Στο μεταξύ, την προηγούμενη βδομάδα σχολικές οργανώσεις (VO-raad και MBO-raad) και η Ενωση διδασκόντων CNV ανέδειξαν τις συνέπειες που έχει ο διαχωρισμός των μαθητών - και μάλιστα στην ηλικία των 12 ετών - σε διαφορετικούς τύπους εκπαίδευσης και συγκεκριμένα: Σε σχολεία που προετοιμάζουν για το πανεπιστήμιο (vwo), σε σχολεία που προετοιμάζουν για φοίτηση σε κολέγια (havo) και σε σχολεία επαγγελματικής κατάρτισης (vmbo).

Οπως επισημαίνουν, οι μαθητές διαχωρίζονται ανάλογα με τις «ακαδημαϊκές τους ικανότητες» σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις έχουν τελειώσει την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, κάτι που αυξάνει το άγχος και τις ανισότητες: «Οι απαιτήσεις είναι υπερβολικά μεγάλες για παιδιά τόσο μικρής ηλικίας» και «αυτό οδηγεί σε αύξηση του άγχους και της εξουθένωσης (burn - out), ενώ επηρεάζονται και οι εκπαιδευτικοί».

Σχολικοί επιθεωρητές προειδοποιούν εδώ και χρόνια για την «απαράδεκτη ανισότητα στην ολλανδική Εκπαίδευση», επειδή τα παιδιά με μορφωμένους γονείς, από υψηλότερα κοινωνικά στρώματα βαθμολογούνται καλύτερα στις τελικές εξετάσεις δημοτικού σχολείου, σε σχέση με παιδιά «αντίστοιχης νοημοσύνης», που όμως προέρχονται από «μειονεκτικό οικογενειακό υπόβαθρο». Για παράδειγμα, «οι μορφωμένοι γονείς εμπλέκονται περισσότερο στην επιλογή του σχολείου και επενδύουν χρήματα σε δασκάλους, τάξεις διαβάσματος και εξοικείωση σε τεχνικές εξετάσεων».

Ο διαχωρισμός σε «ακαδημαϊκή - επαγγελματική» Εκπαίδευση προωθείται συνειδητά από το ολλανδικό κράτος και ένας αυξανόμενος αριθμός σχολείων προσφέρει μόνο ένα είδος εκπαίδευσης. Το ποσοστό των «μεικτών ή γενικών σχολείων» - γνωστά ως «brugklassen» ή «τάξεις-γέφυρες» - έχει μειωθεί από 70% σε 55% τα τελευταία 10 χρόνια.

Οι μαθητές τοποθετούνται σε σχολείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης βάσει της γνωμοδότησης των εκπαιδευτικών του δημοτικού σχολείου και των εθνικών εξετάσεων. Περίπου το 54% των 12χρονων πηγαίνουν σήμερα σε σχολεία επαγγελματικής κατάρτισης (vmbo), το 24% στα προ-κολεγιακά (havo), ενώ ένα 22% βρίσκεται στα «γενικά σχολεία» που οδηγούν σε ακαδημαϊκή Εκπαίδευση (vwo).

Οι εκπαιδευτικές οργανώσεις της Ολλανδίας θεωρούν ότι ο διαχωρισμός θα πρέπει να γίνεται το νωρίτερο στα 15 έτη.