Με μία από τις δύο πρόσφατες τροπολογίες, η κυβέρνηση της ΝΔ κατάργησε τη διάταξη του νόμου 4554/2018, που προέβλεπε την «κοινή ευθύνη αναθέτοντος, εργολάβου και υπεργολάβου» έναντι των εργολαβικών και υπεργολαβικών εργαζομένων ως προς την καταβολή των αποδοχών και αποζημίωσης στην περίπτωση απόλυσης, ενώ όριζε ότι η σύμβαση ανάθεσης έργου θα έπρεπε να περιλαμβάνει όρο υποχρέωσης του εργολάβου να εφαρμόζει τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

Και αυτή η διάταξη, όμως, δεν άγγιζε το πραγματικό πρόβλημα, που είναι το σύστημα εργολαβίας, το οποίο χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους για να εξασφαλίσουν όσο πιο φθηνό εργατικό δυναμικό γίνεται με τα λιγότερα δικαιώματα.

Το σύστημα της εργολαβίας ουσιαστικά παραπέμπει στο «δουλεμπόριο» εργαζομένων, διαιωνίζοντας το εξής φαινόμενο: Εργαζόμενοι να απασχολούνται μέσω εργολάβων για πολλά χρόνια στην ίδια επιχείρηση, οι εργολάβοι να αλλάζουν από καιρό σε καιρό αλλά οι εργαζόμενοι να παραμένουν, λόγω της εξειδίκευσής τους, χωρίς όμως ποτέ να θεμελιώνουν τα δικαιώματα που θα είχαν αν είχαν προσληφθεί απευθείας από την επιχείρηση.

Και εδώ η υποκρισία «χτυπάει κόκκινο». Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άφησε ανέγγιχτο, όπως όλες οι κυβερνήσεις, και η σημερινή της ΝΔ, το σύστημα της εργολαβίας, απέρριψε πρόταση του ΚΚΕ οι εργολαβικοί εργαζόμενοι να καλύπτονται από τις Συλλογικές Συμβάσεις που καλύπτουν τους εργαζόμενους του ίδιου χώρου ή κλάδου και ενίσχυσε νομοθετικά τη δράση των εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων και συγκεκριμένα των «Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας», καταργώντας εμπόδια που έθεταν «αδικαιολόγητο περιορισμό στο πλαίσιο της άσκησης της δραστηριότητας του Ιδιωτικού Γραφείου Ευρέσεως Εργασίας», όπως σημείωνε χαρακτηριστικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στη σχετική αιτιολογική έκθεση.