Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στη Βρετανία επιβεβαίωσαν τη βαθιά πόλωση των αστικών κομμάτων και τη χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων μπροστά στο «δίλημμα» της αποχώρησης ή παραμονής της χώρας στην ΕΕ (Brexit), προκαλώντας ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό που αντανακλούν ευρύτερες συγκρούσεις συμφερόντων.

Η συσπείρωση του μεγαλύτερου μέρους του εκλογικού σώματος γύρω από το νέο Κόμμα του Brexit, που ίδρυσε τέσσερις βδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές στη Βρετανία ο 55χρονος ευρωσκεπτικιστής πολιτικός Νάιτζελ Φάρατζ (ο οποίος, θυμίζουμε, υπήρξε και επικεφαλής του επίσης ευρωσκεπτικιστικού UKIP), επί του παρόντος εμφανίζει περισσότερο χαρακτηριστικά «τιμωρίας» των κυβερνώντων Συντηρητικών της απερχόμενης πρωθυπουργού, Τερέζα Μέι, παρά χαρακτηριστικά μακροπρόθεσμης «ρυμούλκησης» της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος στο νέο πολιτικό μόρφωμα, που - όπως νωρίτερα το UKIP - χρηματοδοτείται από δισεκατομμυριούχους. Ετσι, το Κόμμα του Brexit, που σάρωσε στις ευρωεκλογές εκλέγοντας 29 ευρωβουλευτές (με ποσοστό 31,6%) και αφήνοντας στη δεύτερη θέση τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες με 16 ευρωβουλευτές, στην τρίτη τους Εργατικούς με 10, στην τέταρτη τους Πράσινους με 7 και στην πέμπτη τους Συντηρητικούς με μόλις 4, δείχνει να οφείλει την ύπαρξή του στο μεγάλο παζάρι και την αναστάτωση που προκαλεί το Brexit.

Ως εκ τούτου, η «επόμενη μέρα» των ευρωεκλογών στη Βρετανία εξακολουθεί να αποκαλύπτει το ίδιο θολό και μπερδεμένο σκηνικό που επικρατούσε και πριν στηθούν οι κάλπες. Ενέτεινε επίσης τις ενδοαστικές κόντρες τόσο στους Συντηρητικούς, που αναζητούν νέο αρχηγό και πρωθυπουργό μετά την προγραμματισμένη για τις 7 Ιούνη παραίτηση της Μέι, αλλά και στους σοσιαλδημοκράτες Εργατικούς του Τζέρεμι Κόρμπιν, που αναγκάζεται να «βάλει νερό στο κρασί του», διεκδικώντας δεύτερο δημοψήφισμα και νέες γενικές εκλογές, ώστε να αποφύγει νέα μαζική έξοδο άλλων στελεχών.

Το μπερδεμένο κουβάρι του Brexit αναμένεται να μπερδευτεί και άλλο καθώς η διαδικασία αναζήτησης νέου αρχηγού στους Συντηρητικούς μέχρι το τελευταίο 10ήμερο του Ιούλη προκαλεί μοιραία κόντρες και ανταγωνισμό μεταξύ υποψηφίων που υπόσχονται τα πάντα, προσφέροντας διαφορετικές αναλογίες μείγματος αστικής διαχείρισης πότε για άτακτο και πότε για «ήπιο» Brexit. Η παράταση της αναμονής και της αβεβαιότητας ανοίγει το παιχνίδι προς κάθε κατεύθυνση, αφήνοντας ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα. Ωστόσο, οι οξυμένες ενδοαστικές κόντρες επιδρούν αρνητικά σε συμφέροντα μέρους του μεγάλου κεφαλαίου όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, η μεταποίηση προϊόντων, με τα σκαμπανεβάσματα της στερλίνας να αντανακλούν σχετική αναστάτωση και κόντρες συμφερόντων και στον κρίσιμο (για το Σίτι του Λονδίνου) τομέα χρηματοπιστωτικών και τραπεζικών υπηρεσιών.

Την Πέμπτη, η γενική διευθύντρια της Συνομοσπονδίας Βρετανών Βιομηχάνων, Καρολάιν Φεάρμπερν κάλεσε τον/την διάδοχο της πρωθυπουργού Τ. Μέι να κάνει συμφωνία με την ΕΕ «γιατί η τεράστια πλειοψηφία των επιχειρήσεων ποτέ δεν θα μπορέσει να είναι έτοιμη για ένα άτακτο Brexi». Από την άλλη, ο επικεφαλής διαπραγματευτών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΕ, Μισέλ Μπαρνιέ, υπενθύμισε στους Βρετανούς ότι για τις Βρυξέλλες δεν υπάρχει διάθεση ή περιθώρια για νέα διαπραγμάτευση και πως το μόνο που υπάρχει στο τραπέζι είναι το σχέδιο συμφωνίας που υπέγραψαν με την Μέι τον περασμένο Νοέμβρη.

Πάντως, το μόνο βέβαιο είναι ότι σε όλη αυτήν την «εξίσωση», και στη μια ή στην άλλη κατάληξη, ο βέβαιος χαμένος είναι τα λαϊκά στρώματα, που βλέπουν όλα αυτά τα χρόνια, ανεξαρτήτως μείγματος διαχείρισης να χάνουν δικαιώματα και κατακτήσεις και να φτωχοποιούνται συνεχώς.