Κυκλοφορεί από αύριο στους κινηματογράφους από τη «New Star» η πειραματική γερμανική ταινία - ορόσημο στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, «Βερολίνο, η συμφωνία μιας μεγαλούπολης» (1927), του Βάλτερ Ρούτμαν.

Είναι ένα ντοκιμαντέρ που περιγράφει την τότε σύγχρονη ζωή στη μεγαλούπολη του Βερολίνου. Ο Ρούτμαν σκιαγραφεί τη ζωή της μεγαλούπολης σαν έναν ζωντανό οργανισμό που έχει τον δικό του ρυθμό.

Ξεκινάει με σκηνές της σιδηροδρομικής ατμομηχανής, περνώντας μέσα από λιβάδια και γραφικά προάστια, φτάνοντας στον σιδηροδρομικό σταθμό στο κέντρο της πόλης. Συνεχίζει με πλάνα μέσα στην πόλη, στους πολυσύχναστους δρόμους. Είναι πρωινή ώρα και ο κόσμος ξεκινάει για να πάει στη δουλειά. Ο ρυθμός της πόλης σφύζει όλο και πιο γρήγορα. Η κάμερα μπαίνει μέσα σε μια φάμπρικα, όπου οι μηχανές ήδη σφυρηλατούν με γρήγορο ρυθμό. Το ρολόι χτυπάει 12. Είναι μεσημέρι. Ο ρυθμός της πόλης μεμιάς σταματάει για λίγο και κάνει ένα μικρό διάλειμμα για να ξαναξεκινήσει με γρήγορο ρυθμό από το απόγευμα μέχρι το βράδυ. Το έργο τελειώνει με απογευματινές σκηνές αναψυχής στα παρκάκια και τις λίμνες, μέχρι που το τρένο και πάλι ξεκινάει και μας παίρνει για να μας πάει και πάλι έξω από την πόλη.

Παράλληλα, ακολουθεί μια δομή παρόμοια με αυτή των συμφωνικών έργων κλασικής μουσικής. Για να πετύχει την ατμόσφαιρα της αγχωτικής ζωής χρησιμοποιεί βιαστικές, σύντομες σκηνές, μια πρωτόγνωρη τεχνική για την εποχή εκείνη. Το 1927 η ταινία είχε προβληθεί υπό τη συνοδεία της μουσικής του Εντμουντ Μάιζελ - συνθέτη της μουσικής της ταινίας του Αϊζενστάιν «Θωρηκτό Ποτέμκιν». Η παρτιτούρα του Μάιζελ θεωρείται χαμένη. Αυτό που έχει διασωθεί όμως είναι μία εκδοχή της σύνθεσης για πιάνο, την οποία ο μουσικός Bernd Thewes αποκατάστησε και ακούγεται στην καινούρια κόπια.