Την Τρίτη έγινε αλλαγή σκυτάλης στην αστική διαχείριση στην Αργεντινή, με δημοσιεύματα στον Τύπο και στη χώρα μας περί «αριστερής» και «προοδευτικής κυβέρνησης», γιατί νέος Πρόεδρος ανέλαβε ο περονιστής Αλμπέρτο Φερνάντες, με αντιπρόεδρο την πρώην Πρόεδρο της χώρας Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρσνερ (σύζυγο του Νέστορ Κίρσνερ, Προέδρου από το 2003 έως το 2007). Η λεγόμενη συμμαχία «Μέτωπο Ολων» (περονιστές, διάφορες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, με στήριξη και του ΚΚ Αργεντινής στο όνομα του «να φύγει η δεξιά» και του «μικρότερου κακού»), είχε επικρατήσει στις εκλογές της 28ης Οκτώβρη με 48,10% έναντι της νεοφιλελεύθερης συμμαχίας του απερχόμενου Προέδρου, Μαουρίσιο Μάκρι, που έλαβε 40,37%.

Η παράδοση του περονισμού στην Αργεντινή (από τον πολιτικό και στρατιωτικό Χουάν Περόν, Πρόεδρο τις δεκαετίες του 1950 και του 1970) έχει επιβεβαιώσει ότι είναι μια ξεκάθαρη επιλογή που κάνει κατά καιρούς η αστική τάξη ανάλογα με τη συγκυρία. Αυτός ήταν και ο ρόλος των κυβερνήσεων των Κίρσνερ, που εμφανίστηκαν ως το «προοδευτικό» απέναντι στη συντήρηση, με φιλολαϊκή φρασεολογία - στην πραγματικότητα με εφαρμογή μιας κεϊνσιανής διαχείρισης - και «ξελάσπωσαν» το κεφάλαιο, δίνοντας μερικά ψίχουλα στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα και παίρνοντας κάποια μέτρα για τους πιο εξαθλιωμένους.

Η σημερινή συγκυρία της ύφεσης (-3% του ΑΕΠ στην καπιταλιστική οικονομία για το 2019, το 40,8% του πληθυσμού σε κατάσταση φτώχειας) είναι που φέρνει στο προσκήνιο και πάλι τους περονιστές, δηλαδή αυτήν την ιδιότυπη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση.

Αλλωστε ο Φερνάντες, από την πρώτη κιόλας ομιλία του στη Βουλή και εν είδει προγραμματικών δηλώσεων, δεν μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος. Είπε ότι με ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με αδελφοσύνη και αλληλεγγύη» θα επιχειρήσει να βάλει και πάλι μπροστά τις μηχανές της οικονομίας. Με αυτήν την εξόφθαλμη έκκληση ταξικής συνεργασίας, όλοι, εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευτές, πρέπει να βάλουν πλάτη, για να αυγατίσουν επί της ουσίας τα κέρδη των εκμεταλλευτών - καπιταλιστών, ώστε να ανοίξουν δήθεν δουλειές και να ...υπάρξει ευημερία.

Για να καλύψει τη «φάκα», είπε ότι θα δώσει προτεραιότητα στους πολύ αδικημένους του προηγούμενου διαστήματος και θα καλέσει τους πιο ωφελημένους να συνεισφέρουν λίγο περισσότερο. Πάντως, δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι δεν μπορεί να υπάρξει γρήγορα βελτίωση του βιοτικού επιπέδου για τα λαϊκά στρώματα, αλλά μόνο σταδιακά και στο βαθμό που θα το ...επιτρέψει η καπιταλιστική οικονομία.

Ετσι, βάφτισε το όραμά του «ανάπτυξη για όλους με κοινωνική δικαιοσύνη» και πρόσφερε διεξόδους στους επιχειρηματίες για επενδύσεις στην καινοτομία, στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Εταξε αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, που ξεπερνάει το 30%, και των γυναικών, που είναι ακόμα μεγαλύτερη, υποσχέθηκε στήριξη στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που χτυπήθηκαν από την καπιταλιστική κρίση, μια τάση αντικειμενική λόγω της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης που κυριαρχεί στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Ενδεικτικό είναι επίσης ότι ο Φερνάντες, πατώντας στο γεγονός ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη, τόνισε με έμφαση πως απαιτείται διαπραγμάτευση του χρέους με τα διεθνή πιστωτικά ιδρύματα. Δηλαδή το δάνειο που σύναψε η κυβέρνηση Μάκρι με το ΔΝΤ, ύψους 54 δισ. δολαρίων, από τη διαπραγμάτευση που θα γίνει για να ωφεληθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, θα κληθούν να το πληρώσουν και πάλι τα γνωστά υποζύγια.

Στην εξωτερική πολιτική, επιπλέον, ο νέος Πρόεδρος διευκρίνισε ότι θα συνεχιστεί η συμμετοχή στις «ανθρωπιστικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό» (βλέπε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις). Ωστόσο, δεν αποκλείεται να υπάρξει μετατόπιση συμμαχιών σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση, με μεγαλύτερη προσέγγιση με τη Ρωσία και την Κίνα και μια πιο θετική στάση απέναντι στη Βενεζουέλα ή την Κούβα.

Για άλλη μια φορά ο πολύπαθος λαός της Αργεντινής, που την τελευταία 20ετία, με ορόσημο το 2001, ζει εναλλαγές ανάμεσα στην κρίση και την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, βιώνει το ίδιο έργο: Εναλλαγές αστικών κυβερνήσεων, που, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, με το «καρότο» και το «μαστίγιο» οδηγούν το λαό σε χειρότερη θέση απ' ό,τι πριν.