Η είδηση, που έφτασε χτες από τη Γερμανία και έκανε το γύρο του κόσμου, λέει πως το μεγαλύτερο εργατικό συνδικάτο της Γερμανίας - το Συνδικάτο Μετάλλου (IG Metall) - διεκδικεί για το 2002 αυξήσεις στους μισθούς και ημερομίσθια 5-7%. Σύμφωνα με το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, ο πρόεδρος του Συνδικάτου υπεραμύνθηκε των διεκδικούμενων αυξήσεων 5- 7%, με το επιχείρημα ότι το 2002 ο πληθωρισμός θα κυμανθεί γύρω στο 2%, η παραγωγικότητα θα αυξηθεί γύρω στο 2% και οι υπόλοιπες 3 μονάδες (μέχρι το 7%) αποτελούν διεκδίκηση «ανάκτησης του χαμένου εδάφους».

Στο επιχείρημα που βιάστηκε να προβάλει μερίδα οικονομολόγων - υπηρετών των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου - ότι, δηλαδή, μια τέτοια διεκδίκηση «θα αυξήσει το κόστος της μεταποίησης σε μια δύσκολη στιγμή για τη ζήτηση και ενώ το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας πάσχει από πλεονάζουσα παραγωγική δυναμικότητα και σκληρό ανταγωνισμό», ανταπάντησε αμέσως ο πρόεδρος του συνδικάτου IG Metall, λέγοντας: «Θέλουμε να συμβάλουμε κι εμείς στην αναζωογόνηση της εγχώριας ανάπτυξης και αυτό επιζητούμε με τις αυξήσεις μισθών», γιατί - όπως εξήγησε - «όταν τα λεφτά είναι λίγα, ο κόσμος σκέπτεται διπλά πριν καταναλώσει».

Αλήθεια, τι λένε για όλα αυτά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ;