«Είμαστε αλληλέγγυοι με τους εταίρους μας στην ΕΕ, τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ, στηρίζουμε τις προσπάθειες των ΗΠΑ». Μ' αυτήν τη μνημειώδη δήλωση εθελο-δουλείας, ο Κ. Σημίτης υπερασπίστηκε, κατά την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, την ενεργό συμμετοχή της κυβέρνησής του στην «αντιτρομοκρατική σταυροφορία» των αφεντικών της «νέας τάξης». Ομως, την ίδια στιγμή, αυτοί ακριβώς που προσκυνά και λιβανίζει, εκλιπαρώντας κάποιο «ρόλο» στην περιοχή, τον «άδειαζαν» με ηχηρότατο τρόπο. ΗΠΑ και ΕΕ «τα βρίσκουν» με την Αγκυρα, ώστε να εξαιρεθούν από την εμβέλεια του ευρωστρατού το Αιγαίο και η Κύπρος. Με απλά λόγια, ο ευρωστρατός, το «καμάρι» των Ευρωπαίων εταίρων, το οποίο, σύμφωνα με τους «δικούς μας» εκσυγχρονιστές, θα υπερασπιζόταν τα σύνορά μας, στην καλύτερη περίπτωση, σφυρίζει αδιάφορα και δεν παρεμβαίνει στις «ελληνοτουρκικές διαφορές». Η αλληλεγγύη είναι μονομερής. Η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να τη δείχνει διαρκώς, ακόμα και αν δεν της ζητηθεί, ενώ οι «εταίροι» έχουν την πολυτέλεια να εξετάζουν τα γενικότερα συμφέροντα της «συμμαχίας». Και μπορεί να αποκαλύπτεται, για μια ακόμη φορά, η ανύπαρκτη αξία των διαβεβαιώσεων, ότι το Κυπριακό είναι θέμα μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας, αλλά το κακό είναι ότι αυτός ο λαός και ο τόπος θα πληρώσουν, άλλη μια φορά, τους τυχοδιωκτισμούς και την υποτέλεια των κυβερνώντων.