Την καταγγελία ότι από τον αποκλεισμό των ΗΠΑ η Βενεζουέλα έχει απολέσει πάνω από 30 δισ. δολάρια έκανε ο Πρόεδρος της χώρας, Νικολάς Μαδούρο. Επίσης πρόσθεσε ότι την τελευταία βδομάδα επιπλέον μπλοκαρίστηκαν 10 εμπορικά πλοία που μετέφεραν τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, που αγοράστηκαν σε άλλες χώρες για λογαριασμό των λεγόμενων Τοπικών Επιτροπών Εφοδιασμού και Παραγωγής (CLAP), που έχουν αναλάβει να διακινούν αυτά τα είδη στα λαϊκά στρώματα, για να αντιμετωπιστούν οι βασικές διατροφικές ανάγκες. Η κυβέρνηση σημειώνει ότι τροφοδοτούνται 6 εκατομμύρια οικογένειες με βασικά αγαθά για να συμπληρώνουν τη διατροφή τους, με δεδομένες τις μεγάλες ελλείψεις που υπάρχουν στη χώρα. Αυτές είναι αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου αλλά και της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του καπιταλισμού, της μη σύγκρουσης με το κεφάλαιο, ειδικά τους βιομήχανους στη διατροφική αλυσίδα, που μπορούν και δημιουργούν τεχνητές ελλείψεις, όπως και της μη ανάπτυξης παραγωγικών τομέων.

Χτες, μάλιστα, το ΚΚ Βενεζουέλας κατήγγειλε ότι πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα και του κλάδου των τροφίμων, θέλοντας να φορτώσουν όλα τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στους εργαζόμενους, αλλάζουν τις συλλογικές συμβάσεις με ατομικές και απολύουν εργάτες, ιδιαίτερα τους πρωτοπόρους.

Σε ό,τι αφορά τις συνομιλίες ανάμεσα σε αντιπροσωπείες της κυβέρνησης του Ν. Μαδούρο και του ηγέτη της αντιδραστικής αντιπολίτευσης, Χουάν Γκουαϊδό, που γίνονται αυτήν τη βδομάδα στο Οσλο της Νορβηγίας, δεν υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις για το τι ακριβώς συζητιέται. Πάντως, η κυβέρνηση φαίνεται να αποδέχεται τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών, αλλά όχι προεδρικών που έγιναν τον Μάη του 2018 (και δεν αναγνωρίζονται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που έχουν ως αχυράνθρωπό τους τον Γκουαϊδό), ενώ η άλλη πλευρά επιμένει ακριβώς σε αυτό και την απομάκρυνση του Μαδούρο από την εξουσία. Βεβαίως, το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα της 30ής Απρίλη έχει αναγκάσει την αντιδραστική αντιπολίτευση σε αναδίπλωση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αλλάζει ο στόχος. Δηλαδή να υπάρξει αλλαγή κυβέρνησης και διεθνών συμμαχιών προς όφελος των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους, ώστε να ελέγξουν τον τεράστιο πλούτο της χώρας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άλλα ορυκτά) και να περιοριστεί η δράση των μονοπωλίων κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας, τα οποία κέρδισαν σημαντικές θέσεις εξασφαλίζοντας συμβόλαια στον τομέα της Ενέργειας και όχι μόνο.