Πρόσφατα μας φιλοδώρησε ο Στέπας Γκρης (Στέφανος Παπαδόπουλος) με τις συλλογές διηγημάτων «Διηγήματα της παλάμης», «Παράξενα», με τη νουβέλα «Ο Νίκος Ρείκης», και με την ποιητική συλλογή «Μπιλ Κλίντον», η οποία αναφέρεται στα γεγονότα της Γιουγκοσλαβίας (συνολικά έχει εκδώσει 22 βιβλία).

Με χιούμορ, ρεαλισμό, ρομαντισμό, άλλοτε λυρικός, άλλοτε αγανακτισμένος, άλλοτε τρυφερός και δακρυσμένος, αραδιάζει στο κιτάπι της ζωής ό,τι συμβαίνει καθημερινά, με θέματα επίκαιρα και διαχρονικά, καταγραμμένα απλά, ζωντανά, αληθινά.

Κύριος στόχος του οι εγκληματίες απέναντι στον άνθρωπο, πολεμοκάπηλοι «φονιάδες των λαών», έμποροι του λευκού θανάτου, εκμεταλλευτές της λευκής σάρκας, ληστές, που διαμορφώθηκαν από τις κοινωνικές συνθήκες του «ελεύθερου κόσμου» και λεηλατούν «ελεύθερα» την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η πραμάτεια τους, φονική, βρίσκει όλο και πιο πρόσφορο έδαφος κι εξαπλώνεται όσο την τροφοδοτεί απλόχερα η «νέα τάξη πραγμάτων». «Με το γραφτό μου αυτό, θέλω να αναφερθώ σε ένα μέρος από τις γκαγκστερικές δολοφονίες των καπιταλιστών προς τους λαούς (Γιουγκοσλαβία)... Βομβάρδιζαν φάλαγγες προσφύγων και μας λέγανε: "Συγγνώμη λάθος". Βομβάρδιζαν νοσοκομεία, γηροκομεία, σχολεία και λέγανε: "Συγγνώμη λάθος". Βομβάρδιζαν τρένα και ατέλειωτες φάλαγγες που δημιουργούσανε ξεκληρίζοντας ολόκληρα χωριά και λέγανε: "Συγγνώμη λάθος". Καταστρέψανε την κουλτούρα μιας χώρας, μέλος του ΟΗΕ, έτσι, για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων».

Τα ίδια κι απαράλλαχτα δε συνέβησαν πρόσφατα; Τι αξία μπορεί να έχουν οι ανθρώπινες ζωές, μπροστά στη μεθυστική μυρωδιά του πετρελαίου!! (Στέφανος Παπαδόπουλος, Ολύμπου 10, Νίκαια, Πειραιάς, 18401).