Την υποεκπροσώπηση των γυναικών στα θεσμικά όργανα της ΕΕ σχολίασε σε δηλώσεις της με αφορμή τη Μέρα της Γυναίκας η αρμόδια επίτροπος για τη Δικαιοσύνη, τους Καταναλωτές και την Ισότητα των Φύλων, Β. Γιούροβα. «Θέλω να δω περισσότερες γυναίκες υποψήφιες για τις εκλογές», είπε και προέτρεψε τα κράτη - μέλη να δώσουν το παράδειγμα και να παρουσιάσουν «περισσότερες γυναίκες υποψήφιες ως μελλοντικές Ευρωπαίες επιτρόπους».

Αντίστοιχα, φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά αστικά κόμματα, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους, συμφώνησαν στους στόχους της «ισότιμης συμμετοχής» σε θεσμούς και όργανα «λήψης αποφάσεων» και στο μέτρο της «ποσόστωσης», στη συνεδρίαση που οργάνωσε στις 7 Μάρτη η Επιτροπή FEMM του Ευρωκοινοβουλίου με τη συμμετοχή εκπροσώπων εθνικών Κοινοβουλίων.

Ετσι, η εκπρόσωπος της Λιθουανίας, που ανήκει στους Φιλελεύθερους, εξέφρασε τον προβληματισμό της για το γεγονός ότι στη χώρα της λιγότερο του 25% των μελών του Κοινοβουλίου είναι γυναίκες, η εκπρόσωπος της Κύπρου, που ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, επισήμανε ως θετική εξέλιξη τον διορισμό γυναικών σε υψηλόβαθμες θέσεις, η εκπρόσωπος της Πορτογαλίας, που συγκαταλέγεται στους Σοσιαλιστές, αναφέρθηκε στο μέτρο της ποσόστωσης που προώθησε η κυβέρνηση της χώρας.

Στο ίδιο μήκος κύματος, η Μ. Θελερίτη, που ως εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ συγκαταλέγεται στην Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά (GUE/NGL), χαρακτήρισε τα συστήματα ποσοστώσεων «βασικό εργαλείο», υπενθυμίζοντας πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εισήγαγε πρόσφατα ποσόστωση 40% στις βουλευτικές εκλογές.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 12 Μάρτη, η συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου συμπεριλάμβανε στην ημερήσια διάταξη την «ισορροπία των φύλων κατά τον διορισμό σε ενωσιακές θέσεις του οικονομικού και νομισματικού τομέα».

Στην περίπτωση αυτή η υποεκπροσώπηση των γυναικών βρέθηκε στο επίκεντρο ιδιαίτερα όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα άλλα «οικονομικά, χρηματοπιστωτικά και νομισματικά ιδρύματα» της ΕΕ. Στην υπό συζήτηση πρόταση ψηφίσματος, το Ευρωκοινοβούλιο τονίζει ότι «η ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων στα Διοικητικά Συμβούλια και στις κυβερνήσεις διασφαλίζει την ύπαρξη ευρύτερων δεξιοτήτων και προοπτικών», ενώ η έλλειψή της «ενέχει για τα θεσμικά όργανα τον κίνδυνο απώλειας δυνάμει άριστων υποψηφίων».

Από τη συζήτηση δεν έλειψαν οι «αριστερές» φωνές, που συνέδεσαν τη σύνθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των άλλων συναφών οργανισμών και θεσμών με την έλλειψη «δημοκρατικής λογοδοσίας» και «ελέγχου».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ευρωβουλευτής του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, M. Viegas, μέλος της ευρωομάδας GUE/NGL, που στην παρέμβασή του ισχυρίστηκε ότι η ελλειμματική γυναικεία παρουσία «είναι ακατανόητη, απαράδεκτη, αλλά αντανακλά επίσης την αδιαφανή και αντιδημοκρατική λειτουργία των εν λόγω ιδρυμάτων». Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο επιδιώκεται να κρυφτεί ο βαθιά ταξικός αντιλαϊκός χαρακτήρας των θεσμών της ΕΕ, αλλά και να ντυθούν με τον μανδύα της «δημοκρατίας», μέσα από την ισόρροπη συμμετοχή των δύο φύλων.

Ομως, ο αντιλαϊκός απολογισμός της πολιτικής της ΕΕ, αλλά και της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα, όπως και των αστικών κυβερνήσεων που προηγήθηκαν, δεν οφείλεται στο βαθμό εκπροσώπησης των γυναικών στο Ευρωκοινοβούλιο, στα υπουργικά συμβούλια, στα όργανα των αστικών κομμάτων. Εχει αφετηρία τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν, τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Από τα αστικά επιτελεία στην ΕΕ και στην Ελλάδα αξιοποιείται και η γυναικεία συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων για την προετοιμασία μιας γυναικείας αστικής «πρωτοπορίας», που θα συμβάλλει στην ταξική ενσωμάτωση των γυναικών εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής, ιδιαίτερα στη χειραγώγηση με σύγχρονους όρους των μισθωτών επιστημόνων.

Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της παρουσιάζουν τη θεσμοθέτηση ποσοστών στη συμμετοχή των φύλων στα λεγόμενα κέντρα λήψης αποφάσεων ως μέτρο για την καταπολέμηση των διακρίσεων σε βάρος της γυναίκας.

Η συμμετοχή των γυναικών στα όργανα της αστικής εξουσίας και στις διοικήσεις των καπιταλιστικών επιχειρήσεων χρησιμοποιείται για να κρύψει τον ταξικό χαρακτήρα της γυναικείας ανισοτιμίας, απομονώνοντας από αυτόν τα προβλήματα που υπάρχουν στη συνείδηση, στη συμπεριφορά, στις άλλες - με εξαίρεση τις οικονομικές - κοινωνικές σχέσεις, μιλώντας ακόμα και για προβλήματα «ανδροκρατούμενης» εξουσίας και κοινωνίας.

Αφετηρία των συγκεκριμένων πολιτικών πρακτικών είναι η εξάλειψη τέτοιων προβλημάτων που αφορούν τις γυναίκες της αστικής τάξης και οι αντίστοιχοι εκσυγχρονισμοί, διατηρώντας τις εκμεταλλευτικές σχέσεις.

Βέβαια, το γεγονός ότι οι αναχρονιστικές αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο αναπαράγονται όχι μόνο με τη στάση των εργοδοτών στους χώρους εργασίας, αλλά και με τη στάση, τη συμπεριφορά ανδρών σε όργανα του αστικού κράτους, μέσω των ΜΜΕ, της Εκπαίδευσης, μέσα από τα θρησκευτικά δόγματα, δεν αναιρεί το ότι η πηγή των κοινωνικών διακρίσεων σε βάρος της είναι η διαίρεση της κοινωνίας σε εκμεταλλευτές και σε όσους υφίστανται την εκμετάλλευση.

Αποδεικνύεται ότι η έλλειψη σταθερού ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, σε συνθήκες που η γυναίκα έχει σχεδόν την αποκλειστική ευθύνη για τη φροντίδα της οικογένειας, η γενικευμένη ανασφάλεια της εργαζόμενης δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων δήθεν «κακών» ή «λαθεμένων» πολιτικών επιλογών των επιτελείων της ΕΕ.

Η ισότιμη συμμετοχή της γυναίκας στην εργασία, στην κοινωνική ζωή δεν μπορεί να εξασφαλιστεί με την αλλαγή των «εύθραυστων» συμμαχιών ανάμεσα στα κράτη - μέλη ή με την εναλλαγή στη σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου των σοσιαλδημοκρατικών, των νεοφιλελεύθερων ή ευρωσκεπτικιστικών πολιτικών δυνάμεων, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις και μεταξύ τους αντιπαραθέσεις. Γιατί ενιαία υπερασπίζονται τους βασικούς άξονες της στρατηγικής της ΕΕ για την ένταση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης των μισθωτών γυναικών, ως μέσο για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών κολοσσών.

Στις σύγχρονες συνθήκες όχι μόνο διατηρούνται αλλά και βαθαίνουν οι κοινωνικές διακρίσεις σε βάρος της γυναίκας στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ως συνέπεια της συνολικής επίθεσης του κεφαλαίου που εξειδικεύεται σε μέτρα απέναντι στην εργατοϋπάλληλο, στη μισθωτή επιστήμονα, στην αυτοαπασχολούμενη, στην αγρότισσα, στη συνταξιούχο.

Μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα στην ουσία μπορεί να στηρίξει την ανάδειξη μισθωτών, άνεργων, αυτοαπασχολούμενων γυναικών στους θεσμούς του αστικού κράτους, κυρίως στα όργανα του εργατικού, λαϊκού κινήματος, από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Η κοινωνική και πολιτική πείρα που έχει συγκεντρωθεί όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα την περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μπορεί να αξιοποιηθεί από τις εργαζόμενες γυναίκες για να δουν με διαφορετικό μάτι τον τρόπο ζωής και δράσης τους, να αποτυπωθεί στο κριτήριο ψήφου.

Είναι φανερό ότι και στην Ευρωβουλή δύο γραμμές συγκρούονται. Από τη μια είναι η γραμμή υπεράσπισης της ΕΕ των μονοπωλίων, του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που οδηγεί σε νέες θυσίες, νέα δεινά τις γυναίκες εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής. Από την άλλη είναι η γραμμή που συγκρούεται με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και αγωνίζεται να γίνει πιο μαζική και δυναμική η λαϊκή αντεπίθεση με πυξίδα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Είναι η γραμμή που αταλάντευτα υπηρετεί το ΚΚΕ, μαζί με άλλα ΚΚ της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας, μέσα κι έξω από την Ευρωβουλή.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις ερχόμενες ευρωεκλογές, στις περιφερειακές και τοπικές εκλογές, στις βουλευτικές, σημαίνει αποκάλυψη των σχεδιασμών και δεσμεύσεων της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων και των αντιλαϊκών διοικήσεων σε δήμους και Περιφέρειες. Την επομένη των εκλογών, χρειάζεται ένα ισχυρό αποκούμπι για τη σταθερή υπεράσπιση των σύγχρονων δικαιωμάτων της γυναίκας στην εργασία, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας και της οικογένειας.