Την προηγούμενη βδομάδα, στις 4 Απρίλη, το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε τον Κανονισμό για την προώθηση του «Πανευρωπαϊκού Ατομικού Συνταξιοδοτικού Προϊόντος» (PEPP), το οποίο έρχεται να υπηρετήσει τον στρατηγικό στόχο της ΕΕ για τη μετατροπή της Ασφάλισης σε ατομική, ιδιωτική υπόθεση.

Παρά τις δηλώσεις υψηλόβαθμων παραγόντων της ΕΕ ότι δήθεν το PEPP έρχεται να καλύψει τα «κενά» των δημόσιων συστημάτων και ότι θα έχει «συμπληρωματικό» χαρακτήρα, η αλήθεια είναι πως μέσα από το ξεζούμισμα των εργατικών εισοδημάτων τα ευρωενωσιακά μονοπώλια στοχεύουν όχι στη βελτίωση της θέσης των μελλοντικών συνταξιούχων, αλλά στα δικά τους κέρδη. Οπως η ίδια η Κομισιόν ομολογεί χαρακτηριστικά, «το PEPP υποστηρίζει το στόχο της Ενωσης Κεφαλαιαγορών, που είναι η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για την απελευθέρωση χρηματοδοτικών πόρων, ώστε να μπορεί να υπάρξει ροή από τους αποταμιευτές της Ευρώπης προς τις επιχειρήσεις της Ευρώπης».

Μάλιστα, σε μία σχετική μελέτη για τα πιθανά αποτελέσματα του εν λόγω προγράμματος, εκτιμάται ότι μέχρι το 2030 τα κεφάλαια που θα συγκεντρώσουν οι πάροχοι - διαχειριστές (καπιταλιστικοί όμιλοι) μπορεί να φτάσουν τα 2,1 τρισ. ευρώ, έναντι 700 δισ. ευρώ που διαχειρίζονται σήμερα οι ίδιοι φορείς για ατομικές συντάξεις και 1,4 τρισ. ευρώ που υπολογίζεται ότι θα έφταναν το 2030 χωρίς τη λειτουργία του PEPP.

Η απόφαση αυτή του Ευρωκοινοβουλίου, που έρχεται να βάλει την υπογραφή του κάτω από τη σχετική πρόταση της Κομισιόν, σηματοδοτεί την ανοιχτή προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης εκ μέρους της ΕΕ.

Οπως χαρακτηριστικά υπογράμμισε στη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Σωτήρης Ζαριανόπουλος,«το Πανευρωπαϊκό Ατομικό Συνταξιοδοτικό Προϊόν, που αποφασίζετε σήμερα, είναι πανευρωπαϊκή ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση, κίνδυνος - θάνατος για τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα τους νέους (...) Είναι καθαρή ιδιωτική ασφάλιση, συμπλήρωμα στις κρατικές συντάξεις πείνας, για δουλειά έως θανάτου με "ενεργό γήρανση" (...) Καμιά απολύτως εγγύηση ότι θα πάρεις πίσω όσα έδωσες. Ολα τα αποθεματικά στον τζόγο των χρηματιστηρίων, τζάμπα χρηματοδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων. Ενα ακόμα δώρο σ' αυτές, στις τράπεζες και τις ιδιωτικές ασφαλιστικές».

Η εξέλιξη αυτή καταρρίπτει και εδώ τον προπαγανδιστικό μύθο του ΣΥΡΙΖΑ ότι η αντιασφαλιστική επίθεση διαρκείας και στην Ελλάδα αποτελεί μια «παρέκκλιση» από την «ευρωπαϊκή κανονικότητα». Καταρρίπτεται και εδώ ο μύθος ότι δήθεν η ΕΕ μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο αν ενισχυθούν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, οι οποίες χέρι - χέρι με τους «φιλελεύθερους» πρωτοστατούν και σε αυτήν την επίθεση. Και σε αυτήν την περίπτωση, η ΕΕ όχι μόνο πρωτοστατεί στην απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους του από το «κόστος» της Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στο άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, με την περαιτέρω υπονόμευση των δημόσιων συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης και την προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης.

Στο φόντο αυτών των εξελίξεων, αποκαλύπτεται ακόμα περισσότερο πόσο ψευδεπίγραφη είναι η αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων γύρω από το ζήτημα του Ασφαλιστικού. Πρόκειται για μια κάλπικη αντιπαράθεση μεταξύ δυνάμεων που αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση συνεχίζουν και κλιμακώνουν την αντιασφαλιστική επίθεση ακριβώς από το σημείο που την έφτασαν οι προκάτοχοί τους, ακριβώς γιατί υπηρετούν τους ίδιους στρατηγικούς στόχους του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ.

