Η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους της πόλης να τιμήσουν τη μέρα σύμβολο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών καθώς και τη μνήμη των νεκρών της εργατικής τάξης τον Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη, με εκδήλωση που οργανώνει την Πέμπτη 9/5, στις 10 π.μ., στο Αγαλμα Βενιζέλου.

Σε ανακοίνωσή της σημειώνει τα εξής:

«H Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, ο ηρωικός ξεσηκωμός των εργατών τον Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη αποτελούν παρακαταθήκη για τους αγώνες σήμερα, αποτελούν ένα τεράστιο ιστορικό δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον του επαναστατικού κινήματος.

Για την 9η Μάη του 1945, ως σύμβολο της Αντιφασιστικής Νίκης, τρέφουν άσβεστο μίσος οι διακρατικές ενώσεις, τα κάθε λογής διαπιστευμένα όργανα που υπηρετούν τον καπιταλισμό. Επιχειρούν να την σβήσουν από τη μνήμη, παραχαράσσουν το περιεχόμενό της, αντιστρέφουν την ιστορική αλήθεια.

Πρωτοστατώντας στην αντικομμουνιστική υστερία, στη βρώμικη θεωρία ταύτισης κομμουνισμού - φασισμού, η ΕΕ καθιέρωσε την 9η Μάη ως "Μέρα της Ευρώπης", απαλείφοντας τη "Μέρα της Νίκης των Λαών"! Οι επιδιώξεις τους θα αποτύχουν (...)

Οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ τιμούν τη μέρα σύμβολο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, τη μνήμη των νεκρών της τάξης μας τον Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη. Τις μέρες που συμβολίζουν ότι το εργατικό κίνημα έχει τον τρόπο, έχει τη δύναμη να συντρίψει το φασισμό και όσους τον εκτρέφουν και τον στηρίζουν, τις μέρες που δείχνουν το δρόμο που πρέπει να χαράξει το εργατικό κίνημα για να οδηγηθεί σε κατακτήσεις».

Παράλληλα, με άλλη ανακοίνωσή της, η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ, αφού χαιρετίζει τη μαζική Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση των ταξικών συνδικάτων, σχολιάζει τη γύμνια των εργατοπατέρων στην ηγεσία του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, όπως αυτή αναδείχθηκε και μέσα από τη συγκέντρωσή τους. Εκεί, όπως αναφέρει το ΠΑΜΕ, μαζεύτηκαν καμιά εκατοσταριά τάχα «ακομμάτιστοι», δηλαδή όλη η αφρόκρεμα της αντιλαϊκής πολιτικής (Νοτοπούλου, Καϊλή κ.ά.) με τους παρατρεχάμενούς τους, αλλά απουσίαζαν οι εργάτες.

Αναδεικνύοντας τον ρόλο των εργατοπατέρων του ΕΚΘ, σημειώνει: «Και ποιον περίμεναν άραγε να έρθει στις συγκεντρώσεις τους; Τους εργαζόμενους από τις Τράπεζες και τους εργολαβικούς από τα Πετρέλαια που τους αρνήθηκαν την προκήρυξη απεργίας για να συνεχίσουν τον αγώνα τους; Τους εργαζόμενους από τον Ιματισμό που τους απολύουν τα ίδια τα συνδικαλιστικά στελέχη τους αν μιλήσουν για διεκδικήσεις; Τους 90 απολυμένους από την ΕΥΑΘ που τους είπαν "μακριά από το ΠΑΜΕ, δικαστικά θα βρείτε το δίκιο σας"; Τους εκατοντάδες στο Εμπόριο που τους έσερνε η εργοδοσία να ψηφίζουν τον εκλεκτό της (ΣΥΡΙΖΑ); Τους εκατοντάδες που έσερναν (ΠΑΣΚΕ) να ψηφίσουν σε σωματείο μαϊμού, εκβιάζοντάς τους ότι αλλιώς δεν θα πάρουν την κάρτα του ΟΑΣΘ; Τους εργαζόμενους σε εργοστάσιο του Μετάλλου που στέλεχός τους (ΔΑΚΕ) κάλεσε μπράβους και αστυνομία να διώξουν μέλη του ΠΑΜΕ που προπαγάνδιζαν πανελλαδική πανεργατική απεργία; Τους χιλιάδες εργολαβικούς από όλους τους κλάδους που όλοι τους μαζί αρνούνται να γράψουν στα σωματεία για να διατηρήσουν προνόμια εύνοιας από την εργοδοσία; Τους χιλιάδες που έχασαν τη δουλειά τους από τα εργοστάσια που έκλεισαν (Ιματισμό, Χαλυβουργείο) και αυτά που πάνε για κλείσιμο (ΕΛΒΟ, Ζάχαρη), με τους ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΕΑΚ να καλούν τους εργαζόμενους να το "βουλώσουν" για να μη χάσουν τα πάντα (αποζημίωση), την ώρα που οι ταξικές δυνάμεις καλούσαν και καλούν σε αγώνα για τη λειτουργία των εργοστασίων με ευθύνη του κράτους και για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών;».