Η κυβέρνηση σχεδιάζει να φέρει άμεσα στη Βουλή ρυθμίσεις για τη δημιουργία «ηλεκτρονικού μητρώου» στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και ταυτόχρονα να επιβάλει την ηλεκτρονική ψηφοφορία για την κήρυξη απεργίας και για τις αρχαιρεσίες στα συνδικάτα.

Μεταξύ άλλων, οι αλλαγές αυτές βάζουν νέα εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα και προωθούν το φακέλωμα των εργαζομένων, προσφέροντας επιπλέον «εργαλεία» στο κράτος και στην εργοδοσία για τη χειραγώγηση των συνδικάτων.

Οι διατάξεις αυτές, όμως, έρχονται ως συμπλήρωμα του αντιδραστικού μέτρου που ψήφισε το 2018 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καθιστώντας υποχρεωτική για την κήρυξη απεργίας από Γενική Συνέλευση τη συμμετοχή του «50%+1» των οικονομικά τακτοποιημένων μελών για να υπάρχει απαρτία.

Για να δικαιολογήσει η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τη διάταξη που νομοθέτησε ισχυρίστηκε ότι έτσι ενισχύονται η δημοκρατία στα συνδικάτα και η ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων! Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ ισχυρίζεται ακριβώς το ίδιο. Οτι δηλαδή στόχος της είναι να εξασφαλίσει «την ανεμπόδιστη, καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στις αρχαιρεσίες και την άσκηση του σχετικού δικαιώματός τους».

Ποιοι τολμούν όμως να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της «δημοκρατίας» στα συνδικάτα; Τα κόμματα που με τις δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα προωθούν συστηματικά τη νοθεία και τον εκφυλισμό, προκειμένου να ελέγχουν τους συσχετισμούς για λογαριασμό της εργοδοσίας. Αυτοί που με τις μεθόδους και τις πρακτικές τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, με τη γραμμή της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας, που οδηγεί από ήττα σε ήττα τους εργαζόμενους, καλλιεργούν την απογοήτευση και τη μοιρολατρία, την αποστροφή στα συνδικάτα και τη συνδικαλιστική δράση.

Μιλάνε για «προστασία» των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τα κόμματα που ως κυβερνήσεις έχουν διαμορφώσει ένα πλούσιο αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο, το οποίο επιτρέπει μεταξύ άλλων στη Δικαιοσύνη να βγάζει παράνομες και καταχρηστικές 9 στις 10 απεργίες, ανεξάρτητα από το πόσοι και πώς τις έχουν αποφασίσει.

Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι το 2018 τα δικαστήρια έκριναν παράνομες πέντε απεργίες των λιμενεργατών στην COSCO, αξιοποιώντας κάθε φορά διαφορετική αντεργατική διάταξη που θέτει εμπόδια στο δικαίωμα της απεργίας! Αυτό το βαθιά αντεργατικό νομικό πλαίσιο όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά ενισχύθηκε κι άλλο επί ΣΥΡΙΖΑ.

Από την άλλη, γνωρίζουν καλά πόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί ένα σωματείο κάτω από το βάρος της απόλυσης, πόσο δύσκολο είναι οι εργάτες να συμμετέχουν στη δράση του σωματείου και να παίρνουν αποφάσεις που έρχονται σε σύγκρουση με τον εργοδότη. Και όμως, οι ίδιοι που εκλέγονται στην κυβέρνηση με μειοψηφικά ποσοστά, ζητούν από το εργατικό σωματείο μιας επιχείρησης να παίρνει αποφάσεις με απόλυτη πλειοψηφία!

Ταυτόχρονα, είναι αστείο να μιλάνε για δημοκρατία όταν προωθούν το ηλεκτρονικό μητρώο, που σε αυτές τις συνθήκες έχει προφανή στόχο το φακέλωμα των συνδικαλιστών και των εργαζομένων - μελών του σωματείου, εντείνοντας την κρατική - εργοδοτική τρομοκρατία και τον αυταρχισμό.

Οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες θα ενισχύουν την αποξένωση των εργαζομένων από τα συνδικάτα. Γι' αυτό προωθούν αυτά τα μέτρα, επειδή δεν θέλουν συνδικάτα - ζωντανές εστίες οργάνωσης αγώνων, όπου οι εργαζόμενοι θα συμμετέχουν ενεργά με τη φυσική παρουσία τους, τη ζωντανή συζήτηση και αντιπαράθεση, την καθημερινή δράση.

Στόχο έχουν επίσης να περιορίσουν τη φυσική παρουσία των συνδικαλιστών στο χώρο δουλειάς για ενημέρωση και συζήτηση με τους εργαζόμενους, με το πρόσχημα ότι η εργοδοσία εξασφαλίζει τάχα με άλλους τρόπους αυτήν την επικοινωνία, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τη λογική της ταξικής συνεργασίας, αφού η εργοδοσία εμφανίζεται να διευκολύνει δήθεν τη συνδικαλιστική δράση, ενώ στην πραγματικότητα την περιορίζει και την καθιστά «ακίνδυνη» για τα συμφέροντά της.

Ο κρατικός έλεγχος και το φακέλωμα στα συνδικάτα, σε συνδυασμό με την εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, στόχο έχουν να βάλουν επιπλέον εμπόδια στην οργάνωση αγώνων μπροστά στον νέο γύρο της αντεργατικής επίθεσης. Γι' αυτό πρέπει να πάρουν μαχητική απάντηση από τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα τους.