Με τον Κυρ. Μητσοτάκη, κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο, να επικαλείται την «ενεργειακή πολιτική της ΕΕ» και την ανάγκη της να «διαφοροποιήσει τις πηγές Ενέργειας», δηλαδή να απεξαρτηθεί, όπως λένε, ενεργειακά από το ρωσικό φυσικό αέριο, γίνεται κατανοητό το σε τι είδους ιμπεριαλιστικές κόντρες εντάσσονται οι συζητήσεις για το Κυπριακό υπό το βλέμμα ΗΠΑ - ΕΕ. Η αντιπαράθεση για το ποιοι ενεργειακοί σχεδιασμοί θα επικρατήσουν, σε ποιους θα ενταχθούν η έρευνα και η εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου είναι το κύριο ζήτημα. Και ταυτόχρονα τα σχέδια ΝΑΤΟποίησης της Κύπρου που αποτελεί άλλωστε και την αφετηρία του Κυπριακού ζητήματος από τη δεκαετία του 1960. Ολα αυτά σε συνθήκες που ανεβαίνει το θερμόμετρο στην περιοχή της Μ. Ανατολής, με το Ιράν να μπαίνει στο στόχαστρο των σχεδιασμών των ΗΠΑ. Αν απ' όλο αυτό το κουβάρι δεν μπορεί να θεωρεί κάποιος ότι θα βγουν κερδισμένοι ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός... Δεν χωράει κανείς εφησυχασμός. Απαιτούνται επαγρύπνηση και δράση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της χώρας σε αυτούς.