Αν και είναι γνωστά τα βασικά κείμενα και, από τις επίκαιρες δημοσιεύσεις δηλώσεων και πληροφοριών, οι όποιες μεταβολές έχουν επέλθει από τα αλλεπάλληλα έκτακτα συμβούλια και τους πραγματογνώμονες της ΕΕ, ωστόσο μια πιο εκτεταμένη κριτική μπορεί να γίνει μετά τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων του Συμβουλίου Αρχηγών στις 15/16 του Δεκέμβρη.

Εδώ, σύντομα και σε σχέση με το σύνολο των δημοσιευμάτων του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, πρέπει να επισημανθεί και να τονιστεί μία ακόμη πλευρά αυτής της ευρω-τρομονομοθεσίας.

Ακόμη όσα «διαπράττονται για λογαριασμό νομικού προσώπου εγκατεστημένου σε κράτος- μέλος». Παραπέρα, τρομοκρατία αποτελούν και τα «αδικήματα» που «διαπράττονται εκ προθέσεως από άτομο ή ομάδα κατά μιας ή περισσοτέρων χωρών, των θεσμών ή του πληθυσμού τους, με σκοπό τον εκφοβισμό τους και τη σοβαρή μετατροπή ή καταστροφή των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών μιας χώρας». Και σαν τέτοια χαρακτηρίζονται ρητά «η παράνομη κατάληψη, η φθορά κρατικών ή κυβερνητικών εγκαταστάσεων, δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων, εγκαταστάσεων υποδομής, δημόσιων χώρων και άλλων δημόσιων αγαθών», ακόμη δε και η «απειλή διάπραξης μιας εκ των προαναφερομένων πράξεων» και η «ενθάρρυνση, υποστήριξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα». Τέλος, με άλλη διάταξη «τα νομικά πρόσωπα υπέχουν ευθύνη για τα τρομοκρατικά αδικήματα και τις τρομοκρατικές συμπεριφορές..., που διαπράττονται ή υιοθετούνται για λογαριασμό τους από οποιοδήποτε πρόσωπο...». Και επιβάλλονται κυρώσεις στο «νομικό πρόσωπο», «αποτελεσματικές, ανάλογες και αποτρεπτικές», που είναι «χρηματικές ποινές... αποκλεισμός από δημόσιες παροχές ή ενισχύσεις... επιβολή δικαστικής εποπτείας, δικαστική απόφαση διάλυσης, προσωρινό ή οριστικό κλείσιμο των εγκαταστάσεων που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάπραξη του αδικήματος».

Ομως, αυτές οι διατάξεις που ισχύουν δεν είναι εύκολο να εφαρμοστούν για την κατάπνιξη της πολιτικής δράσης ατόμων, συλλογικών κινητοποιήσεων και οργάνων και νομικών προσώπων, τέτοια δε νομικά πρόσωπα και συλλογικά όργανα και ομάδες είναι, κατά τη νομοθεσία και τη νομολογία, τα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσεις τους, όπως και τα αναγνωρισμένα σωματεία και άλλες «ομάδες προσώπων».

Με δεδομένη τη γενικότητα των διατυπώσεων αυτής της ευρω-τρομονομοθεσίας, και αντίστοιχα την προφανέστατης σημασίας σιωπή της σε μια ευνοϊκή διάκριση και εξαίρεση από τις νομικές «τανάλιες» της των πολιτικών δραστηριοτήτων τους, άσχετα από τις πράξεις ατόμων, προβοκατόρων κλπ., που μπορεί να συμβούν κατά την εξέλιξη αυτής της πολιτικής δράσης, ο καθένας καταλαβαίνει τους κινδύνους από την έκταση της ερμηνείας και εφαρμογής αυτής της νομοθεσίας.

Και από αυτούς τους κινδύνους μιας τέτοιας οπισθοδρόμησης, γίνεται φανερό και το καθήκον του καθενός, ατομικά και συλλογικά, για την αγωνιστική αντιμετώπιση της απειλής. Είναι το μόνο και το έσχατο, ιστορικά επιβεβαιωμένο μέσο άμυνας των λαών που κινδυνεύουν.