Οι δήμοι και οι Περιφέρειες ως θεσμοί του κράτους έχει αποδειχθεί όλα αυτά τα χρόνια ότι αποτελούν βασικούς κρίκους στην υλοποίηση της πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων και αντίστοιχα τσακίσματος του λαού, παρά το γεγονός ότι αξιοποιούν πολλούς μηχανισμούς εξαγοράς και εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων. Αλλωστε, η Τοπική Διοίκηση αποτέλεσε το πρώτο πεδίο εφαρμογής αντιλαϊκών αλλαγών με το πέρασμα αρμοδιοτήτων σε μια σειρά τομείς που ενίσχυαν την εμπορευματοποίηση και την ανταποδοτικότητα. Αυτήν την πολιτική ακολουθούν η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών διοικήσεων καθώς και οι επίδοξοι διεκδικητές του β' γύρου, είτε δηλώνουν ανοιχτά την κομματική τους στήριξη είτε εμφανίζονται με τον «φερετζέ» του ανεξάρτητου. Μοναδική «παραφωνία» αποτελούν οι 5 κομμουνιστές δήμαρχοι σε Πάτρα, Πετρούπολη, Καισαριανή, Χαϊδάρι, Ικαρία.

Ο β' γύρος δεν αποκτά ξαφνικά «πρωτίστως αυτοδιοικητικό και τοπικό χαρακτήρα», όπως λένε κάποιοι, ο χαρακτήρας της μάχης είναι εξίσου πολιτικός. Δεν αλλάζει κάτι επειδή ο λαός καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δύο υποψηφίους. Το κριτήριο πρέπει να είναι αν στις εκλογές παίρνει μέρος υποψήφιος που εκφράζει ή όχι τα πραγματικά εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Αν υπάρχει υποψήφιος που ως αυριανός δήμαρχος ή περιφερειάρχης θα βρεθεί στο πλευρό των αγώνων των εργαζομένων, θα απειθαρχήσει στις κατευθύνσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων προκειμένου να εμποδίσει αντιλαϊκά μέτρα και να πάρει μέτρα στήριξης του λαού.

Οπου λοιπόν δεν υπάρχουν τέτοιοι υποψήφιοι, δηλαδή υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», ο λαός καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε εκλεκτούς των αστικών κομμάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κ.λπ.), σε κάποιες άλλες περιπτώσεις κάποιον κοινό υποψήφιο αυτών των δυνάμεων ή ακόμα κάποιους «υπερκομματικούς - ανεξάρτητους» επιχειρηματίες που έχουν επιλέξει να εκπροσωπήσουν απευθείας και χωρίς διαμεσολαβητή τα συμφέροντα της τάξης τους. Πολλοί από αυτούς με μακρά θητεία σε διάφορα αντιλαϊκά πόστα.

Αλλοι νεοφώτιστοι, με προγράμματα όμως κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, με φανερές και αθέατες δεσμεύσεις απέναντί τους για διάφορα μεγαλόπνοα επενδυτικά σχέδια. Σχέδια από τα οποία βεβαίως δεν θα κερδίσουν όλοι όπως ψεύδονται συνειδητά. Κρύβοντας ότι η προσέλκυση «σωτήρων» επενδυτών, προϋποθέτει την ισοπέδωση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, ενώ την ίδια στιγμή δεν πέφτει ούτε ευρώ με κριτήριο την ανάγκη για κρίσιμες υποδομές που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες.

Είναι οι ίδιοι που δηλώνουν αναρμόδιοι για τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού ενώ «ξορκίζουν» κάθε λαϊκή διεκδίκηση και κινητοποίηση. Τη στιγμή μάλιστα που με την πολιτική τους (βλέπε φοροληστεία κ.λπ.) επιτείνουν και ενισχύουν τα λαϊκά προβλήματα. Μιλάνε για την «καθημερινότητα», την ίδια στιγμή που την κάνουν με την πολιτική τους όλο και πιο δύσκολη για το λαό.

Ψαρεύοντας στα θολά νερά και με την επίκληση διαφόρων επιχειρημάτων, όπως της πιο «συγγενικής» δύναμης, του πιο «προοδευτικού», του πιο «άξιου και ικανού» ή ακόμα και της ψήφου αντίθεσης απέναντι σε κάποιον υποψήφιο, υπερτονίζουν επιμέρους δευτερεύουσες διαφορές, επιδιώκοντας και με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν τη λαϊκή συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική.

«Καμουφλάρουν» τη βαθιά αντιλαϊκή κοινή τους συμφωνία με τη στρατηγική του κεφαλαίου που αποτυπώθηκε και προεκλογικά, αφού όλοι τους έλεγαν - με αφορμή και τον νέο εκλογικό νόμο - ότι υπάρχουν περιθώρια για «προγραμματικές συμφωνίες» μετά τις εκλογές, για να συνεργαστούν δηλαδή, ώστε να διαμορφωθεί η νέα αντιλαϊκή πλειοψηφία σε Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια. Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις εμφανίστηκε μεγάλος αριθμός υποψηφίων προκειμένου να εκτονωθεί η δυσαρέσκεια, να «σκορπίσει» προεκλογικά η ψήφος και να «μαζευτεί» μετεκλογικά, εξασφαλίζοντας την επόμενη μέρα την απαραίτητη αντιλαϊκή συναίνεση.

Δεν είναι λίγοι αυτοί, ειδικά σε περιοχές και δήμους που έχουν επιλεγεί στο πλαίσιο των γεωστρατηγικών ενεργειακών και στρατιωτικών σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που γίνονται πλασιέ τους. Διαφημίζουν την περίφημη γεωστρατηγική αναβάθμιση τάζοντας στο λαό ασφάλεια, ανάπτυξη, ειρήνη και ευημερία, τη στιγμή που τον χώνουν πιο βαθιά στους κινδύνους της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής.

Συμβάλλοντας έτσι κι απ' αυτό το μετερίζι στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντεπίθεσης, που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την πραγματική διέξοδο για το λαό, την προοπτική της σύγκρουσης με τους επιχειρηματικούς ομίλους, την εξουσία τους και τα κόμματά τους. Στηρίζοντας κι απ' αυτή τη θέση τη μαζική πολιτική δράση, τους ταξικούς αγώνες με αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, που μπορούν να φέρουν αποτελέσματα, να εξασφαλίσουν συνέχεια, αντοχή.

Η στάση αντίστασης απέναντι σε αυτά τα διλήμματα και στον εγκλωβισμό, όπως και η όσο το δυνατό πιο μαζική στήριξη των ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» εκεί που περνάνε στον β' γύρο, είναι ταυτόχρονα παρακαταθήκη για τη μάχη των βουλευτικών εκλογών του Ιούλη.

Μια μάχη που θα δώσουμε αποφασιστικά για πιο ισχυρό ΚΚΕ μέσα και έξω από τη Βουλή, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές, παντού. Ετσι ώστε η επόμενη κυβέρνηση αλλά και ο πραγματικός αντίπαλος, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, να βρουν απέναντί τους πιο δυνατό το στήριγμα του λαού, με ενισχυμένες τις προϋποθέσεις για να περάσει στην αντεπίθεση, για να δυναμώσει το χαμόγελο, η ελπίδα ότι υπάρχει διέξοδος από το καπιταλιστικό σύστημα, ότι μπορεί ο λαός να ζήσει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του, σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής, με τη δική του εξουσία και ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει.