Ο «Χριστός» συμβολίζει τον λαϊκό αγωνιστή που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, πιο δίκαιο, πιο ανθρώπινο, όπου δεν θα υπάρχουν πόλεμοι και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και ακριβώς γι' αυτόν το λόγο διώκεται, εξορίζεται, φυλακίζεται, βασανίζεται και στο τέλος οδηγείται στο θάνατο. Στο πρόσωπο της «Παναγιάς» είναι οι μανάδες των αγωνιστών, που μέσα στις σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες των διωγμών, με τον πόνο πάντα ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους, προσπαθούσαν να σώσουν τα παιδιά τους από τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο «Μυστικός Δείπνος» είναι η τραπεζαρία των εξόριστων.
Μετά από καταγγελία κατοίκου του νησιού, η Ενωση Ιατρών Θεραπευτηρίου Λέρου (ΕΙΘΕΛ) επισκέφθηκε την εκκλησία της Αγίας Κιουράς, όπου «με οργή διαπιστώσαμε ότι η καταστροφή που συντελείται στις αγιογραφίες είναι μεγάλη. Λόγω της εγκατάλειψης και της υγρασίας, φουσκώνουν οι σοβάδες, διαβρώνονται τα εσωτερικά σίδερα και αυτά με τη σειρά τους παραμορφώνουν το ιδιότυπο αυτό έργο (...) Είναι τραγικό εκεί που απέτυχαν παλιότερες προσπάθειες εκκλησιαστικών κύκλων διαφωνούντων με τη συγκεκριμένη νοοτροπία αγιογραφίας, να το πετύχουν η αδιαφορία και η εγκατάλειψη των υπευθύνων».
Με τη μεταπολίτευση, αφότου η Λέρος έπαψε να είναι τόπος εξορίας, κάποιοι φανατικοί εκκλησιαστικοί κύκλοι έσπευσαν να ασβεστώσουν τις αγιογραφίες και να καταστρέψουν τις δημιουργίες. Το γεγονός αντιλήφθηκε η Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει η οργή των αγωνιστών κατά της δικτατορίας, οι οποίοι με μεγάλο αγώνα πέτυχαν την αποκατάσταση των φρέσκο, με χρηματοδότηση του υπουργείου Πολιτισμού. Το 1982 η 4η Εφορία Νεοτέρων Βυζαντινών Μνημείων Ρόδου ανακηρύσσει την Αγία Κιουρά διατηρητέο μνημείο και απαγορεύεται οποιαδήποτε επέμβαση επί των τοίχων της.