Αλήθεια, τι εννοούσε ο Δ. Αβραμόπουλος όταν εμφανώς εξοργισμένος από τη διαμαρτυρία του Τούρκου πολιτικού πρόσφυγα που «χάλασε τη σούπα» της φιέστας του αίσχους, αναρωτήθηκε με ειρωνική διάθεση «ποια μέτρα ασφαλείας; Στην Ελλάδα βρισκόμαστε!»; Μήπως ζηλεύει τα «μέτρα ασφαλείας» που υπάρχουν στη γειτονική χώρα, όπου όταν εμφανίζεται κάποια λαϊκή διαδήλωση σε κάποια πόλη, αμέσως τη διαλύουν με τα ΜΑΤ και τον άγριο ξυλοδαρμό και τους εξαφανίζουν στα «λευκά κελιά»; Ο ανυπόκριτος θαυμασμός που εξέφρασε για τον Ι. Τζεμ μάλλον συνηγορεί σε κάτι τέτοιο. Μήπως πάλι ονειρεύεται ίσως «μέτρα ασφαλείας» τύπου USA, όπου οι συλληφθέντες ως «ύποπτοι» για τρομοκράτες δεν έχουν δώσει ακόμα σημεία ζωής; Το σίγουρο είναι ότι η προϊστορία του δημάρχου ως απηνή διώκτη της αφισοκόλλησης, αλλά και ένθερμου υποστηρικτή της απαγόρευσης των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, επιβεβαιώνει τις σκληροπυρηνικές αυταρχικές αντιλήψεις και πρακτικές του. Τέτοιο σιδηρόφρακτο και αστυνομοκρατούμενο κράτος θέλει να φτιάξει και αυτό το εμφανίζει ως ανανέωση! Ντροπή.