Ο Ν. Αμπατιέλος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον ψευτοκαβγά ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, που στόχο έχει να παγιδέψει το λαό και τη νεολαία, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα:

«Απευθυνόμαστε σε όσους ακόμη ίσως αναρωτιούνται: Μα είναι ίδιοι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης;

Οχι, έχουν επιμέρους διαφορές, που όμως αποτελούν οξυγόνο για το σύστημα.

Αλλωστε, έτσι παίζεται, έτσι παιζόταν πάντα το δικομματικό παιχνίδι.

Το σύστημα δεν έχει ανάγκη δύο ίδια κόμματα.

Εχει ανάγκη και αυτόν που ωμά και κυνικά θα τα λέει, θα διατυπώνει τις εντολές του κεφαλαίου, όπως κάνει ο Μητσοτάκης.

Εχει όμως ανάγκη και αυτόν που θα τις υλοποιεί μέχρι κεραίας - πολλές φορές και πιο αποτελεσματικά - αλλά είτε θα τις κρύβει είτε θα τις εμφανίζει ως φιλολαϊκές, όπως ακριβώς κάνει ο Τσίπρας.

Εκεί λοιπόν διαφέρουν, στη χρησιμότητά τους για το σύστημα και στο ακροατήριο που μπορούν να εγκλωβίσουν είτε με αριστερά είτε με δεξιά συνθήματα.

Ρωτάμε: Είναι δυνατόν αυτός που δεν θέλει να γυρίσει η δεξιά να ψηφίζει το κόμμα της κυρίας Κουντουρά - που προηγείται μάλιστα, κατά τις δημοσκοπήσεις, των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, και της κυρίας Παπακώστα, που αποκαλούσε τους μετανάστες κατσαρίδες;

Είναι δυνατόν αυτός που σιχάθηκε, απογοητεύτηκε από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ τόσες δεκαετίες, να ψηφίσει το κόμμα του Θεοχαρόπουλου, του Ραγκούση και του Τζουμάκα;

Είναι δυνατόν αυτός που ανησυχεί για την άνοδο της ακροδεξιάς να ψηφίσει αυτούς που συγκυβέρνησαν με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και που με την πολιτική που εφαρμόζουν γίνονται ο καλύτερος χορηγός της ακροδεξιάς;

Αυτούς που έχουν την ευθύνη για το γεγονός ότι η δίκη της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής σέρνεται εδώ και 4 χρόνια;

Αυτούς που βάζουν τα στελέχη τους στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση να ακυρώνουν αποφάσεις, όπως του Δημοτικού Συμβουλίου Αθήνας, για να μη δοθούν προεκλογικά στους φασίστες χώροι για να χύνουν το δηλητήριό τους;

Και η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τελειωμό. Μέχρι και στο προεκλογικό τους σποτάκι χώρεσε ο Βελουχιώτης, μαζί και ο Μεταξάς που τον έστειλε εξορία - και ας τον έβγαλαν μετά την κατακραυγή, έμειναν όμως εικόνες και του Πλαστήρα και του Μπελογιάννη, χώρεσαν εικόνες από τις μάχες του Δεκέμβρη του '44, ο Ζαχαριάδης μαζί με τον Γεώργιο Παπανδρέου, το πουλέν της αστικής τάξης εκείνη την περίοδο, αιχμή του αντικομμουνιστικού δόρατος...

Να τους αποδείξουμε ότι ο λαός μας, ακόμα και μέσα στις δυσκολίες, στα μεγάλα οικονομικά ζόρια, πάντα πάλευε και παλεύει γι' αυτήν την αξιοπρέπεια, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά!

Με όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί κάτι πολύ πιο ύπουλο από την εξόφθαλμη κοροϊδία.

Θέλει να εξασφαλίσει τον συμβιβασμό με το άδικο σύστημα.

Τον συμβιβασμό με τη λογική "όσα αντέχει η οικονομία", αντίληψη που εννοείται την μοιράζεται με τα άλλα αστικά κόμματα.

Τον συμβιβασμό με τη μίζερη ζωή, ιδιαίτερα για τη νεολαία, που ζει ήδη χειρότερα από ό,τι ζούσαν οι γονείς και οι παππούδες της.

Τίποτα ακόμα και απ' αυτά τα ελάχιστα δεν θα είχε δοθεί χωρίς τους αγώνες των εργαζομένων, των συνταξιούχων που προηγήθηκαν.

Και το ζητούμενο είναι να βγει μήνυμα από τις κάλπες πως δεν θεωρούμε ό,τι χάσαμε περασμένα - ξεχασμένα, πως ξέρουμε καλά ότι τα δικαιώματα που σήμερα τσακίζουν, δεν τα χάρισε κανείς, ήταν αποτέλεσμα σκληρών λαϊκών αγώνων, με τους κομμουνιστές πάντα μπροστά.

Και ψήφος στο ΚΚΕ είναι εγγυημένα επένδυση σε αυτήν την ανάγκη, στην ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για να κατακτήσουμε τη ζωή που μας στερούν».