Οσο λοιπόν κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να αποδείξει ότι διαφωνεί τάχα με την πορεία ενίσχυσης της ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης, όσο κι αν ξιφουλκεί κατά των δυνάμεων του «φιλελευθερισμού» και διαφημίζει το «κοινωνικό κεκτημένο» και την επιστροφή δήθεν στην «κανονικότητα» της ΕΕ, ο «χαμένος παράδεισος» που υπόσχεται ήταν και γίνεται ολοένα και περισσότερο μια αβάσταχτη κόλαση για τους λαούς και τους εργαζόμενους στις χώρες της ΕΕ.

Η ίδια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πίσω από τις κλασικές, ανέξοδες και παραπλανητικές φανφάρες περί «διάσωσης της Κοινωνικής Ασφάλισης», έχει δώσει «τα ρέστα της» για την προώθηση των στόχων του κεφαλαίου. Οι σκιαμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ για τους «τρεις πυλώνες» και το «μοντέλο Πινοσέτ» αποδεικνύονται κενό γράμμα, καθώς με την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου (4387/2016), του νόμου - λαιμητόμου όπως τον χαρακτήρισαν εύστοχα εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε το πιο γόνιμο έδαφος, το πιο στέρεο υπόβαθρο, πάνω στο οποίο μπορεί να προωθηθούν παραπέρα τα ιδιωτικά ασφαλιστικά σχήματα. Είτε αυτό σημαίνει μετατροπή της επικουρικής ασφάλισης σε επαγγελματική ή ιδιωτική, είτε την προώθηση του συστήματος των «τριών πυλώνων», είτε με άλλους συνδυασμούς.

Γιατί αφετηρία όλων των μορφών ιδιωτικής ασφάλισης, προϋπόθεση για να αναπτυχθεί, είναι το χτύπημα και η συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Και σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον νόμο Κατρούγκαλου, καταδικάζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων αλλά και τις νέες γενιές σε δημόσιες συντάξεις πτωχοκομείου, δημιούργησε τις πιο πρόσφορες συνθήκες. Ο νόμος 4387 αποτελεί το θερμοκήπιο της ιδιωτικής ασφάλισης. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ τάσσονται υπέρ της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης, αλλά και των εισφορών των επιχειρήσεων προς το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συναγωνίζονται ποιος θα δώσει μεγαλύτερες απαλλαγές προς τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, πώς θα τις απαλλάξουν από το «βάρος» των ασφαλιστικών εισφορών.

Απ' αυτήν την άποψη, είναι χαρακτηριστικό ότι στο «Αναπτυξιακό Σχέδιο» για την οικονομία, που παρουσίασε πριν ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, οι δαπάνες για τις συντάξεις υπολογίζεται ότι θα μειωθούν από το 17,3% του ΑΕΠ το 2016, χρονιά που ψηφίστηκε ο νόμος - λαιμητόμος (4387), στο 13,4% του ΑΕΠ το 2020 (-3,9% του ΑΕΠ), ενώ η μείωση θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, απόδειξη ότι οι συντάξεις θα βρίσκονται διαρκώς στη μέγγενη των περικοπών.

Πανηγυρίζοντας για τις «επιτυχίες» της, δηλαδή για την τεράστια αφαίμαξη των συνταξιούχων, αλλά και των ασφαλισμένων, η κυβέρνηση αναφέρει στο ίδιο κείμενο ότι «από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση...», ενώ «οι εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών(σ.σ. που προκύπτουν πάλι από τη δουλειά των εργαζομένων)θα αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλες τις εισφορές του συστήματος από το 2026 και μετά».

Συνεχίζοντας το γαϊτανάκι των περικοπών των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενσωματώνοντας όλες τις περικοπές από το 2010 και μετά και μονιμοποιώντας τες μέσα από τον νόμο Κατρούγκαλου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «πέτυχε» μέσα σε λίγα χρόνια το να μετατρέψει πολύ περισσότερο το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και γενικότερα της Κοινωνικής Προστασίας σε μια «ατομική υπόθεση», εξασφαλίζοντας παράλληλα ότι μεγαλοεργοδοσία και αστικό κράτος θα πληρώνουν τα ελάχιστα.

ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα αποδέχονται τη θέση της ΕΕ ότι οι δημόσιες συντάξεις δεν θα πρέπει «να βάζουν σε κίνδυνο» τα δημόσια οικονομικά, τους δημοσιονομικούς στόχους του κεφαλαίου.

Τη σύνδεση αυτή, δηλαδή την αλληλεξάρτηση των δημόσιων οικονομικών με τις δημόσιες συντάξεις, την έχει κάνει πρωτίστως η ίδια η ΕΕ, που ήδη από το Φλεβάρη του 2012, με τη «Λευκή Βίβλο» για τις συντάξεις, θεμελίωνε την κοινή ευρωενωσιακή στρατηγική με το εξής σκεπτικό: «Οι μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων και των πρακτικών συνταξιοδότησης είναι ουσιαστικής σημασίας για τη βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης της Ευρώπης και πρέπει να γίνουν επειγόντως σε μερικές χώρες, στο πλαίσιο των σημερινών δράσεων για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στα δημόσια οικονομικά. Δεδομένου ότι οι οικονομίες και οι κοινωνίες των κρατών - μελών γίνονται όλο και πιο αλληλένδετες, η επιτυχία ή η αποτυχία των εθνικών συνταξιοδοτικών πολιτικών και των μεταρρυθμίσεων έχει ακόμη μεγαλύτερες επιπτώσεις πέρα από τα εθνικά σύνορα, ιδίως στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση».

Το πού οδήγησε η πολιτική αυτή, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι σε όλη την ΕΕ το γνωρίζουν σήμερα στο πετσί τους. Αρα, αυτό που συνέβη στη χώρα μας την προηγούμενη δεκαετία δεν αποτελεί κάποια «παρέκκλιση» από την ευρωενωσιακή πολιτική, αλλά είναι ακριβώς το αποτέλεσμα της ενιαίας αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ για τις συντάξεις, η εφαρμογή της οποίας επιταχύνθηκε σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Το αποτέλεσμα αυτό μάλιστα φέρνει τις υπογραφές τόσο των... «μνημονιακών» και «νεοφιλελεύθερων» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όσο και του κάποτε... «αντιμνημονιακού» ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα λανσάρει τη «νέα» απάτη της «προοδευτικής συμμαχίας».

Εξίσου χαρακτηριστικά, σχολιάζοντας την έκθεση του 2018«Για την επάρκεια των συντάξεων» (δημοσιεύτηκε τον Απρίλη του 2018), η επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της ΕΕ, Μ. Τίσεν, σημείωνε χαρακτηριστικά: «Για να διασφαλιστεί η επάρκεια και η βιωσιμότητα των τρεχουσών και των μελλοντικών συντάξεων, τα συνταξιοδοτικά συστήματα θα πρέπει να προωθήσουν την παράταση του εργασιακού βίου, σύμφωνα με τη συνεχή αύξηση του προσδόκιμου ζωής», μεταξύ άλλων με την «αναπροσαρμογή των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την επιβράβευση της συνταξιοδότησης σε μεγαλύτερη ηλικία και την αποθάρρυνση της πρόωρης εξόδου».

Προκύπτει λοιπόν ξεκάθαρα ότι τόσο στη χώρα μας όσο και συνολικά στην ΕΕ, το ζήτημα του Ασφαλιστικού παραμένει ανοιχτό. Τα σχέδια για παραπέρα μείωση των συντάξεων και νέα αύξηση των ορίων ηλικίας είναι στο τραπέζι. Γι' αυτό, ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι πρέπει να είναι σε εγρήγορση, να κλιμακώσουν την πάλη τους.

Κριτήριο στην κάλπη των ευρωεκλογών και σε όλες τις κάλπες που θα στηθούν το επόμενο διάστημα πρέπει να αποτελέσει και το κεφαλαιώδες ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η αντιασφαλιστική στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, η μέχρι κεραίας υλοποίησή της από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα.

Πρέπει να εκφραστεί ενιαία η καταδίκη αυτής της στρατηγικής από τους εργαζόμενους και όλο το λαό, με καταψήφιση όλων των δυνάμεων που την υπηρετούν και αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, που διαχρονικά την αντιπαλεύει, αποφασιστική ενίσχυση του Κόμματος που με συνέπεια στάθηκε και θα συνεχίσει να στέκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την Κοινωνική Ασφάλιση, για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών συνταξιούχων και ασφαλισμένων, για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.