Είναι αναμενόμενο η ΝΑΤΟικότερη των ΝΑΤΟικών «αριστερά» να δασκαλεύει ανάλογα και τα «λιβανιστήρια» της. Δεν προκαλεί λοιπόν καμία εντύπωση η άποψη που διακινούν τα επιτελεία της, με αφορμή τα Ελληνοτουρκικά, ότι «οι επικριτές (της κυβέρνησης) από τα αριστερά δεν αντιπροτείνουν κάτι άλλο πέρα από την εκφώνηση αντιιμπεριαλιστικών συνθημάτων. Αυτό όμως δεν συνιστά αριστερή πολιτική. Αριστερά δεν σημαίνει αποστασιοποίηση, αλλά αναμέτρηση με την πραγματικότητα. Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία θα κριθεί κάθε αριστερή πολιτική δύναμη στις προσεχείς εκλογές». Με λίγα λόγια, «αριστερή» πολιτική σε συνθήκες ...πραγματικότητας είναι να ξεπλένεις τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που καλύπτουν την τουρκική επιθετικότητα στην Κύπρο και το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση στο Κυπριακό, που προωθούν την ιδέα της συνδιαχείρισης και που ο συνολικός σχεδιασμός τους στην περιοχή ναρκοθετεί την ειρήνη και τα πραγματικά συμφέροντα των λαών.