Η Φ. Γεννηματά αναφέρθηκε στις «προκλήσεις της Τουρκίας» και την «έξαρση στο Προσφυγικό - Μεταναστευτικό», λέγοντας ότι «συνδέονται μεταξύ τους και ταυτόχρονα επηρεάζουν και επηρεάζονται από την οικονομία». Επέμεινε «να καταστήσουμε σαφές προς την Τουρκία ότι η μόνη οδός που υπάρχει για την επίλυση της διαφοράς είναι να αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου να αρχίσουν συνομιλίες για την κατάρτιση του συνυποσχετικού, ώστε να οδηγηθούμε στην εκδίκαση της διαφοράς στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου» και ταυτόχρονα είπε ότι «η ισχυρή θέση της χώρας στα εθνικά μας ζητήματα προαπαιτεί σταθερή και ανεπτυγμένη οικονομία», εξ ου και με άγχος για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «αυτούς τους μήνες δεν είδαμε καμιά διαρθρωτική αλλαγή που να δίνει ώθηση στην αναπτυξιακή διαδικασία, που να δίνει ένα θετικό σήμα στους επενδυτές». Σε ένα τέτοιο πλαίσιο υπερθεμάτισε σε μέτρα για το κεφάλαιο, επαναλαμβάνοντας τις προτάσεις του ΚΙΝΑΛ όπως «για κάθε 100 ευρώ που πληρώνει η επιχείρηση για νέες θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, να φοροαπαλλάσσεται για 150», «φορολογικά κίνητρα για νέες επενδύσεις για τεχνολογικό εκσυγχρονισμό επιχειρήσεων και αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής» κ.ά.

Με τη γνωστή ρητορική περί «χρεοδουλοπαροικίας» και με βασική έγνοια το πώς καλύτερα θα υπηρετηθούν οι στόχοι του κεφαλαίου, ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 Γ. Βαρουφάκης ισχυρίστηκε πως ο προϋπολογισμός καθηλώνει την οικονομία της χώρας στη «μη βιωσιμότητα» και συνέστησε ως προαπαιτούμενο για την καπιταλιστική ανάπτυξη να διεκδικηθούν η αναδιάρθρωση του χρέους και η μείωση μετέπειτα των πρωτογενών πλεονασμάτων. «Συμφωνείτε ότι η αναδιάρθρωση χρέους θα μας οδηγήσει σε ανάπτυξη και δεν τη διεκδικείτε, εμποδίζοντας τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων που εμποδίζουν την ανάπτυξη», είπε. Συμπλήρωσε πως «απόδραση απ' τους περιορισμούς των πρωτογενών πλεονασμάτων και συνεπώς την αναδιάρθρωση του χρέους δεν μπορεί να την περιμένουμε για όταν πάνε καλύτερα τα πράγματα, δεν θα πάνε καλύτερα τα πράγματα αν αυτό δεν προηγηθεί», διαφωνώντας δηλαδή με την κυβέρνηση της ΝΔ και τις άλλες αστικές δυνάμεις στους όρους με τους οποίους θα διασφαλιστεί ο «δημοσιονομικός χώρος» για το κεφάλαιο, φτάνοντας μάλιστα να υποδείξει στην κυβέρνηση να αξιοποιήσει την Κρ. Λαγκάρντ, που ως επικεφαλής του ΔΝΤ τασσόταν αναφανδόν υπέρ του κουρέματος του χρέους.

Ευκαιρία να επιδείξει το ταξικό του μίσος σε βάρος Ελλήνων εργατών και μεταναστών και τη «στοργή» του για το εγχώριο κεφάλαιο βρήκε ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κ. Βελόπουλος. Το μόνο που βρήκε να προσάψει σε έναν ακόμα αντιλαϊκό αντεργατικό προϋπολογισμό ήταν ότι είναι «προϊόν δημιουργικής λογιστικής», με νούμερα που δεν βγαίνουν και ότι δεν προβλέπει επαρκή κονδύλια για τη στήριξη των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων, προτείνοντας μεταξύ άλλων μέτρα όπως επιπλέον 10 δισ. ευρώ «ζεστό» χρήμα στο κεφάλαιο μέσα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, «κίνητρα στο μαύρο χρήμα να επενδυθεί» κ.ά., ενώ ως «βασιλικότερος του βασιλέως» εγκάλεσε την κυβέρνηση που δεν αξιοποιεί το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο ώστε να αντιμετωπίσει απεργούς όπως του Μετρό, για τους οποίους ζήτησε ΕΔΕ και απόλυση.