Με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται αδιανόητο ότι τέτοιοι όροι περιλαμβάνονται σε προϋποθέσεις ισχύος ιδιωτικής ασφάλισης, όμως τα κοράκια των εταιρειών αυτών δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη του. Και μπορεί το κεφάλαιο και τα παπαγαλάκια του να χλευάζουν τη λαϊκή πάλη, να διακηρύττουν ότι οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων είναι «ντεμοντέ», ότι είναι ουτοπία να προσβλέπει κανείς σε κλονισμούς του σημερινού συστήματος, όμως διαβάζοντας κανείς καλύτερα τους προβληματισμούς και τις προβλέψεις τους σε διάφορα κείμενά τους, αντιλαμβάνεται ότι ξορκίζουν το φόβο τους με τις παραπάνω νουθεσίες στους εργαζόμενους.

Διαβάζουμε, λοιπόν, στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο μιας από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες ότι ο ασφαλισμένος δεν καλύπτεται για: «Ατυχήματα που οφείλονται σε πόλεμο, κηρυγμένο ή ακήρυκτο, πολεμικά γεγονότα, εξεγέρσεις. Ατυχήματα που οφείλονται σε λαϊκές ταραχές, οχλαγωγία, απεργία, εκτός εάν ο ασφαλισμένος δεν συμμετείχε ενεργά σε αυτές» (δικές μας οι υπογραμμίσεις).

Μάλιστα, στο κεφάλαιο «Ασφάλιση Ζωής», όπου προβλέπεται ότι σε περίπτωση θανάτου παρέχεται συμφωνημένο ποσό σε οικείους του ασφαλισμένου, υπάρχει ο εξής περιορισμός (μεταξύ άλλων): «Η εταιρεία καταβάλλει την παροχή ακόμα και σε περίπτωση θανάτου του ασφαλισμένου συνεπεία πολεμικού γεγονότος, λαϊκών ταραχών, επανάστασης (!), υπό τον όρο ότι ο ασφαλισμένος δεν ήταν επιστρατευμένος και δεν έλαβε ενεργά μέρος στα γεγονότα»!

Ομως εδώ, ένας από τους ασφαλιστικούς κολοσσούς που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας μιλάει ανοιχτά για εκείνα που αρνείται ή φοβάται η αστική τάξη...

Με αφορμή και τα παραπάνω, θυμίζουμε ότι πριν από μερικές βδομάδες η ΕΕ κατέγραφε σε μια από τις εκθέσεις της τους «κινδύνους» που την απειλούν και οι οποίοι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τη διαμόρφωση της στρατηγικής της. Και ένας από τους «κινδύνους» ήταν οι «λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας». Μια ανάλυση που προστίθεται στους γνωστούς θολούς όρους περί «ριζοσπαστισμού», που ταυτίζουν τους αγώνες των εργαζομένων με την «τρομοκρατία» για να εντείνουν την καταστολή.

ΥΓ: Προφανώς, το ίδιο επιβεβαιώνουν και οι «φοβέρες» ότι όσοι ασφαλισμένοι διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και δεχτούν εργοδοτική επίθεση δεν δικαιούνται περίθαλψη, εκτός αν αποδείξουν ότι «δεν είχαν ενεργό συμμετοχή» στην απεργία! Είναι πραγματικά να απορεί κανείς: Για ένα τόσο «αναποτελεσματικό» και «ξεπερασμένο» μέσο πάλης (όπως λένε ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, οι «αριστεροί» ψάλτες του κεφαλαίου και λοιποί) προς τι οι φοβέρες, η λάσπη, οι νόμοι σαν αυτούς της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και από πάνω και τα «ασφαλιστήρια συμβόλαια» για τον περιορισμό του;