Σφίγγει συνεχώς τη μέγκενη γύρω από τον κινηματογράφο η Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού ο κινηματογράφος θεωρείται ως ένα από τα πιο καλά μέσα επίδρασης στις συνειδήσεις, προκειμένου να υποτάσσονται στην απρόσκοπτη συνέχιση και εντατικοποίηση της εκμετάλλευσής τους, εκ μέρους των «ενωσιακών» μονοπωλίων, προκειμένου να μεγαλώνουν τα κέρδη. Και βεβαίως ως βιομηχανία θεάματος και μάλιστα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, συμπληρώνει το πραγματικά εφιαλτικό τοπίο, που δημιουργεί για την πνευματική παραγωγή η ΕΕ, η οποία, μέσω της συνεδρίασης των υπουργών Πολιτισμού, ξεκαθάρισε και συγκεκριμενοποίησε τα μέτρα ενίσχυσης της δράσης του τραπεζικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών στο χώρο του θεάματος