Η απάντηση των εργατών στην προσπάθεια της κυβέρνησης να βάλει εμπόδια στο δικαίωμά μας στην απεργία. Ενάντια στους αντιασφαλιστικούς νόμους. Ενάντια στον πόλεμο, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τη δημιουργία στη χώρα νέων ΝΑΤΟικών και αμερικανικών βάσεων».

«Το ΕΚΠ, όσες πρωτοβουλίες πήρε, όσες αποφάσεις και ψηφίσματα βγήκαν, έγιναν με πρωτοβουλία των δυνάμεων της ΔΕΣΚ», υπογραμμίζει. «Οι μόνοι που πάλεψαν να τις βάλουν στους χώρους δουλειάς, να γίνουν διεκδικήσεις και αγώνας, είναι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Οι άλλες δυνάμεις, ακόμα και αν στα λόγια συμφωνούσαν, στην πράξη δεν έκαναν τίποτα. Υπονόμευαν διαρκώς την προσπάθεια των συνδικάτων».

Στο πλαίσιο αυτό, αναδεικνύοντας την κρισιμότητα της μάχης για το ΕΚΠ, διαπιστώνει: «Μπορούμε πολλά περισσότερα με την αποφασιστική ενίσχυση και την απόλυτη πλειοψηφία της ΔΕΣΚ (...) Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να κρατήσουν το Εργατικό Κέντρο στη σφιχτή αγκαλιά του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, γιατί ετοιμάζονται να εξαπολύσουν νέα επίθεση στους εργαζόμενους και το λαό».

Η ΔΕΣΚ αναδεικνύει τον εκφυλιστικό ρόλο που παίζουν σε βάρος του συνδικαλιστικού κινήματος και των εργαζομένων οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, αναφέροντας μια σειρά παραδείγματα από τη δράση τους.

«Να μην αποδεχτούμε σωματεία σφραγίδες», σημειώνει, «όπως τον ΠΑΣΥΕ (σ.σ. Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων στο Εμπόριο) και τον ΠΑΣΕΝΤ (σ.σ. Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εργαζομένων στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό) που πλειοψηφούν οι δυνάμεις της ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ), σωματεία ανύπαρκτα στους χώρους δουλειάς, με διευθυντές και στελέχη των εργοδοτών στα ψηφοδέλτια να εκβιάζουν και να τρομοκρατούν, προκειμένου να εκλέγονται οι άνθρωποί τους. Σωματεία που κάνουν αρχαιρεσίες με νόθες διαδικασίες, χωρίς Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς μητρώα ψηφισάντων, που ψηφίζουν απ' όλη τη χώρα για να βγάλουν αντιπροσώπους στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Να μην δεχτούμε σωματεία που έχουν δεκάδες διπλοψηφίσαντες, στην πρεμούρα τους να βγάλουν παραπάνω αντιπροσώπους, όπως το ΣΕΟΦΑΕ (σ.σ. Σωματείο Επαγγελματιών Οδηγών Φορτηγών Αυτοκινήτων).

Στην ίδια ρότα η πλειοψηφία στην ηγεσία της ΠΕΝΕΝ (σ.σ. Πανελλήνια Ενωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού) με τον γνωστό Νταλακογιώργο επικεφαλής, που έχουν μετατρέψει το σωματείο της ΠΕΝΕΝ σε μηχανισμό των εφοπλιστών για την παραγωγή νόθων αντιπροσώπων, αποκλείοντας πραξικοπηματικά και με αστείες δικαιολογίες τη συγκρότηση ταξικού ψηφοδελτίου. Αποδεικνύεται ότι είναι νύχι - κρέας με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, ότι υπηρετούν τους ίδιους σκοπούς.

(...) Ετσι βαδίζουν προς το συνέδριο της ΓΣΕΕ. (...) Επιβεβαιώθηκε και την περίοδο που πέρασε από το προηγούμενο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο, ότι όσο αυτές οι δυνάμεις θα αποτελούν την πλειοψηφία στο ΕΚΠ και συνολικά στο εργατικό κίνημα, τόσο αυτό θα παραμένει παροπλισμένο απέναντι στην ανάγκη η εργατική τάξη να αναμετρηθεί με την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - εργοδοσίας».

Ξεχωρίζοντας τους βασικούς στόχους πάλης η ΔΕΣΚ επισημαίνει:

«Δυναμώνουμε την πάλη για μια σειρά κρίσιμα μέτωπα που συμβάλλουν στην ενίσχυση της οργάνωσης και του αγώνα των εργαζομένων. (...)

Δυναμώνουμε: Το μέτωπο των ΣΣΕ και συνολικά τη διεκδίκηση για μόνιμη, σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, κόντρα σε όλα όσα επεξεργάζονται κυβέρνηση και εργοδοσία με την υλοποίηση της αντεργατικής τους πολιτικής και τη μετατροπή όλου του Πειραιά σε μια "Ειδική Οικονομική Ζώνη".

Την πάλη ενάντια στην απλήρωτη ανασφάλιστη εργασία, για τις συνθήκες δουλειάς στους εργασιακούς χώρους (...).

Την πάλη για έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας για όλο τον Πειραιά. (...)

Τον συντονισμό σωματείων, Λαϊκών Επιτροπών για τα μεγάλα μέτωπα της Υγείας, της Ειδικής Αγωγής και της Πρόνοιας, της ανεργίας. Την πάλη για μαζικές προσλήψεις, στους δήμους, στα νοσοκομεία, στα σχολεία και σε κάθε κοινωνική υπηρεσία που αποτελεί ανάγκη για το λαό μας.

Την πάλη απέναντι στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, που φέρνει μόνο πολέμους, προσφυγιά και δυστυχία. Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στο ναζισμό, τον εθνικισμό, τον αλυτρωτισμό».

Η Διακήρυξη ολοκληρώνεται με την υπογράμμιση: «Με την απόλυτη πλειοψηφία των δυνάμεων της ΔΕΣΚ στο Συνέδριο, το Εργατικό Κέντρο θα μπει μπροστά για την οργάνωση και στήριξη της πάλης των εργατών, για το δυνάμωμα των συνδικάτων, για τη δημοκρατική λειτουργία τους. Θα επιδιώξει την κοινή δράση με όσους υποφέρουν από αυτή την πολιτική, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, τους ανέργους, τη νεολαία. Θα γίνει το κέντρο πάλης και αγώνα στον Πειραιά ενάντια στην πολιτική υπέρ της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και τα τσιράκια τους στο εργατικό κίνημα».