Από τα στοιχεία που ξεχώρισαν για τους μισθούς και την απασχόληση στο σύστημα «Εργάνη» είναι η υποχώρηση του μέσου μισθού κατά 25,7 ευρώ (2,4%) το 2019 σε σχέση με το 2018, όταν ήταν στα 1.071,9 ευρώ μεικτά. Θα μπορούσε να πει κανείς «ψιλά γράμματα» μέσα στον ορυμαγδό της φοροληστείας και των περικοπών, που συνεχίζουν απρόσκοπτα να απομυζούν το εργατικό εισόδημα, να τσακίζουν λαϊκές ανάγκες. Ελα όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ πριν και η ΝΔ μετά παρουσίασαν τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου ως εργαλείο αύξησης του κατώτατου μισθού και βελτίωσης των λαϊκών εισοδημάτων, διαγκωνιζόμενοι μάλιστα μεταξύ τους για την πατρότητα του νόμου! Οπως αποδεικνύεται, η σχετική αύξηση του κατώτατου μισθού τον περασμένο Φλεβάρη, κατά μερικές ποσοστιαίες μονάδες, όχι μόνο δεν πέρασε ως αύξηση στον μέσο μισθό, αλλά αντίθετα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ούτε την παραπέρα μείωσή του. Και ο λόγος είναι ότι με τις «αυξήσεις» αυτές «έσταξε η ουρά του γαϊδάρου», αφού οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν σωρηδόν τα προηγούμενα χρόνια, επεκτάθηκαν με τα τρία μνημόνια και σήμερα διατηρούνται άθικτοι, ως εγγύηση για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ετσι, λοιπόν, οι αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, πέρα από την προπαγανδιστική αξιοποίησή τους, εξανεμίστηκαν, μαζί και κάθε αυταπάτη ότι αυτή η αντιλαϊκή πολιτική και η ανάπτυξη που υπηρετεί μπορεί έστω και να ανακουφίσει το λαό.