Ψηφίστηκαν τη Δευτέρα στην Ολομέλεια της Βουλής οι κυρώσεις των επιμέρους συμβάσεων της δωρεάς του 2018 μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και του ιδρύματος «Στ. Νιάρχος» «για την ενίσχυση και αναβάθμιση των υποδομών στον τομέα της Υγείας». Πρόκειται για νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, του οποίου η συζήτηση στην Ολομέλεια έδωσε αφορμή στην κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα να ξετυλίξουν τις αντιδραστικές τους θέσεις σε βάρος της Υγείας, που οδηγούν στην παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση υποδομών, ενώ βρήκαν ευκαιρία να αποθεώσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους και στην προκειμένη περίπτωση τους «εθνικούς ευεργέτες» εφοπλιστές και να κρύψουν τις ευθύνες τους για το χάλι στη δημόσια Υγεία, λόγω της υποχρηματοδότησης.

Οι επιμέρους συμβάσεις προβλέπουν την καταβολή 17 εκατ. ευρώ από τα περίπου 200 - 250 εκατ. ευρώ, που είναι η συνολική δωρεά, η οποία επικυρώθηκε από το 2018 και αφορά έργα, όπως κατασκευή και εξοπλισμός Παιδιατρικού Νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη, Γενικού Νοσοκομείου στην Κομοτηνή, ανέγερση κτιρίου στην Αθήνα (έδρα του Τμήματος Νοσηλευτικής του ΕΚΠΑ), προμήθεια εξοπλισμού και συντήρηση του υπάρχοντος στόλου του ΕΚΑΒ κ.λπ.

Το ΚΚΕ ψήφισε «παρών» στο νομοσχέδιο. Οπως τόνισε ο ειδικός του αγορητής, Γ. Λαμπρούλης: «Η ανάπτυξη των δημόσιων μονάδων Υγείας θα πρέπει να είναι πλήρης και αποκλειστική ευθύνη του κράτους, χωρίς καμία εμπλοκή, άμεση ή έμμεση, του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα».

Επισήμανε ότι για το χάλι στην Υγεία έχουν ευθύνες όλες οι κυβερνήσεις, «που με την πολιτική τους υπέρ της πλουτοκρατίας περικόπτουν δημόσιες παροχές στην Υγεία, αυξάνουν την ανταποδοτικότητα και τις πληρωμές στις υπηρεσίες Υγείας, στα φάρμακα, στις εξετάσεις κ.λπ., συμβάλλοντας ώστε το δικαίωμα των ασθενών σε απαραίτητες δημόσιες μονάδες Υγείας να παρουσιάζεται ως προσφορά, από αυτούς που καταδικάζουν το λαό στην εξαθλίωση».

Υπογράμμισε πως τα χρήματα που θα διαθέσει το ίδρυμα «αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος των κερδών, σταγόνα στον ωκεανό, που προέκυψαν, όμως, από την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, από τον απλήρωτο χρόνο εργασίας τους». Πρόσθεσε πως τέτοιου είδους «δωρεές» αξιοποιούνται από το κράτος για να ασκεί βαθύτερη ιδεολογική παρέμβαση στους εργαζόμενους για το «ανθρώπινο πρόσωπο» της εκμετάλλευσης και για να εθίζονται με την αντίληψη για κοινωνικές υπηρεσίες όχι ως δικαίωμα αλλά ως φιλανθρωπία.