Το ζήτημα της «ενιαίας δράσης και έκφρασης» των εργαζομένων της Εθνικής Τράπεζας, μπροστά στη συγχώνευσή της με την ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ, απασχόλησε χθες τη σύσκεψη των διοικήσεων των τεσσάρων σωματείων (ΣΥΕΤΕ, ΣΥΤΑΤΕ, ΣΥΠΕΚΤΕ, ΣΕΠΕΤΕ) που αντιπροσωπεύουν διάφορες κατηγορίες εργαζομένων στην τράπεζα. Οι σύμβουλοι της ΕΣΑΚ στη διοίκηση του Συλλόγου Υπαλλήλων (ΣΥΕΤΕ) υπογράμμισαν ότι το κύριο θέμα είναι ο προσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος στη νέα τράπεζα και συνολικά στον όμιλο, που πρέπει να είναι ταξικός και αγωνιστικός.

Οι διοικήσεις των Συλλόγων συμφώνησαν στην προοπτική δημιουργίας ενός ενιαίου Συλλόγου στην Εθνική. Για το σκοπό αυτό θα συγκροτήσουν δυο πενταμελείς διασυλλογικές επιτροπές οι οποίες θα εξετάσουν αντίστοιχα τη διαμόρφωση ενός νέου καταστατικού και την εκπροσώπηση των εργαζομένων στις διαδικασίες της ενοποίησης των δυο τραπεζών. Οι δυο επιτροπές θα καταθέσουν τις προτάσεις τους σε δυο μήνες, στις αρχές Φλεβάρη.

Η ΕΣΑΚ κατέθεσε ένα πλαίσιο με 7 άξονες, στο οποίο και επέμεινε, ενώ ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ συνομολόγησαν στις παραπάνω αποφάσεις. Ειδικότερα, η παράταξη επισήμανε ότι η ανάγκη ενιαίας δράσης και συνδικαλιστικής έκφρασης δεν είναι απαραίτητο να περιοριστεί μόνο στη νέα τράπεζα που θα προκύψει από την ενοποίηση, αλλά και σε όλο τον όμιλο, που αριθμεί περίπου 35.000 εργαζόμενους. Επίσης, κατάγγειλε τις υπόλοιπες παρατάξεις καθώς υποστηρίζουν όλα τα κείμενα και τις συνθήκες που διαμορφώνουν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμβάλλοντας έτσι στην ένταση των συνεπειών της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης». Υπογράμμισε ακόμη ότι η συγχώνευση των δυο τραπεζών ενισχύει την εισβολή του ιδιωτικού κεφαλαίου στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας.

Το πλαίσιο που έθεσε είναι το εξής: Δράση ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Δράση ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση» και στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οι τράπεζες να υπηρετούν το λαό. Να εξυπηρετούν την αυτοδύναμη ανάπτυξη της χώρας. Μόνιμη και σταθερή εργασία για τους εργαζόμενους στις τράπεζες. Λύση του ασφαλιστικού των τραπεζοϋπαλλήλων με βάση το δημοψήφισμα μεταξύ των εργαζομένων του κλάδου το 1992. Προσπάθεια για συνδικαλιστική έκφραση όχι μόνο στην τράπεζα αλλά και σε όλο τον όμιλο.